Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ لوقا ۲۴

Pín

روح‌القدسَ کی می پئر وعده بدَه‌بو شمرَ فدم. پس تا زمأنی کی خودا قودرت و قوّت جٚه آسمانٚ جور شمرَ بأیه، وأستی اورشلیمٚ شهرٚ دورون بئسید.»

اون اَیه نِیسَه بلکی مورده‌یأنٚ دونیا جأ ویریشته! هسأ وأستی به یاد بأورید او چیزأنی‌یَ کی وختی جلیلٚ میأن ایسَه‌بو شمرَ بوگفته‌بو

هو وخت اوشأنٚ چومأن وازَ بوسته و اونَ بشنأختیدی. بأزین عیسی جٚه اوشأنٚ ورجأ غیبَ بوسته. او دوتأ همدیگرَ بوگفتید: «وختی جٚه موسی کیتاب و الباقی پیغمبرأنٚ کیتابأن اَمی اَمرأ گب زِئن دوبو، بیده‌یی چوطویی اَمی دیلأن به طلاب طلاب دکفته‌بو و ذوق زده بوبوسته‌بیم؟»

و بفرمأسته: «بینیوشته بوبوسته کی مسیح وأستی رنج بکشه و خو جانَ فدا بوکونه و سومی روزٚ رِه، جٚه مورده‌یأنٚ میأنی ویریزه و به اونٚ نام توبه و آمرزشٚ گونایأن، دونیا تومامٚ میلتأنَ اعلام به و شروع اَ پیغامم وأستی جٚه اورشلیم ببه.

امّا بیده‌ییدی او پیله‌دأنه سنگی کی قبرٚ جُلُو نهَه‌بو ایتأ کنار نهَه. بأزین بوشوییدی قبرٚ میأن ولی وختی عیسایٚ خوداوندٚ جسدَ پیدا نوکودید،