Deuteronomium Deuteronomium 31
Deuteronomium 31
Moses se opvolger: Josua
1En Moses het gegaan en hierdie woorde aan die hele Israel gespreek.
2En hy sê vir hulle: Ek is vandag honderd-en-twintig jaar oud; Ek kan nie meer uit- en ingaan nie; ook het die HERE vir my gesê: Jy mag nie deur hierdie Jordaan trek nie.
3Die HERE jou God, Hy sal voor jou uit oortrek, en Hy sal hierdie nasies voor jou uit verdelg, en jy sal hulle in besit neem; en Josua, hy sal voor jou uit trek, soos die HERE gespreek het.
4En die HERE sal met hulle doen soos Hy gedoen het met Sihon en Og, die konings van die Amoriete, en met die land van hulle wat Hy vernietig het.
5En die HERE sal hulle voor julle aangesig oorgee, dat julle aan hulle kan handel volgens al die gebooie wat Ek julle beveel het.
6Wees sterk en vol moed, bevrees nie en wees nie vir hulle bevrees nie; want dit is die HERE jou God wat saam met jou gaan; Hy sal jou nie in die steek laat en jou nie verlaat nie.
7Toe roep Moses Josua en sê vir hom voor die oë van die hele Israel: Wees sterk en vol moed, want jy moet saam met hierdie volk gaan na die land wat die HERE aan hulle vaders met 'n eed beloof het om aan hulle te gee; en jy moet hulle dit laat beërwe.
8En dit is die HERE wat voor jou uit gaan; Hy sal by jou wees, Hy sal jou nie begewe en jou nie verlaat nie; vrees nie en wees nie verskrik nie.
9Moses het toe hierdie wet geskrywe en dit aan die priesters, die seuns van Levi, wat die verbondsark van die HERE gedra het, en aan al die oudstes van Israel oorgegee.
10En Moses het hulle bevel gegee en gesê: Aan die einde van elke sewe jaar, op die fees van die jaar van vrylating, op die huttefees,
11Wanneer die hele Israel kom om voor die aangesig van die HERE jou God te verskyn op die plek wat Hy sal uitkies, moet jy hierdie wet voor die hele Israel voor hulle ore lees.
12Versamel die volk, mans en vroue en kinders en jou vreemdeling wat in jou poorte is, dat hulle kan hoor en leer en die HERE jou God kan vrees en sorgvuldig al die woorde van hierdie wet hou.
13En dat hulle kinders, wat niks geweet het nie, kan hoor en leer om die HERE julle God te vrees, solank julle in die land woon waarheen julle deur die Jordaan trek om dit in besit te neem.
14En die HERE het vir Moses gesê: Kyk, jou dae kom nader dat jy moet sterwe; roep Josua en stel julle in die tent van samekoms, dat Ek hom bevel kan gee. En Moses en Josua het gegaan en hulle in die tent van samekoms aangebring.
15En die HERE het in die tabernakel verskyn in 'n wolkkolom, en die wolkkolom het oor die ingang van die tabernakel gestaan.
16Toe sê die HERE vir Moses: Kyk, jy sal met jou vaders ontslaap; en hierdie volk sal opstaan en agter die gode van die vreemdelinge van die land aan hoereer waarheen hulle gaan om onder hulle te wees, en My verlaat en my verbond verbreek wat Ek met hulle gesluit het.
17Dan sal my toorn teen hulle ontvlam in dié dag, en Ek sal hulle verlaat en my aangesig vir hulle verberg, en hulle sal verteer word, en baie euwels en benoudhede sal hulle tref; sodat hulle in dié dag sal sê: Kom hierdie euwels nie oor ons nie, omdat ons God nie onder ons is nie?
18En Ek sal sekerlik my aangesig in dié dag verberg vir al die euwels wat hulle gedoen het, deurdat hulle hulle tot ander gode bekeer het.
19Skryf dan nou vir julle hierdie lied en leer dit die kinders van Israel; lê dit in hulle mond, dat hierdie lied vir My 'n getuie kan wees teen die kinders van Israel.
20Want as Ek hulle ingebring het in die land wat Ek aan hulle vaders met 'n eed beloof het, wat oorloop van melk en heuning; en hulle sal eet en versadig en vet word; dan sal hulle hulle tot ander gode bekeer en hulle dien en My terg en my verbond verbreek.
21En dit sal gebeur as baie euwels en benoudhede hulle oorkom, dat hierdie lied teen hulle sal getuig as 'n getuie; want dit sal nie vergeet word uit die mond van hulle nageslag nie; want Ek ken hulle verbeelding wat hulle rondtrek, selfs nou nog, voordat Ek hulle ingebring het in die land wat Ek met 'n eed beloof het.
22Moses het toe hierdie lied op dieselfde dag geskryf en dit aan die kinders van Israel geleer.
23En hy het Josua, die seun van Nun, bevel gegee en gesê: Wees sterk en vol moed, want jy moet die kinders van Israel inbring in die land wat Ek hulle met 'n eed beloof het, en Ek sal met jou wees.
24En dit het gebeur toe Moses klaar was met die opskryf van die woorde van hierdie wet in 'n boek, totdat hulle klaar was,
25Moses het die Leviete wat die verbondsark van die HERE gedra het, bevel gegee en gesê:
26Neem hierdie wetboek en sit dit in die kant van die verbondsark van die HERE jou God, dat dit daar as 'n getuie teen jou kan wees.
27Want ek ken jou wederstrewigheid en jou harde nek; kyk, terwyl ek vandag nog by julle lewe, was julle wederstrewig teen die HERE; en hoeveel te meer na my dood?
28Versamel vir my al die oudstes van julle stamme en julle dienaars, dat ek hierdie woorde voor hulle ore kan spreek en die hemel en die aarde teen hulle kan roep.
29Want ek weet dat julle na my dood julleself heeltemal verderf sal maak, en sal afwyk van die weg wat Ek julle beveel het; en onheil sal jou tref aan die einde van die dae; want julle sal doen wat verkeerd is in die oë van die HERE, om Hom te terg deur die werk van julle hande.
30En Moses het voor die ore van die hele vergadering van Israel die woorde van hierdie lied gespreek totdat dit geëindig het.
Tans Gekies:
Deuteronomium Deuteronomium 31: CAB23
Kleurmerk
Deel
Kopieer
Wil jy jou kleurmerke oor al jou toestelle gestoor hê? Teken in of teken aan
The Bible in Contemporary Afrikaans
Copyright © 2023, by City Bible Foundation ®
Used by permission of City Bible Foundation ® All rights reserved worldwide.