1 Konings 1 Konings 20
1 Konings 20
Bénhadad, die koning van Aram, stuur 'n boodskap vir Agab
1En Bénhadad, die koning van Aram, het sy hele leër versamel, en daar was twee en dertig konings by hom, en perde en strydwaens; en hy het opgetrek en Samaria beleër en daarteen geveg.
2En hy het boodskappers na Agab, die koning van Israel, na die stad gestuur en vir hom gesê: So sê Bénhadad:
3Jou silwer en jou goud is myne; ook jou vroue en jou kinders, selfs die mooiste, is myne.
4En die koning van Israel het geantwoord en gesê: My heer, o koning, volgens u woord: Ek is joune en alles wat ek het.
5En die boodskappers het teruggekom en gesê: So spreek Bénhadad deur te sê: Al het ek na jou gestuur om te sê: Jy sal my jou silwer en jou goud en jou vroue en jou kinders gee;
6Maar Ek sal môre omtrent hierdie tyd my dienaars na jou toe stuur, en hulle sal jou huis en die huise van jou dienaars deursoek; en alles wat aangenaam is in jou oë, moet hulle in hul hand gee en wegneem.
7Toe het die koning van Israel al die oudstes van die land geroep en gesê: Merk tog, en kyk hoe hierdie man onheil soek, want hy het na my gestuur vir my vroue en my kinders en vir my silwer en vir my goud; en ek het hom nie verloën nie.
8En al die oudstes en die hele volk het vir hom gesê: Luister nie na hom nie en stem nie in nie.
9Daarom het hy aan die boodskappers van Bénhadad gesê: Sê vir my heer die koning: Alles wat u eers na u dienaar gestuur het, sal ek doen; maar hierdie ding mag ek nie doen nie. En die boodskappers het weggegaan en hom weer laat weet.
10En Bénhadad het na hom gestuur en gesê: So doen die gode aan my, en so meer, as die stof van Samaría genoeg sal wees vir handevol vir al die mense wat my volg.
11En die koning van Israel het geantwoord en gesê: Sê vir hom: Laat hom wat sy tuig omgord nie roem soos hy wat dit uittrek nie.
12En toe Bénhadad hierdie boodskap hoor, terwyl hy besig was om te drink, hy en die konings in die tente, het hy vir sy dienaars gesê: Stel julle gereed. En hulle het hulle teen die stad opgestel.
13En kyk, daar het 'n profeet na Agab, die koning van Israel, gekom en gesê: So spreek die HERE: Het jy hierdie hele groot menigte gesien? kyk, Ek gee dit vandag in jou hand; en jy sal weet dat Ek die HERE is.
14En Agab sê: Deur wie? En hy sê: So spreek die HERE: Deur die jongmanne van die owerstes van die provinsies. Toe sê hy: Wie sal die geveg beveel? En hy antwoord: U!
15En hy het die jongmanne van die owerstes van die provinsies getel, en hulle was twee honderd twee en dertig; en ná hulle het hy die hele volk getel, al die kinders van Israel, sewe duisend.
16En hulle het die middag uitgegaan. Maar Bénhadad het hom dronk gedrink in die paviljoene, hy en die konings, die twee en dertig konings wat hom gehelp het.
17En die jongmanne van die vorste van die provinsies het eerste uitgetrek; en Bénhadad het uitgestuur, en hulle het hom meegedeel en gesê: Daar het manne uit Samaría gekom.
18En hy sê: Of hulle uitgetrek het vir vrede, neem hulle lewendig; of hulle vir oorlog uitgetrek het, neem hulle lewendig.
19En hierdie jongmanne van die vorste van die provinsies het uit die stad gekom en die leër wat hulle gevolg het.
20En hulle het elkeen sy man gedood, en die Arameërs het gevlug; en Israel het hulle agtervolg, en Bénhadad, die koning van Aram, het op 'n perd met die ruiters vrygekom.
21En die koning van Israel het uitgegaan en die perde en strydwaens verslaan en die Arameërs met 'n groot slagting verslaan.
22Toe kom die profeet na die koning van Israel en sê vir hom: Gaan heen, versterk jou en let op en kyk wat jy doen, want by die terugkeer van die jaar sal die koning van Aram teen jou optrek.
23Toe sê die dienaars van die koning van Aram vir hom: Hulle gode is gode van die heuwels; daarom was hulle sterker as ons; maar laat ons teen hulle veg in die vlakte, dan sal ons sekerlik sterker wees as hulle.
24En doen hierdie ding: Neem die konings weg, elkeen uit sy plek, en sit owerstes in hulle kamers;
25En tel vir jou 'n leër, soos die leër wat jy verloor het, perd vir perd en strydwa vir strydwa; en ons sal teen hulle veg in die vlakte, en ons sal sekerlik sterker as hulle wees. En hy het na hulle stem geluister en so gedoen.
26En met die terugkeer van die jaar het Benhadad die Arameërs getel en opgetrek na Afek om teen Israel te veg.
27En die kinders van Israel is getel, en hulle was almal teenwoordig en het teen hulle opgetrek; maar die Arameërs het die land gevul.
28En daar het 'n man van God gekom en met die koning van Israel gespreek en gesê: So spreek die HERE: Omdat die Arameërs gesê het: Die HERE is die God van die heuwels, maar Hy is nie die God van die valleie nie, daarom sal Ek gee al hierdie groot menigte in jou hand, en julle sal weet dat Ek die HERE is.
29En hulle het die een teenoor die ander sewe dae lank opgeslaan. En op die sewende dag het die geveg gekom, en die kinders van Israel het van die Arameërs honderd duisend voetgangers op een dag verslaan.
30Maar die ander het gevlug na Afek, die stad in; en daar het 'n muur geval op sewe en twintig duisend van die manne wat oorgebly het. En Bénhadad het gevlug en in die stad gekom, in 'n binnekamer.
31En sy dienaars sê vir hom: Kyk tog, ons het gehoor dat die konings van die huis van Israel barmhartige konings is; laat ons tog rouklere om ons heupe en toue om ons hoofde trek en uitgaan na die koning van Israel: miskien sal hy jou lewe red.
32Hulle het toe rouklere om hul heupe gegord en toue om hul hoofde gesit en by die koning van Israel gekom en gesê: U dienaar Benhadad sê: Laat my tog lewe. En hy sê: Lewe hy nog? Hy is my broer.
33En die manne het noukeurig opgemerk of iets van hom sou kom, en hulle het dit gou gevang; en hulle het gesê: Jou broer Benhadad. Toe sê hy: Gaan bring hom. Toe het Benhadad na hom uitgegaan; en hy het hom in die wa laat klim.
34Toe sê Bénhadad vir hom: Die stede wat my vader van jou vader afgeneem het, sal ek herstel; en jy moet vir jou strate aanlê in Damaskus soos my vader in Samaria gemaak het. Toe sê Agab: Ek sal jou met hierdie verbond wegstuur. En hy het 'n verbond met hom gesluit en hom weggestuur.
35En 'n sekere man uit die profete-seuns het in die woord van die HERE vir sy naaste gesê: Slaan my tog! En die man het geweier om hom te slaan.
36Toe sê hy vir hom: Omdat jy nie na die stem van die HERE geluister het nie, kyk, sodra jy van my af weggaan, sal 'n leeu jou doodmaak. En toe hy van hom weggegaan het, het 'n leeu hom gekry en hom doodgemaak.
37Toe kry hy 'n ander man en sê: Slaan my tog. En die man het hom geslaan, sodat hy hom gewond het deur te slaan.
38Daarop het die profeet weggegaan en die koning langs die pad ingewag en hom met as op sy aangesig vermom.
39En terwyl die koning verbygaan, het hy die koning aangeroep, en hy het gesê: U dienaar het uitgetrek midde-in die geveg; en kyk, daar het 'n man omgedraai en 'n man na my gebring en gesê: Bewaar hierdie man;
40En terwyl u dienaar hier en daar besig was, was hy weg. Toe sê die koning van Israel vir hom: So sal jou oordeel wees; U het dit self besluit.
41En hy het gehaas en die as van sy aangesig weggeneem; en die koning van Israel het hom onderskei dat hy van die profete was.
42En hy sê vir hom: So spreek die HERE: Omdat jy 'n man uit jou hand laat gaan het wat Ek aangestel het om met die dood te vernietig, daarom sal jou lewe vir sy lewe gaan, en jou volk vir sy volk.
43En die koning van Israel het swaar en ontevrede na sy huis gegaan en in Samaria aangekom.
Tans Gekies:
1 Konings 1 Konings 20: CAB23
Kleurmerk
Deel
Kopieer
Wil jy jou kleurmerke oor al jou toestelle gestoor hê? Teken in of teken aan
The Bible in Contemporary Afrikaans
Copyright © 2023, by City Bible Foundation ®
Used by permission of City Bible Foundation ® All rights reserved worldwide.