Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Lukas 13

Dlulisela

I mut strewe, dat I döör di smääl Poort iingung; for Vulen, dit si ik ju, wel sjuk iin tö kommen, en kjen dag ek iinkom.

En sehjir, en Wüf wiär diär, ju hed en Geist, diär hör sönt agtein Jaar kraank maaket; en jü wiär krüm, en küd ek rogt om hoog lukke. Mar diär nü Jesus hör saag, rööp hi hör tö höm, en said tö hör: Wüf, dü skedt din Kraankheid loas wiis!

En hi leid di Hunđnen üp hör, en metjens rogt jü hör âp, en lowet Gott.

En lukke hjir, diär sen van di Leesten, ja wel di Jesten wiis; en diär sen van di Jesten, ja wel di Lētsten wiis.

Sa bald üs di Hüswiärt âpstönđnen es, en di Düür töslöten heed, da wel I begen bütten tö stunen, en üp di Düür tö bokkin, en si: Herr, Herr, maake üüs ipen. En hi wel swaare en tö ju si: Ik kään ju ek, hur I van dan sen.

Naan, ik si ju; mar wan I ju ek bedere, da skel I uk alliksa om en Hals kom.

En hi wel spreek: Ik si ju, ik kään ju ek, hur I van dan sen! Wiik I al van mi, I Ârigstifter!

Mar hi said: Hur me heed üüs Herr Gott sin Könningrik Likheid? en hurme skel ik et forglikke? Hat es en Senpkurn lik, welk en Mensk noom, en smeet et ön sin Goard; en hat wukset, en waad en gurt Bosk, en di Vügler önđer di Himmel unet önđer sin Twiggen.