1-2 Фесаланікійцаў: 4-Дзённы План ЧытанняУзор

Апостал Павел заклікае фесаланікійцаў узрастаць у набожнасці і духоўнай сталасці ў сваіх адносінах да сэксу, любові, працы і смерці. Павел пачынае з абмеркавання іх адносін да сэксу. У культуры фесаланікійцаў падтрымлівалася неадкладнае сексуальнае задавальненне і закрываліся вочы на эксплуатацыю жанчын, мужчын ніжэйшага сацыяльнага статусу і дзяцей. Але Бог стварыў сэкс як выраз і святкаванне Яго шчодрасці і творчай сілы ў шлюбе. Таму Павел папярэджвае, што тыя, хто ставіць сэксуальнае задавальненне вышэй за Божыя намеры, паўстаюць супраць свайго Стваральніка. Замест гэтага ўсе іх адносіны павінны быць адзначаны растучым падабенствам іх дзеянняў з намерамi Стваральніка.

Адна сфера, дзе фесаланікійцы ўжо дасягнулі поспеху, — гэта іх гатоўнасць любіць іншых. Па ўсім рэгіёне яны вядомыя за любоў адзін да аднаго, таму Павел заклікае іх працягваць у тым жа духу.

Затым Павел раіць фесаланікійцам праяўляць больш сталасці ў сваіх працоўных адносінах. У Фесалоніцы некаторыя вернікі злоўжывалі дабрынёй больш заможных членаў сваёй супольнасці, занадта часта звяртаючыся да іх па фінансавую дапамогу. Павел нагадвае, што кожны вернік павінен імкнуцца да руплівай працы і фінансавай самастойнасці, каб дапамагаць іншым і заслужыць павагу людзей, якія не належаць да царквы.

Нарэшце, Павел закранае тэму адносін фесаланікійцаў да смерці. Павел не хоча, каб яны апускаліся ў безнадзейны смутак, калі іх сяброў забіваюць за веру. Ён нагадвае ім, што Ісус памёр і ўваскрос. Той, хто памірае дзеля Ісуса, будзе несумненна Ім уваскрэшаны. І хутка Ісус зноў прыйдзе, і ўсе вернікі, жывыя і мёртвыя, сустрэнуцца з Ім у пераможным шэсці. Памерлыя не зніклі назаўсёды, яны чакаюць, каб далучыцца да жывых у дзень, калі Ісус назаўсёды стане Царом на зямлі. Хоць пераследнікі могуць цяпер радавацца сваёй перавазе, іх параза непазбежная. Павел заклікае фесаланікійцаў жыць не ў страху перад узмацненнем ворагаў, а з надзеяй на іх хуткую паразу. Ісус забяспечыў іх апраўданне і збаўленне, калі ўваскрос з мёртвых. Усе іх блізкія, што памерлі, хутка ўваскрэснуць, як і іх Збаўца, і будуць жыць разам з імі і з Богам вечна.

Павелзавяршаесваёпасланнешэрагамнастаўленняўімалітвай. Але ён не просіць Бога даць фесаланікійцам стойкасці і рашучасці для выканання Ягоных патрабаванняў. Ён моліцца, каб сам Бог зрабіў неабходнае для іх сталення. Ён просіць Бога надаць фесаланікійцам духоўную сталасць і сілу пераносіць пакуты з надзеяй.

У сваім кароткім лісце Павел вучыць нас духоўнаму сталенню ў чатырох самых распаўсюджаных аспектах чалавечага жыцця: сэкс, каханне, праца і смерць. Павел таксама прапануе матывы для духоўнага росту, якія ўключаюць як паслухмянасць Стваральніку, так і надзею на ўваскрасенне.

Цяжка сталець духоўна ў культурным або палітычным асяроддзі, дзе пераследуюць за веру. Часам мы задумваемся, ці здолеем вытрымаць гэты націск. Мы сумняваемся, ці зможам застацца вернымі, калі стаўкі стануць вышэйшымі. Мы пытаемся ў сябе, ці зможам памерці за свае перакананні. Але Павел завяршае свой ліст нагадваннем, што наша вернасць, духоўная сталасць і набожнасць залежаць не ад нашай сілы волі, а ад вернасці Бога. Толькі Бог можа зрабіць нас святымі. Ён дасць нам сілы. Ён дапаможа нам вытрымаць тое, што здаецца немагчымым. Ісус заўсёды будзе верны нам больш, чым мы Яму. Таму замест таго, каб хвалявацца пра свае сілы, проста прасі Ісуса ўмацаваць цябе, і Ён зробіць гэта.

Я малюся, каб Святы Дух паказаў табе Бога, які дапамагае сваім людзям сталець. І няхай ты ўбачыш у Ісусе таго, хто памёр і ўваскрос, каб зрабіць цябе мацнейшым і больш сталым.