Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Мф 2

Pín

Нуно пӧртыш пуреныт, Икшыве ден Мария Аважым ужыныт, кумык возыныт да Йочалан вуйым савеныт. Вара нуно кондымо поянлыкыштым луктыныт, Икшывылан шӧртньӧ, ладын да смирна ӱй пӧлекыштым пуэныт.

Ирод кугыжаланыме годым Иудейысе Вифлеемеш Иисус шочмеке, эрвел гыч Иерусалимыш ушан еҥ-влак толыныт да йодыныт: «Иудей-влакын кызыт гына шочшо Кугыжашт кушто? Ме эрвелне Тудын шӱдыржым ужынна да Тудлан вуйым саваш толынна».

Шӱдырым ужын, ушан еҥ-влак моткоч чот куаненыт.

Ирод деке пӧртылаш огыл манын, шижтарымашым нуно омешышт ужыныт, сандене шке элышкышт вес корно дене каеныт. Ушан еҥ-влак кайымеке, Иосифын омешыже Господьын Суксыжо кончен да ойлен: «Кынел, Икшыве ден Тудын Аважым пырля нал да Египетыш курж, пӧртылаш кӱштымешкем, туштак лий. Ирод, пушташ шонен, йочам кычалаш тӱҥалеш».