Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Lúcas 12

Dlulisela

Bígiḋ-sé fosta ullaṁ, óir san uair naċ síleann sib is eaḋ a ṫiocfas Mac an Duine.

Aċt iarraigiḋ ar dtús ríoġaċt Dé agus a ḟíréantaċt, agus ḃéarfar díḃ, le n-a ċois sin, na neiṫe seo uilig.

Agus duḃairt sé leo: Taḃairigiḋ aire agus seaċnaigiḋ an uile ṡainnt, óir ní i ḃflúirse na neiṫe a ḃíos i seilḃ duine atá a ḃeaṫa.

Óir mar a mbíonn ḃur stór, is ann fosta a ḃéas ḃur gcroiḋe.

Agus cé agaiḃ, le meaḃruġaḋ, a dtig leis aon ḃannláṁ aṁáin a ċur le n-a áirde?

Agus duḃairt sé le n-a ḋeisciobail: Ar an aḋḃar sin, deirim liḃ, ná bíoḋ cúram oraiḃ fá ḃur mbeaṫa, cad é a íosas siḃ, ná fá ḃur gcorp, cad é a ċuirfeas siḃ oraiḃ.

Aċt tá cóṁáireaṁ fosta ar ruibeaċa ḃur gcinn go h-uile. Ar an aḋḃar sin, ná bíoḋ eagla oraiḃ: is feárr siḃ-se ná mórán gealḃán.

Ná bíoḋ eagla oraiḃ, a ṫréad ḃig, óir is é toil ḃur n-Aṫar an ríoġaċt a ṫaḃairt díḃ.

Dearcaigiḋ ar na préaċáin, óir ní ċuireann siad, ná ní ḃaineann siad, agus ní ḟuil teaċ stóir ná scioból acu, agus beaṫ-uiġeann Dia iad. Naċ mó go mór is fiú siḃ-se ná iad-san?

Agus ná bígiḋ-se ag fiafruiġe cad é íosas siḃ, ná cad é ólfas siḃ, agus ná bígiḋ imniḋeaċ.

Agus má ċóiriġeann Dia mar seo an féar atá indiu san ġort, agus a ċaiṫtear isteaċ san oiġean i mbáraċ: naċ mó ná sin a ḋéanfas sé díḃ-se, a luċt an ċreidiṁ ḃig?

Óir ní ḟuil dadaṁ foluiġṫe, naċ ḃfoillseoċar, ná aon níḋ fá ċeilt, naċ mbéiḋ fios air.