Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Lucan 13

Pín

Aghonìzesthe na iselthite dhia tis stenis pilis: dhioti polli, sas legho, thelusi zitisi na iselthosi, ke dhen thelusi dhinithì.

Ke idhu, ghini tis iche pnevma asthenìas dhecaocto eti, ke ito sinkìptusa, ke dhen idhìnato pandelòs na anakipsi. Idhòn dhe aftin o Iisus efonaxe, ke ipe pros aftin, Ghine, ileftheroméni ise apo tis asthenìas su.

Ke ethesen ep’ aftin tas chìras: ke parefthis anorthòthi, ke edhoxaze ton Theon.

Ke idhu, ine èschati, itines thelusin isthe proti, ke ine proti, itines thelusin isthe èschati.

Afu sicothì o icodhespotis ke apoclisi tin thiran, ke archisite na stekisthe exo, ke na cruite tin thiran, leghondes, Kirie, Kirie, anixon is imas: Ke ekinos apocrithìs sas ìpi, Dhen sas exevro pothen isthe

Uchì, sas legho: all’ ean dhen metanoite, pandes omìos thelete apolesthì.

Ke theli ipì, Sas legho, dhen sas exevro pothen isthe: fighete ap’ emu, pandes i erghate tis adhikìas.

Eleghe dhe, Me ti ine omìa i vasilìa tu Theu? ke me ti na omiòso aftin? Ine omìa me coccon sinàpeos, ton opìon lavòn anthropos erripsen is ton kipon aftu: ke ifxise, ke eghine dhendhron megha, ke ta petinà tu uranu cateskinosan en tis clàdhis aftu.