1-2 Фесаланікійцаў: 4-Дзённы План ЧытанняУзор

Павел і яго памочнік Сілас заснавалі царкву ў Фесалоніцы. Але ўжо праз тры тыдні іх выгнала з горада група агрэсіўных юдэйскіх рэлігійных лідараў. Гэтыя лідары хутка пачалі пераслед тых, хто паверыў у пасланне Паўла аб тым, што ёсць іншы цар, акрамя Цэзара, — Ісус. Павел адпраўляе пасланне ў адказ на гэты пераслед. У першых раздзелах ліста ён дзякуе Богу за новых вернікаў і за ўсё, што Бог зрабіў для іх. Ён узгадвае, як шчыра яны прынялі яго пасланне пра Ісуса і з якой радасцю пайшлі за Ім, нягледзячы на цяжкі пераслед. Весткі пра вернасць фесаланікійцаў і іх адмову ад ідалапаклонства разляцеліся па ўсім Міжземнамор'і. Павел нагадвае ім, каб яны мужна цярпелі і чакалі збаўлення ад пераследнікаў праз Ісуса.

Адной з форм пераследу ў Фесалоніках была паклёпніцкая кампанія супраць Паўла і Сіласа. Iх абвінавачвалі ў тым, што яны карыслівыя вулічныя прапаведнікі, якія пакінулi сваіх вучняў у цяжкія часы. Але Павел нагадвае, як шмат яны перажылі дзеля фесаланікійцаў. Да прыезду ў Фесалоніку іх кінулі ў філіпійскую турму за прапаведаванне пра Ісуса, і яны працягнулі вучыць у Фесалоніцы, нягледзячы на супраціў і беспарадкі. Яны не спрабавалі падманам або хітрасцю зрабіць сваё жыццё лягчэйшым, іх служэнне было прасякнута пакутамі, як прадказваў Ісус. Яны былі не карыслівымі прапаведнікамі, а ахвярнымі бацькамі і маці для новых вернікаў. Фесаланікійцы не былі падмануты, яны зразумелі, што пасланне, якое яны чулі, прыйшло ад самога Бога. Яны ўвайшлі ў духоўную сям'ю Ісуса, якая расце, але таксама церпіць пакуты. І паколькі яны пакутуюць так, як пакутаваў Ісус, яны могуць быць упэўненыя, што Бог дасць ім сілы і падтрымае іх, пакуль не справіцца з іх ворагамі і не адновіць гонар сваёй гнанай сям'і.

Ужо праз некалькі тыдняў пасля прыняцця добрай навіны пра смерць і ўваскрасенне Ісуса фесаланікійцы сталі прыкладам веры для ўсяго Міжземнамор'я. Нядзіўна, што Павел у сваім лісце пастаянна моліцца і дзякуе Богу за іх вернасць.

Фесаланікійцы не былі, аднак, нейкімі асаблівымі "суперхрысціянамі". Яны не мелі большай вытрымкі або рашучасці, чым іншыя. Павел сцвярджае, што іх здольнасць цярпець пакуты і весці набожнае жыццё тлумачыцца тым, што яны ўспрынялі добрую навіну пра Ісуса як пасланне ад самога Бога. Калі яны прынялі, што Ісус памёр і ўваскрос за іх, гэтая добрая навіна стала дзейснай сілай у іх жыцці. Вера ў тое, што Ісус пакутаваў за іх, дала ім сілы пакутаваць за Ісуса. У іншых пасланнях Павел згадвае пра тое, што Божае Слова "жывое і дзейснае", і пра тое, як вера ў Ісуса перамяняе людзей. Фесаланікійцы з'яўляюцца жывым сведчаннем таго, што Ісус дае сваім паслядоўнікам сілы вытрымліваць пераслед і сталець у веры.

Нашы спакусы і выпрабаванні не сталі лягчэйшымі з часоў Паўла, але моц Божага Слова і Яго Добрай Навіны таксама засталіся нязменнымі. Калі ты стараешся заставацца верным і весці набожнае жыццё, але не бачыш поспеху, Павел і фесаланікійцы параілі б табе: “Звяртай свой погляд да ўваскрослага Ісуса.” У смерці і ўваскрасенні Ісуса ёсць сіла і надзея. Замест таго, каб засяроджвацца на сваіх няўдачах, думай пра тое, што зрабіў Ісус, і назірай, як Бог узмоцніць і зменіць цябе праз Сваё Слова і сілу Ісуса.

Я прашу Святога Духа, каб Ён адкрыў табе Бога, які змяняе Сваіх паслядоўнікаў праз пакуты. І няхай Ісус адкрыецца табе ясна, каб ты змог перамяніцца ў чалавека, які гатовы годна пераносіць пакуты і атрымаць вечнае жыццё.