Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Lúcas 13

Dlulisela

Déanaigiḋ ḃur ndíċeall dul isteaċ ar an ġeafta ċuṁang: óir deirim liḃ, go mbéiḋ mórán ag iarraiḋ dul isteaċ, agus ní ḃéiḋ sé ar a gcumas.

Agus féaċ, ḃí bean ann, a raiḃ spiorad éagcruaḋais inntí le h-oċt mbliaḋna déag, agus ḃí sí crom, agus ní raiḃ sí ábalta aṁarc suas ar ċor ar biṫ. Agus nuair a ċonnaic Íosa í, ġoir sé ċuige í, agus duḃairt léi: A ḃean, tá tú scarṫa le d’éagcruaḋas.

Agus ċuir sé a láṁa uirṫí, agus ar an ḃomaite ḋíriġ sí, agus ṫug glóir do Ḋia.

Agus féaċ, an ṁuinntir a ḃéas i dtoiseaċ tá siad ar deireaḋ, agus an ṁuinntir a ḃéas ar deireaḋ, tá siad i dtoiseaċ.

Aċt nuair a raċas fear an tiġe isteaċ, agus druidfiḋ sé an doras, toiseoċaiḋ siḃ a ṡeasaṁ amuiġ, agus a ḃualaḋ ar an doras, ag ráḋ: A Ṫiġearna, foscail dúinn. Agus déarfaiḋ seisean liḃ, ḃur ḃfreagairt: Ní fuil a ḟios agam cá h-as díḃ.

Níor ṁó, deirim liḃ; aċt muna ndéanaiḋ siḃ aiṫriġe, scrios-far siḃ uilig mar an gcéaḋna.

Agus déarfaiḋ sé liḃ: Ní ḟuil a ḟios agam cá h-as díḃ; imṫiġigiḋ uaim uilig, a luċt déanta na h-urċóide.

Duḃairt sé, ar an aḋḃar sin: Cá leis ar cosaṁail ríoġaċt Dé, nó cá leis a saṁlóċaiḋ mé í? Is cosaṁail í le gráinnín de ṡíol mustáird a ġlac duine gur ċuir ina ġarrḋaḋ é, agus d’ḟás sé, agus d’éiriġ sé ina ċrann ṁór, agus ċóṁnuiġ éanaċa an aeir ina ġéaga.