Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Lukas 12

Dlulisela

Diärom wiis I uk kant en klaar, for di Menskenseen wel kom tö di Stünđ, wan I't ek miin.

Dag tragte I eter Gotts Könningrik, da wel ju dit altermaal nog tö fääl.

En hi said tö jam: Sé tö, en nem ju en Agt voar di Gits; for Nemmen lewwet diärvan, dat hi vuul Gud heed.

For hur ju Skats es, diär wel uk ju Hart wiis.

Hokken es mung ju, wan hi er uk om sörrigt, diär en Elen tö sin Gurtem säät küd?

Mar hi said tö sin Jüngers: Diärom si ik ju: Sörge ek foar ju Lewent, wat I iit skel: uk ek foar ju Lif, wat I önti skel.

Ja, ju Hiir üp ju Haud sen altermaal täält. Diärom fürgt ju ek; for I sen beter, üs vuul Spâriger.

Wiis ek trung, dü litj Kär, for hat es ju Våder sin Höög, ju dit Rik tö iwen.

Lukke eter di Råwen: Ja sä ek, ja bârge ek, ja hå uk weder Keller, nog Skiin; en Gott niäret jam dag. Mar hur vuul sen I ek beter, üs di Vügler?

Diärom fråge I ek diärom, wat I iit of wat I drink skel, en wiis man ek sa hoogfârdig!

Wan Gott da dit Gääs, wat delling üp Mark Staant en miären ön di Auen smetten ud, sa kloadet; hu vuul moar wel hi ju kloade, I Swakglo̊wigen!

Mar diär es nöndt forborgen, wat ek ipenbar ūd, nog hjemmelk, wat em ek tö weten faid.