2 Пятра: 3-Дзённы План ЧытанняУзор

Апостал Пётр знаходзіцца на смяротным ложы. І ў Другім Пасланні Пятра змешчаны апошнія словы аднаго з найбліжэйшых вучняў Ісуса. Пётр пачынае са сцвярджэння, што Ісус — наш Бог і Збаўца. У часы Пятра шмат людзей гэта адмаўляла, і Пётр пазней звернецца да ілжэвучыцеляў у сваім лісце. Пакуль што Пётр хоча сказаць сваю апошнюю пропаведзь перад смерцю.

Галоўная думка яго пропаведзі ў тым, што Ісус сваёй Боскай сілай даў нам усё, што трэба для набожнага жыцця, і гэтае жыццё прыходзіць праз пазнанне Ісуса. Ведаць, што Ісус — наш Бог і Збаўца, азначае не проста ведаць гэты факт пра Яго, але і ўдзельнічаць у Боскай прыродзе Бога. Пётр падкрэслівае, што мы атрымліваем супольнасць з Богам і напаўняемся Яго маральнай сілай і праведнасцю. Ён кажа, што праз наш удзел у Боскім Бог выканаў Свае абяцаннi. Пётр не ўдакладняе, што менавіта ўключаюць гэтыя абяцанні, але тлумачыць, як яны дзейнічаюць. Дзякуючы Божым абяцанням, мы далучаемся да Яго маральна дасканалай прыроды і вызваляемся ад сапсаванасці.

Маральная сапсаванасць атручвае нашу планету. Нашы адносіны з іншымі і з Богам часта адзначаныя неразуменнем, адсутнасцю самакантролю, непастаяннасцю, варожасцю і нянавісцю. Але Ісус заклікае нас да сваёй слаўнай праведнасці, і з дапамогай Яго Боскай сілы мы далучаемся да Яго маральнай дасканаласці. У Ісусе мы пазбаўляемся ад маральнай сапсаванасці.

Аднак гэтае пазбаўленне з’яўляецца і падзеяй, і падарожжам. Ісус выбаўляе нас праз веру, але нам трэба прыкласці ўсе намаганні, каб дадаць да нашай веры маральныя дабрачыннасці. Бог задзейнічае сваю Боскую сілу, каб далучыць нас да сваёй дасканалай мудрасці, самакантролю, вернасці, прыхільнасці і любові. З удзячнасцю Богу за тое, што Ён уключыў нас у сваю маральную дасканаласць, мы ўдзельнічаем у Боскім жыцці праз сталенне ў маральных дабрачыннасцях і святасці. Тыя, хто ведаюць Ісуса як Бога і Збавіцеля, заўсёды растуць такім чынам.

Добрая навіна, якую Пётр нясе з сабой у магілу, заключаецца ў тым, што Ісус збаўляе нас, каб мы ўдзельнічалі ў Ягонай Боскай маральнай дасканаласці і жылі на зямлі, як Ён.Людзі без маральных якасцей, дысцыпліны і любові забыліся на прычыны свайго збаўлення. Але тыя, хто далучаныя да Боскай прыроды, адчуюць узрастаючую ўпэўненасць у сваім збаўленні і будуць расці ў святасці ў сваім жыцці.

Пётр памірае, разумеючы, што ўдзел у Боскай прыродзе Ісуса збаўляе нас ад маральнай сапсаванасці і спрыяе нашаму маральнаму сталенню. Але надзея Пятра выходзіць за межы зямнога жыцця. Удзел у Боскім азначае не толькі паступовае ўзрастанне ў праведнасці, але і ўдзел у Боскай вечнасці. Ісус далучыўся да нас, але таксама запрашае нас у сваё вечнае Царства. У канцы ліста Пётр дадае, што Ісус прыме нас у новую рэальнасць, дзе нарэшце будзе панаваць праведнасць.

Напрыканцы свайго жыцця Пётр пакідае нам сваю пропаведзь: наш праведны Збаўца перадае сваю праведную сутнасць нам, каб мы маглі весці праведнае жыццё і ўвайсці ў вечную праведнасць. Маральная сапсаванасць, якая пануе цяпер, знікне, а наш маральны рост ператворыцца ў вечную маральную дасканаласць.

Вечная рэальнасць, дзе пануе маральная сапсаванасць, называецца пеклам. Але Пётр кажа, што тыя, хто пазнаў Ісуса, будуць зараз і назаўсёды жыць у праведнасці. Даверся Праведнаму, якога Пётр праслаўляе ў сваіх апошніх радках. Даверся, што Ісус пакліча цябе да сваёй славы і дасканаласці. Даверся, што Ісус выведзе цябе з тваёй маральнай сапсаванасці да вечнай маральнай дасканаласці.

Няхай Святы Дух адкрые твае вочы на праведнага Бога. І няхай Ісус, наш Збаўца, адкрыецца табе як той, хто дзеліцца сваёй праведнасцю, каб ты мог вечна перажываць Яго славу.