Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Luka 12

Dlulisela

Olgat tö-ki vaumhed, sikš ku Mehen Poig tuleb ani sen aigan, konz tö et meletagoi-ki.»

Eckat hänen valdkundad, siloi tö sat kaiken necen-ki.

Sid՚ hän sanui heile kaikile: «Kackat, varaikat ažlakut, sikš ku mehen elo ei ripu hänen bohatusespäi.»

Kus oma teiden kal՚huded, sigä linneb teiden südäin-ki.»

Ken teišpäi voib holil pidenzoitta ičeze elod vaiše ühteks käzivardeks?

Iisus sanui ičeze openikoile: «Sen täht minä sanun teile: algat holdugoi ičetoi henges, siš midä söižit, algat holdugoi ičetoi hibjas, midä panda päle.

A teil kaikutte hibuz-ki päs om lugetud. Sikš algat varaikoi. Ved՚ tö olet kal՚hembad mi kaik paskačud.

Algat varaikoi, hot՚ teid om vähä. Teiden Tat tahtoib antta teile valdkundan.

Kackat kroikoihe: ned ei semekoi i ei rahngoi, ei ole niil aitoid, a Jumal sötab niid. No tö olet arvokahambad mi lindud!

Algat eckoi, midä söižit i joižit. Algat olgoi holiš.

I ku Jumal ninga sobitab heinän, kudamb tämbei kazvab normel, a homen linneb tactud päčhe, ka sidä enamban hän sobitab teid, vähäuskojad!

Ei ole nimidä süväs peittud, mi ei tuliži sil՚mnägubale, i ei ole nimidä peitolišt, mi ei tegižihe kaikile tetabaks.