Southern Zazaki, Cermik - WBT (Luke) Drama

Southern Zazaki, Cermik - WBT (Luke) Non Drama

Bahdo Îsa diwês wekîlandê xoya pîya sûk bi sûk ew dew bi dew geyrayê ew mijdîyana Hukumdareyda Ellay heme ca ra kerdê vila. Ew ê cenîyê ki Îsay cinî û nêweşîn ra reynaybî, ê zî tim û tim Îsaya pîya bî. Nê cenî, Meyrema Mecdelija ki Îsay ci ra hewt teney cinî vetîbî, Yohanna, cenîya Kuzay bî, Kuza serukarê Hêrodesî bi, ew Suzanna ew bê înan bol cenî Îsaya pîya şîyê. Nînan dest ra çend ki ameyê, Îsa û diwês wekîlandê ci rê xizimkarey kerdê.


Wexto ki heme sûkan ra qelfe qelfe şêlig pêdima ameyê Îsay hetek ew milet çorşmedê ey di arêbîyayê pêser, Îsay înan rê na mesel va: “Wextê di jew citêr beno, rojê o şino toximê xo bikarro. Toximê tenîyo ki o karreno, taynê ci kewno ray ser û pay beno ew mirîçikî xo rê toximî wenê. Taynê ci kewno erdê sîyênî ser û ruweno, hima uja di nekme çinî yo, qandê coy beno wişk. Taynê ci zî kewno telîyan mîyan, telîyana pîya ruweno ew telî toximî fetisnenê. Naqor toximo ki kewno herrda rind ser, ruweno ew se fin vêşî mexel dano.”
Bahdê nê qisana Îsay veynda û va: “Goşê ki aşnawenê, wa rind biaşnawê!”


Bahdo telebanê Îsay Ey ra mahneyê na mesel pers kerd. Îsay zî înan rê va: “Ellay şima rê aqil dayo ki şima sirrê Hukumdareyda Ellay bizanê. Hima ê bînan rê ez do meselana vaja. Winî yo ki Qiseyê Mibarekî bîrê ca:

‘Ê weynenê zî, nêvînenê,
Ew ê aşnawenê zî, fahm nêkenê.’

“Mahneyê na mesel no yo: Toxim qiseyê Ellay, yanê mijdîyana Ellay a. Toximo ki kewto ray ser, yanê ê merdimê ki qisanê Ellay aşnawenê, hima Şeytan yeno, toximo ki zerrîda înan di karryayo, ey gêno beno ki ê emel nêkerê ew nêreyê. Toximo ki kewto erdê sîyênî ser, yanê wexto ki merdim ê qisaya Ellay aşnawenê, kêfa nê qisan gênê zerrîda xo, hima rêçe nêtepêşenê. Demeyê emelê nê qisan kenê ew çimhal ki ceribneyay se, îman ra kewnê dûrî. Toximo ki kewto telîyan mîyan, yanê êyê ki nê qisan aşnawenê, hima qaxu, zengîney ew kêfdê nê dinyay mîyan di ê fetisyenê ew mexelê ci bîyaye nêbeno. Naqor toximo ki kewto herrda rind ser, yanê wexto êyê ki nê qisan aşnawenê, zerrî ra wazenê ew nê qisan gênê zerrîda xo mîyan û uja di nimnenê, nê sebra damiş benê ew mexel danê.”


“Kes çila fîneno a ci û serê ci qapax nêkeno yazî çiler cay bin di nêronano. Halbiki o do çiler bero cado berza rono, winî ki kam yeno zerre, wa roşnî bivîno. Çiki teba mîyanikî nêmaneno, o do bizane yo, çîyo ki nimite yo, o do bivijyo roşn. Qandê coy rind xeyal bikerê ki şima yê senî goştarey kenê. Çiki kamo ki tede esto, tayna do bol ci deyo. Naqor kamo ki tede çinî yo ew o vano qay tey esto, ey dest ra no do zî bigêrîyo.”


Maya Îsay û birayê ci ameybî Ey bivînê, hima milet ra înan nêşa ki bîrê Ey hetek. Uja di xeber deyê Îsay va: “Maya to û birarandê toya, ê yê tebera pawenê ew wazenê to bivînê.”
Hima Îsay înan rê va: “Êyê ki qisanê Ellay aşnawenê ew anê herun, ê may û birayê min ê.”


Îsa rojê telebandê xoya pîya nişt jû qayix ew înan rê va: “Hadirê, ma ravêrim overdê gol!” Înan qayix ramit ew gol vera kewtî dûrî. Wexto ki ê ray ra bî, Îsa qayix di şi hewna. Wexta gol mîyan di firtineyêndo gird vijya û aw kewtê qayix mîyan ew ê bol kewtî teng. Uja di ê şî Îsa kerd aya ew va: “Begê ma, Begê ma, werz, ma do bifetisyîm!”
Îsa werişt pay ew firtine zî, aw zî tahzîlî kerd. Wexta firtine û awa jû find' vinderyay ew heme ca bi rehat û bêveng. Îsa ageyra telebandê xo ew înan rê va: “Kanî îmanê şima?”
Hima ê bol tersaybî ew ecêb mendîbî. Pêjewbînandê xo rê va: “No kam o ki O yo firtine û aw rê emir keno ew ê yê zî goştareya ey kenê!”


Înan qayixa xo ramitê ew şîyê vera Gerasa. No welat qarşidê Celîle di ew overdê gol di bi. Uja di senî ki Îsa qayix ra ame war, a sûk ra jew mêrdeko cinin ame vera Ey. Xeylê mihal o, o yo teba xo ra nêdano, keye di nêvindeno ew herunda keyî di mixarandê merdan di maneno. Senî ki ey Îsa dî, o qîra ew xo lingandê Îsay ver di eşt erd ew venga veynda: “Ya Îsa, Ellayo ki heme çî sera yo Lajê Ellay, tî yê mi ra çiçî wazenê? To ra reca kena mi rê tahda meki!” Çiki Îsay nê rihdê xirabî rê emir dabi ki nê merdimî verado ew ey ra bivijyo teber. Nê rihê xirabî xeylê mihalo ki no mêrdek xo rê kerdbi êsîr. Merdimî hirg fin zeydê mahkûmîya dest û linganê ci zencîrana girêdanê ew ey hetek nobet pawenê. Fina zî o zencîran visneno ew riho xirab ey gêno beno gem.
Îsay ey rê va: “Nameyê to çiçî yo?”
Ey va: “Lejyon.” Çiki bol vêşî cinî kewtîbî ey mîyan. Ê Îsay vero geyray ki înan cado nîyageyr nêrişo.
A çeq di zî, kerreya bolênda xozan a gird çerayê. Cinan Îsay ra reca kerd ki, wa Îsa înan verado ew ê şirê xozan mîyan kewê. Îsay zî verda ê şirê. Wexta cinî mêrdekî ra vijyay û şî, kewtî xozan mîyan ew bola xozan jû find' kerre ra remê vera cêr, pêrin xo eştî gol û fetisyay.
Senî ki şiwananê xozan nê girwey dî, uja ra remay û şî, girweyê ki bîyê, sûk ra ew heme dewandê ci ra kerdî vila. Nay sera milet şî Îsay hetek ki çimandê xoya bivînê. Ê amey Îsay hetek ew dî ki mêrdeko ki cinî ci ra vijyaybî, o lingandê Îsay bin di ronişto ew çinayo zî piradaye, aqil o zî ci sered'. Uja di ê bol tersay. Êyê ki no heme çî çimandê xoya dîbî, şî qewmî pêroy rê xeber dê ki no mêrdeko cinin senî bîyo weş. Gerasa ra ew çorşmedê ujay ra milet pêro hendik tersêbî, amey Îsay ra reca kerd ki wa O înan hetek ra şiro dûrî. O zî nişt qayix ki peyser şiro over.
No mêrdeko ki cinan ra reyabi, Îsay ra waşt ki, wa Eya pîya şiro bigeyro. Hima Îsay o peyser rişt ew ey rê va: “Fina ageyri keyedê xo ew girweyê girdîyê ki Ellay to rê kerdê, înan vaj!” No mêrdek zî ageyra ew Îsay ey rê çi girwey kerdê, heme cadê sûk ra kerd vila.


Wexto ki Îsa fina peyser ageyra overdê gol, şêlig kêfa ame vera Ey, çiki înan hemin raya ey pawitê. Uja di jew mêrdek ame vera Ey, nameyê ey Yayîros bi, o serokê sînagogî bi. Ey xo lingandê Îsay ver di eşt erd ew Ey ra reca kerd ki bîro keyedê ey. Çiki xo ra jû keynaya ci bî, na keynek diwês serrî bî ew mergî fek di bî.
Wexta ki Îsa şi keyedê nê mêrdekî, şêligî hendik çorşmeyê Îsay girotbi, hinî kerdê ki Ey pay kerê. Na milet mîyan di, jû cenîyek bî, diwês serrîyo ki gûnî tede şîyê, ew na cenîyeker heme çîyê xo dabi tixtoran, fina zî kesî nêşabi ay weş kero. Na cenîyeker xo pey ra resna Îsay û destê xo eşt reşmedê çefîda ey, ew a çeq di gûnîya ci vinderd.
Îsay pers kerd va: “Kamî destê xo na mina?”
Kesî xo ser nêgirot se, Petrûsî va: “Begê mi, şêligî hendik çorşmeyê to giroto ki milet qelbîyaya to ser!”
Hima Îsay va: “Ez zana jewerî destê xo na mina. Çiki a çeq di mi ra hukmê vijya teber.”
Cenîyek weynê ki o do nimite nêmano, lerzê, xo eşt lingandê Îsay ver. Ay şêligî vero heme çî kerd eşkera, qandê çiçî destê xo nayo Eya ew a çeq di senî bîya weş.
Îsay ay rê va: “Keynay mi, îmanê to ti reynaya, silameteya şo!”
Hewna Îsay qisey kerdê, keyedê serokdê sînagogî ra jewerî xeber ard ew Yayîrosî rê va: “Keynaya to merd, hinda mehlîmî vêşî încirax meki.”
Îsay aşnawit ew Yayîrosî rê va: “Meters! Îman biki bes o, wexta a do bireyo!”
Îsa ame keyedê ey se, bê Petrûsî, Yûhannay, Yaqûbî ew nînana pîya, bê pêr û marda keyneker, kes zerre nêverda. Milet pêro na keyneker rê qahrîyay û bermay. Îsay înan rê va: “Mebermê! Na nêmerda, na rakewtî ya.” Înan zanayê merda, qandê coy Îsay huway.
Naqor Îsay destê keyneker tepişt ew veynda: “Keynê, werz pay!” A çeq di rih fina peyser ame keyneker ew a jû find' werişt pay. Îsay înan rê va ki tenekê nan bidê keyneker. May û pîyê keyneker ecêb mendîbî ew Îsay ê tembey kerdî ki kesî rê qalê nê girwan nêkerê.

Feti si Lûqa 8