Javanese, Caribbean - 1999 Edition (NT) Drama

<div class="version vid250 iso6393jvn" data-vid="250" data-iso6393="jvn">
 <div class="book bkMAT">
 <div class="chapter ch18" data-usfm="MAT.18">
 <div class="label">18</div><div class="s1">Piwulang bab sapa sing ged&#233; d&#233;w&#233;</div><div class="p"> 1Ing waktu kuwi para murid pada mara nang nggon&#233; Gusti Y&#233;sus terus takon: &#8220;Guru, sapa ta sing ged&#233; d&#233;w&#233; ing Kraton&#233; Swarga?&#8221;</div><div class="p"> 2Gusti Y&#233;sus terus nyeluk botyah tyilik siji dikongkon ngadek nang tengah&#233; para murid mau. 3D&#232;kn&#233; terus ngomong: &#8220;Pada ngertia! N&#232;k kow&#233; ora malih atimu lan dadi kaya botyah tyilik iki, kow&#233; ora bisa mlebu Kraton&#233; Swarga. 4Sing ged&#233; d&#233;w&#233; ing Kraton&#233; Swarga kuwi wong sing ngasork&#233; awak&#233; lan dadi kaya botyah tyilik iki. 5Lan sapa sing nampani botyah tyilik sing kaya ng&#233;n&#233; iki jalaran sangka Aku, kuwi sakjan&#233; nampani Aku.&#8221;</div><div class="s1">Sing marakk&#233; nglakoni dosa</div><div class="p"> 6Gusti Y&#233;sus nerusk&#233; piwulang&#233; ng&#233;n&#233;: &#8220;Sapa sing marakk&#233; salah-sakwijin&#233; botyah tyilik sing pretyaya marang Aku samp&#232;k ninggal dalanku, apik&#233; n&#232;k wong kuwi gulun&#233; dibanduli watu gilingan terus dijegurk&#233; nang segara sing jeru. 7Tyilaka tenan jagat iki, n&#232;k &#232;n&#232;ng panggoda ok&#232;h sing marakk&#233; wong nglakoni dosa. Prekara-prekara sing kaya ngono kuwi panty&#232;n slawas&#233; ya bakal &#232;n&#232;ng, nanging tyilaka tenan, wong sing dadi jalaran&#233;.</div><div class="p"> 8&#8220;Mulan&#233;, n&#232;k tanganmu apa sikilmu marakk&#233; kow&#233; nggaw&#233; dosa, diketok wa&#233; lan dibuwang. Awit luwih apik kanggo kow&#233; urip manut Gusti Allah namung karo tangan sebelah apa namung karo sikil sebelah, tenimbang karo tangan lan sikil genep loro, nanging awakmu sak kujur dityemplungk&#233; nang genin&#233; neraka. 9N&#232;k mripatmu marakk&#233; kow&#233; nggaw&#233; dosa, dityukil lan dibuwang. Luwung kow&#233; urip dadi siji karo Gusti Allah nganggo mripat siji, tenimbang mripat&#233; genep loro, nanging dibuwang nang genin&#233; neraka.</div><div class="p"> 10&#8220;Aja pada nyep&#232;l&#232;kk&#233; botyah-botyah tyilik iki. Pada ngertia, botyah-botyah tyilik iki pada nduw&#233; mul&#233;kat nang swarga sing tansah nyedeki Bapakku nang swarga. ( 11Awit Anak&#233; Manungsa kuwi tekan&#233; nylametk&#233; wong sing kesasar.)&#8221;</div><div class="s1">Piwulang bab wedus sing ilang</div><div class="p"> 12Gusti Y&#233;sus terus takon: &#8220;Kepriy&#233; pinemumu? Semunggon&#233; &#232;n&#232;ng wong nduw&#233; wedus satus terus &#232;n&#232;ng siji sing ilang. Wong&#233; terus ngapa? Apa wong&#233; ora terus ninggal wedus&#233; sing sangang puluh sanga nang pangonan lan budal nggol&#232;ki wedus siji sing ilang mau? 13N&#232;k wong&#233; wis nemu wedus&#233; sing ilang mau, mesti d&#232;kn&#233; bungah&#233; karo wedus sing siji kuwi ngungkul-ungkuli bungah&#233; karo sing sangang puluh sanga sing ora ilang. 14Mengkono uga Bapakmu nang swarga, D&#232;kn&#233; ora gelem n&#232;k botyah-botyah tyilik kuwi &#232;n&#232;ng siji sing ketriwal.&#8221;</div><div class="s1">Bab ng&#233;lingk&#233; sedulur sing kl&#232;ru</div><div class="p"> 15Gusti Y&#233;sus nerusk&#233; piwulang&#233; ng&#233;n&#233;: &#8220;N&#232;k kow&#233; weruh sedulurmu nglakoni sing kl&#232;ru, diparani lan diduduhk&#233; kl&#232;run&#233;, nanging ij&#232;nan, tanpa wong liyan&#233; ngerti. N&#232;k sedulur kuwi nggugu marang tembungmu, kow&#233; ora k&#233;langan sedulur. 16Lah nanging n&#232;k sedulur kuwi ora gelem ngrungokk&#233; omongmu, kow&#233; kudu ngej&#232;k sedulur liyan&#233; siji apa loro. Awit nang Kitab ketulis n&#232;k salah&#233; wong kudu ditetepk&#233; karo seksi loro apa telu. 17N&#232;k sedulur sing kl&#232;ru kuwi meksa durung gelem manut marang sedulur-sedulur liyan&#233; kuwi, prekara iki kudu mbok gawa nang ngarep&#233; pasamuan. N&#232;k sakwis&#233; kuwi wong&#233; meksa ora gelem manut marang pitutur&#233; pasamuan, wong&#233; kudu dianggep kaya wong sing ora pretyaya lan wong ala wa&#233;.&#8221;</div><div class="s1">Bab sing dital&#232;ni lan sing diutyuli</div><div class="p"> 18Tembung&#233; Gusti Y&#233;sus ng&#233;n&#233;: &#8220;Pada ngertia! Apa sing mbok tal&#232;ni ing donya k&#233;n&#233; uga bakal dital&#232;ni nang swarga. Lan apa sing mbok utyuli ing donya k&#233;n&#233; uga bakal diutyuli nang swarga.</div><div class="p"> 19&#8220;Pada ngertia uga! N&#232;k &#232;n&#232;ng wong loro ing donya menunggal ing pandonga njaluk apa wa&#233;, pandonga kuwi bakal dibales karo Bapakmu nang swarga. 20Awit n&#232;k &#232;n&#232;ng wong loro apa telu pada ngumpul bebarengan lan pada nyebut Jenengku, Aku uga nang kono.&#8221;</div><div class="s1">Piwulang bab ngapura liyan&#233;</div><div class="p"> 21Sakwis&#233; kuwi rasul P&#233;trus terus mara nang nggon&#233; Gusti Y&#233;sus takon: &#8220;Gusti, n&#232;k sedulurku bolak-balik nggaw&#233; salah marang aku, samp&#232;k ping pira aku kudu ngapura sedulur kuwi? Apa ora tekan ping pitu?&#8221;</div><div class="p"> 22Gusti Y&#233;sus semaur: &#8220;Ora namung ping pitu, nanging pitung puluh ping pitu. 23Mulan&#233;, Kraton&#233; Swarga kuwi ken&#232;ng dipadakk&#233; karo sakwijin&#233; ratu sing nagih utang marang pelad&#232;n-pelad&#232;n&#233;. 24Kadung ratun&#233; molai, terus &#232;n&#232;ng sakwijin&#233; pelad&#232;n digawa maju. Pelad&#232;n iki utang&#233; pirang-pirang mliyun. 25Nanging wong&#233; ora bisa nyaur, mulan&#233; ratun&#233; mau mr&#233;ntah kongkon ngedol pelad&#232;n mau dadi pelad&#232;n, sak anak-bojon&#233; lan sembarang sak nduw&#233;n&#233;, kanggo mbayar utang&#233;. 26Pelad&#232;n mau terus niba lan sujut nang ngarep&#233; ratun&#233; ngomong: &#8216;Gusti, mbok aku disabari sedilut men&#232;h. Kab&#232;h utangku bakal tak bayar.&#8217; 27Ratun&#233; melas karo pelad&#232;n mau lan wong&#233; dikongkon mulih, malah utang&#233; kab&#232;h ora usah dibayar men&#232;h.</div><div class="p"> 28&#8220;Nanging sak lungan&#233; sangka kono, pelad&#232;n mau kepetuk karo kantyan&#233; tunggal pelad&#232;n, sing nduw&#233; utang setitik marang d&#232;kn&#233;. Kantyan&#233; mau terus dityekel lan ditekek gulun&#233; karo ngomong: &#8216;Bayaren utangmu!&#8217; 29Kantyan&#233; mau terus niba njaluk kawelasan ngomong: &#8216;Mbok sabar ta! Utangku bakal tak bayar kab&#232;h!&#8217; 30Nanging pelad&#232;n mau ora gelem ngrungokk&#233; sambat&#233; kantyan&#233;. Malah kantyan&#233; dilebokk&#233; setrapan nganti utang&#233; disaur kab&#232;h. 31Kadung pelad&#232;n-pelad&#232;n liyan&#233; weruh lelakon kuwi, kab&#232;h pada kag&#232;t lan sedi banget, mulan&#233; terus pada ngomongi ratun&#233; bab kuwi. 32Ratun&#233; terus kongkonan nyeluk pelad&#232;n sing ala mau terus disen&#232;ni: &#8216;Kow&#233; kuwi panty&#232;n pelad&#232;n sing ala tenan. Utangmu semono ok&#232;h&#233; kow&#233; wis ora usah mbayar, jalaran kow&#233; nyuwun tenan marang aku. 33Apa ya wis ora sak mestin&#233; kow&#233; melasi kantyamu tunggal pelad&#232;n, kaya enggonku wis melasi kow&#233;.&#8217; 34Ratun&#233; terus nesu banget lan pelad&#232;n sing ala mau dilebokk&#233; nang setrapan supaya diajar, nganti utang&#233; dibayar kab&#232;h.</div><div class="p"> 35&#8220;Bapakku nang swarga uga bakal nindakk&#233; mengkono kuwi marang kow&#233;, n&#232;k kow&#233; ora ngapura marang sedulurmu sak atimu.&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

Ing waktu kuwi para murid pada mara nang nggoné Gusti Yésus terus takon: “Guru, sapa ta sing gedé déwé ing Kratoné Swarga?”
Gusti Yésus terus nyeluk botyah tyilik siji dikongkon ngadek nang tengahé para murid mau. Dèkné terus ngomong: “Pada ngertia! Nèk kowé ora malih atimu lan dadi kaya botyah tyilik iki, kowé ora bisa mlebu Kratoné Swarga. Sing gedé déwé ing Kratoné Swarga kuwi wong sing ngasorké awaké lan dadi kaya botyah tyilik iki. Lan sapa sing nampani botyah tyilik sing kaya ngéné iki jalaran sangka Aku, kuwi sakjané nampani Aku.”

Gusti Yésus neruské piwulangé ngéné: “Sapa sing marakké salah-sakwijiné botyah tyilik sing pretyaya marang Aku sampèk ninggal dalanku, apiké nèk wong kuwi guluné dibanduli watu gilingan terus dijegurké nang segara sing jeru. Tyilaka tenan jagat iki, nèk ènèng panggoda okèh sing marakké wong nglakoni dosa. Prekara-prekara sing kaya ngono kuwi pantyèn slawasé ya bakal ènèng, nanging tyilaka tenan, wong sing dadi jalarané.
“Mulané, nèk tanganmu apa sikilmu marakké kowé nggawé dosa, diketok waé lan dibuwang. Awit luwih apik kanggo kowé urip manut Gusti Allah namung karo tangan sebelah apa namung karo sikil sebelah, tenimbang karo tangan lan sikil genep loro, nanging awakmu sak kujur dityemplungké nang geniné neraka. Nèk mripatmu marakké kowé nggawé dosa, dityukil lan dibuwang. Luwung kowé urip dadi siji karo Gusti Allah nganggo mripat siji, tenimbang mripaté genep loro, nanging dibuwang nang geniné neraka.
“Aja pada nyepèlèkké botyah-botyah tyilik iki. Pada ngertia, botyah-botyah tyilik iki pada nduwé mulékat nang swarga sing tansah nyedeki Bapakku nang swarga. ( Awit Anaké Manungsa kuwi tekané nylametké wong sing kesasar.)”

Gusti Yésus terus takon: “Kepriyé pinemumu? Semunggoné ènèng wong nduwé wedus satus terus ènèng siji sing ilang. Wongé terus ngapa? Apa wongé ora terus ninggal wedusé sing sangang puluh sanga nang pangonan lan budal nggolèki wedus siji sing ilang mau? Nèk wongé wis nemu wedusé sing ilang mau, mesti dèkné bungahé karo wedus sing siji kuwi ngungkul-ungkuli bungahé karo sing sangang puluh sanga sing ora ilang. Mengkono uga Bapakmu nang swarga, Dèkné ora gelem nèk botyah-botyah tyilik kuwi ènèng siji sing ketriwal.”

Gusti Yésus neruské piwulangé ngéné: “Nèk kowé weruh sedulurmu nglakoni sing klèru, diparani lan diduduhké klèruné, nanging ijènan, tanpa wong liyané ngerti. Nèk sedulur kuwi nggugu marang tembungmu, kowé ora kélangan sedulur. Lah nanging nèk sedulur kuwi ora gelem ngrungokké omongmu, kowé kudu ngejèk sedulur liyané siji apa loro. Awit nang Kitab ketulis nèk salahé wong kudu ditetepké karo seksi loro apa telu. Nèk sedulur sing klèru kuwi meksa durung gelem manut marang sedulur-sedulur liyané kuwi, prekara iki kudu mbok gawa nang ngarepé pasamuan. Nèk sakwisé kuwi wongé meksa ora gelem manut marang pituturé pasamuan, wongé kudu dianggep kaya wong sing ora pretyaya lan wong ala waé.”

Tembungé Gusti Yésus ngéné: “Pada ngertia! Apa sing mbok talèni ing donya kéné uga bakal ditalèni nang swarga. Lan apa sing mbok utyuli ing donya kéné uga bakal diutyuli nang swarga.
“Pada ngertia uga! Nèk ènèng wong loro ing donya menunggal ing pandonga njaluk apa waé, pandonga kuwi bakal dibales karo Bapakmu nang swarga. Awit nèk ènèng wong loro apa telu pada ngumpul bebarengan lan pada nyebut Jenengku, Aku uga nang kono.”

Sakwisé kuwi rasul Pétrus terus mara nang nggoné Gusti Yésus takon: “Gusti, nèk sedulurku bolak-balik nggawé salah marang aku, sampèk ping pira aku kudu ngapura sedulur kuwi? Apa ora tekan ping pitu?”
Gusti Yésus semaur: “Ora namung ping pitu, nanging pitung puluh ping pitu. Mulané, Kratoné Swarga kuwi kenèng dipadakké karo sakwijiné ratu sing nagih utang marang peladèn-peladèné. Kadung ratuné molai, terus ènèng sakwijiné peladèn digawa maju. Peladèn iki utangé pirang-pirang mliyun. Nanging wongé ora bisa nyaur, mulané ratuné mau mréntah kongkon ngedol peladèn mau dadi peladèn, sak anak-bojoné lan sembarang sak nduwéné, kanggo mbayar utangé. Peladèn mau terus niba lan sujut nang ngarepé ratuné ngomong: ‘Gusti, mbok aku disabari sedilut menèh. Kabèh utangku bakal tak bayar.’ Ratuné melas karo peladèn mau lan wongé dikongkon mulih, malah utangé kabèh ora usah dibayar menèh.
“Nanging sak lungané sangka kono, peladèn mau kepetuk karo kantyané tunggal peladèn, sing nduwé utang setitik marang dèkné. Kantyané mau terus dityekel lan ditekek guluné karo ngomong: ‘Bayaren utangmu!’ Kantyané mau terus niba njaluk kawelasan ngomong: ‘Mbok sabar ta! Utangku bakal tak bayar kabèh!’ Nanging peladèn mau ora gelem ngrungokké sambaté kantyané. Malah kantyané dilebokké setrapan nganti utangé disaur kabèh. Kadung peladèn-peladèn liyané weruh lelakon kuwi, kabèh pada kagèt lan sedi banget, mulané terus pada ngomongi ratuné bab kuwi. Ratuné terus kongkonan nyeluk peladèn sing ala mau terus disenèni: ‘Kowé kuwi pantyèn peladèn sing ala tenan. Utangmu semono okèhé kowé wis ora usah mbayar, jalaran kowé nyuwun tenan marang aku. Apa ya wis ora sak mestiné kowé melasi kantyamu tunggal peladèn, kaya enggonku wis melasi kowé.’ Ratuné terus nesu banget lan peladèn sing ala mau dilebokké nang setrapan supaya diajar, nganti utangé dibayar kabèh.
“Bapakku nang swarga uga bakal nindakké mengkono kuwi marang kowé, nèk kowé ora ngapura marang sedulurmu sak atimu.”

Feti si Matéus 18