Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Matvei 28

Dlulisela

Mängat-žo i tehkat kaik rahvahad minun openikoikš: valatagat heid Tatan i Poigan i Pühän Hengen nimes i opekat heid eläda kaikes muga, kut minä olen käsknu teile eläda. I tekat, minä kaiken olen teidenke mirun lophusai.» Amin՚.

Iisus tuli heidennoks i pagižeškanzi heile muga: «Minei om anttud kaik vald taivhas i man päl.

Angel sanui naižile: «Algat tö varaikoi! Minä tedan, miše tö ecit Iisusad, kudamb oli nagloitud ristha. Händast ei ole tägä, hän om eläbzunu, muga kut iče sanui. Tulgat kacmaha, naku om sija, kus Ižand venui.

Siloi Iisus sanui heile: «Algat varaikoi! Mängat sanumaha minun vellile, miše heile tarbiž mända Galilejaha. Sigä hö nägištaba mindai.»

Siloi papid kogozihe rahvahan vanhembidenke paginale. Hö andoiba saldatoile äi rahad i sanuiba: «Sanugat, miše hänen openikad tuliba sinna öl, konz tö magazit, i vargastiba händast. I ku necen polhe kulištab manižand, ka mö tüništoitam händast i tegem muga, miše teil ei oliži hol՚t.» Saldatad otiba rahad i tegiba muga, kut oli käsktud. Nene paginad leveniba evrejalaižiden keskes. I nügüd՚-ki völ pagištas ninga.