Eoin 9
9
Caibidil IX
Bheir Críost a radharc do’n duine a rugadh dall.
1Agus ag dul thart do Íosa, chonnaic sé duine a bhí dall ó rugadh é:
2Agus d’fhiafruigh a dheisciobail de: A Rabbi, cé pheacuigh, é seo, nó a athair agus a mháthair, ionnas go rugadh dall é?
3D’fhreagair Íosa: Níor pheacuigh sé seo, ná a athair agus a mháthair: acht chun go bhfoillsightí oibreacha Dé ann.
4Is éigean damh-sa oibreacha an té a chuir uaidh mé a dhéanamh, a fhad agus tá an lá ann: tá an oidhche ag teacht, nuair nach féidir do dhuine ar bith obair a dhéanamh.
5A fhad agus tá mé ar an tsaoghal, is mé solus an tsaoghail.
6Nuair a dubhairt sé seo, chaith sé amach seileog ar an talamh, agus rinne sé cré de’n tseileoig, agus chuimil sé an chré ar a shúla,
7Agus dhubhairt sé leis: Imthigh, nigh i linn Shiloe, (rud a chialluigheas, Curtha). D’imthigh sé, mar sin, agus nigh sé, agus tháinic sé agus amharc na súl aige.
8Ar an adhbhar sin, dubhairt na cómharsain, agus na daoine a chonnaic é roimhe sin, agus é ag iarraidh déirce: Nach é seo an té a bhíodh ina shuidhe, agus é ag iarraidh déirce? Deireadh cuid acu: Is é seo é.
9Acht cuid eile: Ní h-é ar chor ar bith, acht tá sé cosamhail leis. Acht dubhairt sé féin: Is mise é.
10Dubhairt siad leis, dá bhrígh sin: Cad é mar foscladh do shúla?
11D’fhreagair sé: Rinne an duine úd, dá ngoirtear Íosa, cré: agus chuimil sé mo shúla, agus dubhairt liom: Imthigh go linn Shiloe, agus nigh. Agus d’imthigh mé, agus nigh, agus tchím.
12Agus dubhairt siad leis: Cá bhfuil sé? Deir seisean: Ní fhuil a fhios agam.
13Bheir siad leo chuig na Fairisínigh an té seo a bhíodh dall.
14Agus bhí an tsabóid ann nuair a rinne Íosa an chré, agus d’fhoscail sé a shúla.
15Ar an adhbhar sin, d’fhiafruigh na Fairisínigh arís de cad é mar fuair sé amharc na súl. Agus dubhairt seisean leo: Chuir sé cré ar mo shúla, agus nigh mé, agus tchím.
16Ar an adhbhar sin dubhairt cuid de na Fairsínigh: Ní ó Dhia an duine seo nach gcongbhuigheann an tsabóid. Acht dubhairt cuid eile: Cad é mar is féidir do dhuine pheacthach na míorbhailte seo a dhéanamh? Agus bhí siosma eatortha.
17Deir siad arís leis an dall, dá bhrígh sin: Cad é deir tusa fá’n té úd a d’fhoscail do shúla? Agus dubhairt seisean: Is fáidh é.
18Ar an adhbhar sin, níor chreid na h-Iúdaigh fá dtaoibh de, go raibh sé dall agus go bhfuáir sé a radharc, go dtí gur ghoir siad chuca athair agus máthair an té a fuair a radharc,
19Agus gur fhiafruigh siad díobh, ag rádh: An é seo bhur mac a deir sibh a rugadh dall? Dá bhrígh sin, cad é mar tá a radharc anois aige?
20Dubhairt a athair agus a mháthair leo, ghá bhfreagairt: Tá a fhios againn gurab é seo ár mac, agus go rugadh dall é:
21Acht cad é mar tchí sé anois, ní fios dúinn: ná ní fios dúinn cé d’fhoscail a shúla: fiafruighigidh de féin: tá aois aige, labhradh sé ar a shon féin.
22Dubhairt a athair agus a mháthair sin, de bhrígh go raibh eagla ortha roimh na h-Iúdaigh. Óir shocruigh na h-Iúdaigh eatortha féin roimhe sin, go gcuirfidhe amach as an tsineagóig duine ar bith a d’admhóchadh gurbh eisean Críost.
23Ar an adhbhar sin, dubhairt a athair agus a mháthair: Tá aois aige, fiafruighigidh de féin.
24Ar an adhbhar sin, ghoir siad chuca arís an duine a bhíodh dall, agus dubhairt siad leis: Tabhair glóir do Dhia: tá a fhios againne gur peacach an duine seo.
25Dubhairt seisean leo, dá bhrígh sin: Má’s peacach é, ní fhuil a fhios sin agam-sa: is eol damh aon nídh amháin, go bhfuil mise i ndiaidh bheith dall, agus go bhfeicim anois.
26Ar an adhbhar sin, dubhairt siad leis: Cad é rinne sé leat? Cád é mar d’fhoscail sé na súla duit?
27D’fhreagair sé iad: D’innis mé díbh cheana féin, agus chuala sibh: cad chuige ar mian libh a chluinstin arís? An amhlaidh gur mian libh-se fosta a bheith i bhur ndeisciobail aige?
28Thug siad achmhusán dó, dá bhrígh sin, agus dubhairt: Bí thusa i do dheisciobal aige: acht is deisciobail Mhaoise sinne.
29Tá a fhios againn gur labhair Dia le Maoise: acht ní fhuil a fhios againn cá h-as do’n duine seo.
30D’fhreagam an duine sin agus dubhairt leo: Go dearbhtha is iongantach an rud é sin, nach bhfuil a fios agaibh cá h-as dó, agus gur fhoscail sé mo shúla-sa:
31Óir tá a fhios againn nach n-éisteann Dia peacaigh: acht má beir aoinneach onóir do Dhia agus a thoil a dhéanamh, éisteann sé eisean.
32Ó thús an tsaoghail níor cluineadh gur fhoscail aoinneach súla duine a rugadh dall.
33Munarbh ó Dhia é seo, ní thiocfadh leis aon nídh a dhéanamh.
34D’fhreagair siad agus dubhairt leis: I bpeacaidhe a rugadh thusa ar fad, agus an dtugann tú teagasc dúinne? Agus chaith siad amach é.
35Chuala Íosa gur chaith siad amach é: agus nuair a fuair sé é, dubhairt sé leis: An gcreideann tú i Mac Dé?
36D’fhreagair seisean agus dubhairt: Cé h-é eisean, a Thighearna, go gcreididh mé ann?
37Agus dubhairt Íosa leis: Chonnaic tú é, agus is é seo é atá ag cainnt leat.
38Agus dubhairt seisean: Creidim, a Thighearna. Agush chaith sé é féin síos go dtug adhradh dó.
39Agus dubhairt Íosa: Chun breitheamhnais a tháinic mise#9, 39 Chun breitheamhnais a tháinic mise, &c. Ní tháinic Críost chun, duine ar bith a dhéanamh dall. Acht tharraing na h-lúdaigh an daille man bhreitheamhnas ortha féin leis an droch-úsáid a rinne siad dá theacht, agus leis an diúltadh a thug siad dá theachtairéacht. ar an tsaoghal seo: chun go bhfeiceadh siad sin nach bhfeiceann, agus go ndalltaí iad sin atchí.
40Agus chuala cuid de na Fairisínigh a bhí ina fhochair, agus dubhairt siad leis: An amhlaidh atá sinne dall fosta?
41Dubhairt Íosa leo: Dá mbéadh sibh dall#9, 41 Dá mbéadh sibh dall, &c. Dá mbéadh siad ainbhfiosach, agus gan neart acu air, gan na Scrioptúirí léighte acu, ná iad míorbhailte Chríost d’fheiceáil, ní bheadh peacadh an ainchreidimh ortha. Acht ó bhí siad ag maoidheamh as a n-eolas ar na Scrioptúirí, bhí siad gan leithscéal., ní bhéadh peacadh oraibh: acht anois deir sibh: Tchímid: fanann bhur bpeacadh.
Àwon tá yàn lọ́wọ́lọ́wọ́ báyìí:
Eoin 9: ASN1943
Ìsàmì-sí
Pín
Daako
Ṣé o fẹ́ fi àwọn ohun pàtàkì pamọ́ sórí gbogbo àwọn ẹ̀rọ rẹ? Wọlé pẹ̀lú àkántì tuntun tàbí wọlé pẹ̀lú àkántì tí tẹ́lẹ̀
rights held by the Bible Society in Northern Ireland
Eoin 9
9
Caibidil IX
Bheir Críost a radharc do’n duine a rugadh dall.
1Agus ag dul thart do Íosa, chonnaic sé duine a bhí dall ó rugadh é:
2Agus d’fhiafruigh a dheisciobail de: A Rabbi, cé pheacuigh, é seo, nó a athair agus a mháthair, ionnas go rugadh dall é?
3D’fhreagair Íosa: Níor pheacuigh sé seo, ná a athair agus a mháthair: acht chun go bhfoillsightí oibreacha Dé ann.
4Is éigean damh-sa oibreacha an té a chuir uaidh mé a dhéanamh, a fhad agus tá an lá ann: tá an oidhche ag teacht, nuair nach féidir do dhuine ar bith obair a dhéanamh.
5A fhad agus tá mé ar an tsaoghal, is mé solus an tsaoghail.
6Nuair a dubhairt sé seo, chaith sé amach seileog ar an talamh, agus rinne sé cré de’n tseileoig, agus chuimil sé an chré ar a shúla,
7Agus dhubhairt sé leis: Imthigh, nigh i linn Shiloe, (rud a chialluigheas, Curtha). D’imthigh sé, mar sin, agus nigh sé, agus tháinic sé agus amharc na súl aige.
8Ar an adhbhar sin, dubhairt na cómharsain, agus na daoine a chonnaic é roimhe sin, agus é ag iarraidh déirce: Nach é seo an té a bhíodh ina shuidhe, agus é ag iarraidh déirce? Deireadh cuid acu: Is é seo é.
9Acht cuid eile: Ní h-é ar chor ar bith, acht tá sé cosamhail leis. Acht dubhairt sé féin: Is mise é.
10Dubhairt siad leis, dá bhrígh sin: Cad é mar foscladh do shúla?
11D’fhreagair sé: Rinne an duine úd, dá ngoirtear Íosa, cré: agus chuimil sé mo shúla, agus dubhairt liom: Imthigh go linn Shiloe, agus nigh. Agus d’imthigh mé, agus nigh, agus tchím.
12Agus dubhairt siad leis: Cá bhfuil sé? Deir seisean: Ní fhuil a fhios agam.
13Bheir siad leo chuig na Fairisínigh an té seo a bhíodh dall.
14Agus bhí an tsabóid ann nuair a rinne Íosa an chré, agus d’fhoscail sé a shúla.
15Ar an adhbhar sin, d’fhiafruigh na Fairisínigh arís de cad é mar fuair sé amharc na súl. Agus dubhairt seisean leo: Chuir sé cré ar mo shúla, agus nigh mé, agus tchím.
16Ar an adhbhar sin dubhairt cuid de na Fairsínigh: Ní ó Dhia an duine seo nach gcongbhuigheann an tsabóid. Acht dubhairt cuid eile: Cad é mar is féidir do dhuine pheacthach na míorbhailte seo a dhéanamh? Agus bhí siosma eatortha.
17Deir siad arís leis an dall, dá bhrígh sin: Cad é deir tusa fá’n té úd a d’fhoscail do shúla? Agus dubhairt seisean: Is fáidh é.
18Ar an adhbhar sin, níor chreid na h-Iúdaigh fá dtaoibh de, go raibh sé dall agus go bhfuáir sé a radharc, go dtí gur ghoir siad chuca athair agus máthair an té a fuair a radharc,
19Agus gur fhiafruigh siad díobh, ag rádh: An é seo bhur mac a deir sibh a rugadh dall? Dá bhrígh sin, cad é mar tá a radharc anois aige?
20Dubhairt a athair agus a mháthair leo, ghá bhfreagairt: Tá a fhios againn gurab é seo ár mac, agus go rugadh dall é:
21Acht cad é mar tchí sé anois, ní fios dúinn: ná ní fios dúinn cé d’fhoscail a shúla: fiafruighigidh de féin: tá aois aige, labhradh sé ar a shon féin.
22Dubhairt a athair agus a mháthair sin, de bhrígh go raibh eagla ortha roimh na h-Iúdaigh. Óir shocruigh na h-Iúdaigh eatortha féin roimhe sin, go gcuirfidhe amach as an tsineagóig duine ar bith a d’admhóchadh gurbh eisean Críost.
23Ar an adhbhar sin, dubhairt a athair agus a mháthair: Tá aois aige, fiafruighigidh de féin.
24Ar an adhbhar sin, ghoir siad chuca arís an duine a bhíodh dall, agus dubhairt siad leis: Tabhair glóir do Dhia: tá a fhios againne gur peacach an duine seo.
25Dubhairt seisean leo, dá bhrígh sin: Má’s peacach é, ní fhuil a fhios sin agam-sa: is eol damh aon nídh amháin, go bhfuil mise i ndiaidh bheith dall, agus go bhfeicim anois.
26Ar an adhbhar sin, dubhairt siad leis: Cad é rinne sé leat? Cád é mar d’fhoscail sé na súla duit?
27D’fhreagair sé iad: D’innis mé díbh cheana féin, agus chuala sibh: cad chuige ar mian libh a chluinstin arís? An amhlaidh gur mian libh-se fosta a bheith i bhur ndeisciobail aige?
28Thug siad achmhusán dó, dá bhrígh sin, agus dubhairt: Bí thusa i do dheisciobal aige: acht is deisciobail Mhaoise sinne.
29Tá a fhios againn gur labhair Dia le Maoise: acht ní fhuil a fhios againn cá h-as do’n duine seo.
30D’fhreagam an duine sin agus dubhairt leo: Go dearbhtha is iongantach an rud é sin, nach bhfuil a fios agaibh cá h-as dó, agus gur fhoscail sé mo shúla-sa:
31Óir tá a fhios againn nach n-éisteann Dia peacaigh: acht má beir aoinneach onóir do Dhia agus a thoil a dhéanamh, éisteann sé eisean.
32Ó thús an tsaoghail níor cluineadh gur fhoscail aoinneach súla duine a rugadh dall.
33Munarbh ó Dhia é seo, ní thiocfadh leis aon nídh a dhéanamh.
34D’fhreagair siad agus dubhairt leis: I bpeacaidhe a rugadh thusa ar fad, agus an dtugann tú teagasc dúinne? Agus chaith siad amach é.
35Chuala Íosa gur chaith siad amach é: agus nuair a fuair sé é, dubhairt sé leis: An gcreideann tú i Mac Dé?
36D’fhreagair seisean agus dubhairt: Cé h-é eisean, a Thighearna, go gcreididh mé ann?
37Agus dubhairt Íosa leis: Chonnaic tú é, agus is é seo é atá ag cainnt leat.
38Agus dubhairt seisean: Creidim, a Thighearna. Agush chaith sé é féin síos go dtug adhradh dó.
39Agus dubhairt Íosa: Chun breitheamhnais a tháinic mise#9, 39 Chun breitheamhnais a tháinic mise, &c. Ní tháinic Críost chun, duine ar bith a dhéanamh dall. Acht tharraing na h-lúdaigh an daille man bhreitheamhnas ortha féin leis an droch-úsáid a rinne siad dá theacht, agus leis an diúltadh a thug siad dá theachtairéacht. ar an tsaoghal seo: chun go bhfeiceadh siad sin nach bhfeiceann, agus go ndalltaí iad sin atchí.
40Agus chuala cuid de na Fairisínigh a bhí ina fhochair, agus dubhairt siad leis: An amhlaidh atá sinne dall fosta?
41Dubhairt Íosa leo: Dá mbéadh sibh dall#9, 41 Dá mbéadh sibh dall, &c. Dá mbéadh siad ainbhfiosach, agus gan neart acu air, gan na Scrioptúirí léighte acu, ná iad míorbhailte Chríost d’fheiceáil, ní bheadh peacadh an ainchreidimh ortha. Acht ó bhí siad ag maoidheamh as a n-eolas ar na Scrioptúirí, bhí siad gan leithscéal., ní bhéadh peacadh oraibh: acht anois deir sibh: Tchímid: fanann bhur bpeacadh.
Àwon tá yàn lọ́wọ́lọ́wọ́ báyìí:
:
Ìsàmì-sí
Pín
Daako
Ṣé o fẹ́ fi àwọn ohun pàtàkì pamọ́ sórí gbogbo àwọn ẹ̀rọ rẹ? Wọlé pẹ̀lú àkántì tuntun tàbí wọlé pẹ̀lú àkántì tí tẹ́lẹ̀
rights held by the Bible Society in Northern Ireland