Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Lukahtar 13

Pín

Čalaven te den pe cinone udaror̄a, kaj phenav tumee, but džene kam mangen te den andre, a našti dena.

A inćate sah jekh džeji savi sah nasvali dešuoh̄to brš, bangjili, bizuralimahći, thaj našti inzajvola, sar bar̄ome, capenime ande zeja. Kana o Isuso dikhlah gova, akhardah la, andah la angla pehte, thaj phendah laće: Manušnije, akana kam nakhel o nasvalipe ćiro.

Thaj vov čhutah pire va pe late, a voj po than inzili tar thaj hvalisardah, ašardah e Devle.

Thaj, ake dikh, si gola paluvne, save kam aven e anglutne, a si pale anglutne sa ve kam aven maj palune.

Kana uštela e ćherehko šorutno tha kana phandela o udar, a tumen ačhen avri thaj len te peken ande udara dindo vorba: Bareja, bareja, putar amee, vov kam tumee phenel: Me niči pindžarav tumen katar sen.

A me phenav tumee: Niči! Te na pokajisajvona, savor̄e kam mudardivona.

A vov kam phenel: Mothovav tumee pale, niči pindžarav tumen katar sen, našen mandar savor̄e, tumen, save ćeren bilačhipe.

Thaj o Isuso phendah lengje: Savo si o thagaripe, o rajipe e Devlehko? Sar te mothovav tumee godova? Gova si sar jekh kućinor̄i e gorušicaći, savi o manuš lel thaj čhudel ande pi phuv, a gova palal bajrol, sar baro kaš, a e Devlehće čiriklja aven thaj bešen pe lehće krangujra.