Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Luke 17

Pín

Eyıt'à Zezì eyı dǫ ts'ǫ̀ hadı, “Nıį̀tła, nekǫ̀ ts'ǫ̀ naı̨tłe. Negha ehkw'ı-ahodı t'à k'aàt'ıì anejà,” yèhdı.

Įłè dzęę̀ łǫ̀hdı̨ eht'aà naxık'èch'a hohtsı̨ eyıts'ǫ łǫ̀hdı̨ eht'aà ‘edek'eehłı̨,’ naxèhdı nı̨dè weghǫ nahoahłe,” Zezì gòhdı.

Dǫ ı̨łè k'aàt'ıì ajà yek'èhoèhzà-tıì ek'èt'à naèhtła. Wınà t'à hòtł'ò Nǫ̀htsı̨ ghàsǫedı. Eyı dǫ Zezì gà dèè k'e ts'ǫ̀ adį̀į̀là xè “Masì,” yèhdı. Eyı dǫ sìı Samarıa got'ı̨į̀ at'ı̨ nǫǫ̀.

Eyıt'à hotıì edexoahdı. “Nèot'ı̨ hołı̨ı̨ hohtsı̨ nı̨dè nàweahɂǫ. Edek'eelı̨ nı̨dè weghǫ nahoahłe.

Zezì hayèhdı, “Dǫ hoònǫ k'aàt'ıì agejà-le nì? Ekò dǫ łǫǫ̀tǫ gılaedì?” yèhdı.

Zezì gots'ǫ̀ hadı, “Hòtł'ò-lea kò naxıgha ehkw'ı-ahodı nı̨dè, dıı ts'ı nàı̨ɂaa sìı wets'ǫ̀ dıı haahdı ha dìì-le, ‘Nexochı̨į̀ t'à xàdı̨ı̨hdlà gà tèe ts'ǫ̀ adı̨ı̨le,’ wèahdı nı̨dè naxık'èı̨t'e ha ne,” gòhdı.

Amìı edınì k'ę̀ę̀ eda ha nıwǫǫ sìı wedıhołè ha, hanìkò amìı edınì k'ę̀ę̀ eda-le sìı edaxàweetè ha hǫt'e.

Zezì edecheekeè ts'ǫ̀ hadı, “Dǫ t'asìı t'à hołı̨ı̨ hogehtsı̨ı̨ sìı hotıì hagode ha t'ıį̀t'e. Hanìkò amìı wets'ıhɂǫ̀ agot'ı̨ı̨ sìı wegha hoìla ha hǫt'e. Eyı dǫ hojıı hohtsı̨ ch'à wek'o k'e kwe nedàa wexeetł'ı̨ gà tègı̨ı̨xà nı̨dè wegha denahk'e nezı̨ ha hǫt'e. Hawììdlà nı̨dè wets'ıhɂǫ̀ dıı chekoa nechà-lea lanıı hołı̨ı̨ hogehtsı̨ ha nıìle.

“T'akwe Noah dıı nèk'e nàı̨dè ekò dànì dǫ gı̨ı̨dàa sìı Dǫ-wet'àaɂàa-deè nììtła nı̨dè eyı xèht'eè lagode ha. Noah elàcho yìetłaa dzęę̀ k'e gots'ǫ̀ dǫ shègezhe, gedǫ, eyıts'ǫ ełexè honìgedè ı̨lè. Hǫtsaa gıxè dèè te teètł'ı t'à dǫ hazǫǫ̀ ełaàgı̨ı̨dè.