Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Lúcas 18

Dlulisela

Agus laḃair sé fáiṫscéal leo fosta, gur ċóir dúinn a ḃeiṫ ag guiḋe de ṡíor, agus gan ár misneaċ a ċailleaṁaint

Agus naċ ndéanfaiḋ Dia ceart dá ḟíréin féin a ḃíos ag scairtiġ air lá agus oiḋċe, agus an mbéiḋ foiġid aige ina gcás? Deirim liḃ go ndéanfaiḋ sé ceart dóiḃ gan ṁoill. Aċt ciḋeaḋ, nuair a ṫiocfas Mac an Duine, an dóiġ leat go ḃfuíġiḋ sé creideaṁ ar an talaṁ?

Agus duḃairt sé leo: Na neiṫe is do-ḋéanta ag daoine, is so-ḋéanta ag Dia iad.

Agus ḋiúltuiġ sé ar feaḋ i ḃfad. Aċt ina ḋiaiḋ sin duḃairt sé leis féin: Giḋ naċ ḃfuil eagla orm roiṁ Ḋia ná áird agam ar ḋuine, Ciḋeaḋ, de ḃriġ go ḃfuil an ḃaintreaḃaċ seo mo ḃoḋraḋ, ḋéanfaiḋ mé ceart léi, ar eagla go dtigeaḋ sí fá ḋeireaḋ agus mé a ḃualaḋ duḃ san aġaiḋ.

Amén adeirim liḃ: Cibé naċ nglacfaiḋ ríoġaċt Dé ċuige ar nós leinḃ, ní raċaiḋ sé isteaċ inntí.

Aċt ġoir Íosa ċuige iad, agus duḃairt: Leigigiḋ ċugam na páistí, agus ná coscaigiḋ iad; óir is le n-a leiṫéidí sin ríoġaċt Dé.

Agus duḃairt Íosa leis: Bíoḋ do raḋarc agat: ṡlánuiġ do ċreideaṁ ṫú.

Agus duḃairt Íosa leis: Cad ċuige a ngoireann tú maiṫ díom? Ní maiṫ aoinneaċ aċt Dia aṁáin.