Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Luk 23

Pín

Na wën, ke lueel Yecu an, “Wäär, päl keek, në kuny kuc kek ke loikï.” Gokï lupɔɔke tɛ̈k röt në deeny deeny kek gɛk.

Go Yecu yɔ̈ɔ̈k an, “Yïn yɔ̈ɔ̈k ëyic an, ee köölë ke yïn bï nu wekë yɛn ë Paraditho.”

Ku lëk Yecu an, “Bɛ̈nydït, tak yïnɔm ë yɛn, të cï yïn lɔ ë ciɛɛŋdu yic!”

Na wën, ke Yecu cöt ë röl dït, lueel an “Wäär, wëikï a tääu keek ë yïcin!” Ku të cï en wëlkë lueel, ke jɔ thöök.

Na wën, aa cïk ɣet të cɔl “Apet,” ke jɔkï piäät ëtɛ̈ɛ̈n ë tim cï rïïu nɔm kɔ̈u, ku piëëtkï kɔc cï kërac looi, tök ë baŋ cuënyde, ku tök ë baŋ cam.

Na wën, të cït thaar kadhetem, ke mɔ̈ɔ̈th bɔ̈ ë piny nɔm ëbɛ̈n aɣet thaar ë dhoŋuan, akɔ̈l ë määr: ku jɔ lupɔ dïït de Luaŋdït yic rɛɛt ë ciɛɛlic.

Na wën, ke bɛ̈ny de tɔŋ kabɔt, të cï en kë cï tïc tïŋ, ke lec Nhialic, lueel an, “Raanë ee raan piɛthpiɔ̈u ë yic!”