Sagaria 1:7-17

Op die vier-en-twintigste dag van die elfde maand, dit is die maand Sebat, in die tweede jaar van Daríus, het die woord van die HERE gekom tot Sagaria, die seun van Beregja, die seun van die profeet Iddo, en gesê: Ek het snags gesien, en kyk, daar ry 'n man op 'n rooi perd, en hy staan tussen die mirtebome wat op die bodem was; en agter hom was daar rooi perde, gespikkeld en wit. Toe sê ek: O my heer, wat is dit? En die engel wat met my gespreek het, het vir my gesê: Ek sal jou wys wat dit is. En die man wat tussen die mirtebome gestaan het, het geantwoord en gesê: Dit is hulle wat die HERE gestuur het om deur die aarde te gaan. En hulle het die engel van die HERE wat tussen die mirtebome gestaan het, geantwoord en gesê: Ons het die aarde heen en weer gewandel, en kyk, die hele aarde sit stil en rus. Toe antwoord die engel van die HERE en sê: HERE van die leërskare, hoe lank sal U nie barmhartig wees oor Jerusalem en oor die stede van Juda waarteen U hierdie tien en sestig jaar lank verontwaardig was nie? En die HERE het die engel wat met my gespreek het, geantwoord met goeie woorde en gemaklike woorde. Toe sê die engel wat met my gespreek het, vir my: Roep en sê: So spreek die HERE van die leërskare; Ek is jaloers op Jerusalem en vir Sion met groot jaloesie. En ek is baie ontevrede met die heidene wat gerus is, want ek was maar 'n bietjie ontevrede, en hulle het die ellende aangehelp. Daarom, so sê die HERE: Ek het na Jerusalem teruggekeer met ontferming: my huis sal daarin gebou word, spreek die HERE van die leërskare, en 'n lyn sal oor Jerusalem gespan word. Roep nog en sê: So spreek die HERE van die leërskare; My stede sal deur voorspoed nog uitgebrei word; en die HERE sal Sion nog troos en Jerusalem nog uitkies.