Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ मत्ती 7

Pín

“बेळीर, रा नीमी कोटकु आदीत; ढुंढ़सीर रा नीमी सिक्‍कीत; ठोकसीर, रा नीम साटी तेरूकु आदीत.

यतिकी जो यावारा बेळ्यान, आऊक कोटकु आदीत; अदिक जो ढुंढ़स्यान, आऊक सिक्‍कीत; अदिक जो ठोकस्यान आऊन साटी तेरूकु आदीत.”

“इदुरसाटी जो यावारा नान ई मातगोळी केळकु अवरी माळतान, आव आ बुद्धिमान मंळसा अन्द घाई ठहरूस्यान याव तान मान्ना चट्टान मा कटदुन.

ईद कारण जो येनारा नीव चाहासतीर कि लॉकुर नीम सांगुळ बरताव माळुल, नीव भी आंदुर सांगुळ हांग अच बरताव माळी; यतिकी मूसा अन व्यवस्था अदिक भविष्यवक्ता अन्द शिक्षा ईदा हुन.”

यतिकी स्यांळ्द आद अद फाटक कठिन आद अद हादी जो जीवन दी ओयतद; अदिक थ्वाळासा अच लॉकुर आर जो आ हादी इक हासिल माळतार.

“स्यांळ्द हादी टु होगोद-बरोद माळी, यतिकी चौळा आद अद फाटक अदिक आसान आद अद हादी जो विनाश दी ओयतद; अदिक हापाळ सा आर जो अल टु होगोद-बरोद माळतार.

इदुरसाटी याग नीव बुरा ईतकु, तान चिकोरी वळ्लीद वस्तु कोळोद जान्सतीर, रा नीम स्वर्गीय आप्प तान बेळावाळेरी वळ्लीद वस्तु यती कोळतीदील!

“दोष हचबाळी कि नीम मा भी दोष हचकु आगुल. यतिकी या प्रकार देल नीव दोष हचतीर, अदा प्रकार देल नीम मा भी दोष हचकु आदीत; अदिक याता नाप देल नीव आळुतीर, अदा प्रकार देल नीम साटी भी आळुकु आदीत.”

लेकीन जो यावारा नान ई मातगोळी केळतान अदिक अऊर मा नळालुन, आव आ मूर्ख मंळसा अन्द घाई ठहरूस्यान याव तान मान्ना धुळा मा कटदुन.

“नी येती तान वार्ट उन कण्ण इन तिनका अक नोळत्या, अदिक तान कण्ण इन लठ्टा नीनी ऊमसाल? याग नींद अच कण्ण दा लठ्टा आद, रा नी तान वार्ट उन से ह्यांग अन सकत्या, ‘ता ना नीन कण्ण दा टु तिनका तेगु कोळतीन?’

“ख्वाटा भविष्यवक्तागोळ से सावधान ईरी, जो म्यांड्डागोळ्द भेष दा नीम हात्‍ती बरतार, लेकीन आंदुर बुळ्क टु हरूकु तिनावाळेर म्यांडागोळ उर. आंदुर करनी देल नीव आंदरी अरू कोंडीर. येन लॉकुर झाळीगोळ दा टु अंगुर, मुळ्लगोळ दा टु अंजीर कोयतार?

ईदा प्रकार देल हर ऊंद वळ्लीद मार्र वळ्लीद काय तरतद अदिक बेकार मार्र बेकार काय तरतद.

वळ्लीद मार्र बेकार काय तर सकाल, अदिक ना बेकार मार्र वळ्लीद काय तर सकतद.

जो जो मार्र वळ्लीद काय तरतिदील, अद कळकु अदिक बेक्‍की दा हाक्‍कु आदीत.