Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ پێدایش 2

Pín

پمێشکا مرد وتی پت و ماتا یلهَ کنت و گۆن جَنا هئوارَ بیت، گڑا آ دوێن، یکّ جسم و جانَ بنت.

هُداوندێن هُدایا گوَشت: ”په مَردا تهنایی شَرّ نه‌اِنت. من په آییا، همدَرورێن همراه و مَدت کنۆکے جۆڑَ کنان.“

هُداوندێن هُدایا چه زمینئے هاکا مردمے جۆڑ کرت، آییئے پۆنزا زِندئے ساهی دَمِت و اے مردم سَهدارے بوت.

گڑا مردا گوَشت: ”نون اے چه منی هَڈّان هَڈّے و چه منی گۆشتان گۆشتے. اے باید اِنت جنێن گوَشگ ببیت، چێا که چه مردێنا زورگ بوتگ.“

گڑا هُدایا هپتمی رۆچ برکت دات، گیشّێنت و پاکێن رۆچ نامێنت، چێا که هُدایا همے رۆچا چه اے سجّهێن هستیئے جۆڑ کنگئے کارا آرام کرت.

آدم و آییئے جَن، دوێن لوچ و جاندَر اَتنت و آیان شَرمَ نکرت.