ယောဘဝတ္ထု 7
7
1လူသည် မြေကြီးပေါ်တွင် ခက်ခဲပင်ပန်းစွာ လုပ်ကိုင်ကြရပါသည်တကား။ လူအသက်ရှင်သောနေ့ရက်တို့သည် သူရင်းငှား၏နေ့ရက်ကဲ့သို့ ဖြစ်ပါသည်တကား။ 2ကျွန်သည် အရိပ်ကိုတောင့်တမိသကဲ့သို့၊ သူရင်းငှားသည် လုပ်အားခကို မျှော်နေရသကဲ့သို့ ဖြစ်ပါသည်တကား။ 3ထိုနည်းတူ ငါသည်လည်း အဓိပ္ပာယ်မဲ့သောလများကိုသာ ဖြတ်သန်းရပြီ။ ငါ့အတွက် ဒုက္ခညများကိုလည်း သတ်မှတ်ထားပြီ။ 4‘မည်သည့်အချိန်မှ နိုးထလာရပါမည်နည်း’ဟူသောအတွေးဖြင့် ငါအိပ်စက်ရ၏။ ညတာလည်း ရှည်လွန်းလှသဖြင့် မိုးသောက်ချိန်တိုင် တစ်ချိန်လုံးလူးလိမ့်နေရ၏။ 5ငါ့တစ်ကိုယ်လုံးလည်း လောက်ကောင်နှင့်ရွှံ့ဖတ်များ ကပ်နေ၏။ ငါ့အရေပြားမှာလည်း ပြည်ဖုတို့ပေါက်ပြဲယိုကျလျက်ရှိ၏။ 6ငါ၏နေ့ရက်တို့သည် ရက်ကန်းလွန်းထက်မြန်၍ မျှော်လင့်ချက်ကင်းမဲ့စွာ ကုန်ဆုံးသွား၏။ 7ငါ့အသက်သည် လေသက်သက်သာဖြစ်ကြောင်း အောက်မေ့တော်မူပါ။ ကောင်းစားခြင်းကို ပြန်ကြုံတွေ့ရတော့မည်မဟုတ်ပါ။ 8ငါ့ကို မြင်ခဲ့ရသောမျက်စိများသည် ငါ့ကိုမြင်ရတော့မည်မဟုတ်။ ငါ့ကိုရှာသော်လည်း ငါရှိတော့မည်မဟုတ်။ 9လေလွင့်ပျောက်ကွယ်သွားတတ်သောမိုးတိမ်ကဲ့သို့ မရဏာနိုင်ငံသို့ဆင်းသွားသောသူလည်း ပြန်တက်လာနိုင်မည်မဟုတ်။ 10သူ့အိမ်သို့ သူပြန်လာနိုင်တော့မည်မဟုတ်။ သူ့နေရာသည်လည်း သူ့ကိုသိတော့မည်မဟုတ်။ 11ထို့ကြောင့် ငါသည် နှုတ်ဆိတ်၍မနေနိုင်ပါ။ နာကြည်းသောစိတ်ဖြင့် ငါပြောမည်။ ခါးသီးသောစိတ်ဝိညာဉ်ဖြင့် ငါညည်းတွားမည်။ 12ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ုပ်ကို စောင့်ကြပ်ထားသည်မှာ အကျွန်ုပ်သည် ပင်လယ်ကြီးလော၊ မြွေနဂါးကြီးလော။ 13အကျွန်ုပ်က ‘ငါ့ခုတင်သည် ငါ့ကိုနှစ်သိမ့်ပေးလိမ့်မည်။ ငါ့အိပ်ရာသည် ငါ့စိတ်ဒုက္ခကိုသက်သာစေလိမ့်မည်’ဟု တွေးနေစဉ်မှာပင် 14ကိုယ်တော်သည် အိပ်မက်များဖြင့် အကျွန်ုပ်ကို ခြောက်လှန့်ပြီး စိတ်အာရုံများဖြင့် အကျွန်ုပ်ကို ခြိမ်းခြောက်တော်မူ၏။ 15ထို့ကြောင့် ဤကိုယ်ခန္ဓာနှင့် နေရသည်ထက် အသက်ရှူကြပ်ပြီး သေသွားခြင်းကို လိုလားမိပါ၏။ 16ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ရွံ့ရှာမိပါ၏။ ထာဝစဉ်အသက်ရှင်ရမည်လည်း မဟုတ်ပါ။ အကျွန်ုပ်၏နေ့ရက်များလည်း အချည်းနှီးပင်ဖြစ်သောကြောင့် အကျွန်ုပ်ကို ပစ်ထားလိုက်ပါ။ 17လူသည် မည်သို့သောသူဖြစ်၍ ကိုယ်တော်သည် သူ့ကို ချီးမြှောက်ပြီး ကိုယ်တော်၏စိတ်ထဲတွင် သူ့ကို အလေးထားရသနည်း။ 18ကိုယ်တော်သည် သူ့ကို နံနက်တိုင်း အကြည့်အရှုကြွလာ၍ မခြားမလပ်စစ်ဆေးတော်မူရသနည်း။ 19မည်သည့်အချိန်အထိ အကျွန်ုပ်ထံမှ မျက်နှာတော်မလွှဲဘဲနေတော်မူမည်နည်း။ တံတွေးမျိုချချိန်မှာပင် အလွတ်မပေးဘဲနေပါသည်တကား။ 20လူကိုစောင့်ကြည့်တော်မူသောအရှင်၊ အကျွန်ုပ်အပြစ်ပြုမိပြီလော။ ကိုယ်တော့်ကိုမည်သို့ပြုမိပါသနည်း။ အကျွန်ုပ်သည် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးဖြစ်ရသည်အထိ အဘယ်ကြောင့်အကျွန်ုပ်ကိုပစ်မှတ်ထားတော်မူပါသနည်း။ 21အကျွန်ုပ်ကျူးလွန်မိသောအပြစ်ကို အဘယ်ကြောင့်ခွင့်လွှတ်တော်မမူပါသနည်း။ အကျွန်ုပ်၏ဒုစရိုက်ကို အဘယ်ကြောင့် ဖယ်ရှားတော်မမူပါသနည်း။ ယခု မြေမှုန့်၌ အကျွန်ုပ်အိပ်ရပါတော့မည်။ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ုပ်ကိုကြိုးစားရှာသော်လည်း တွေ့ရတော့မည်မဟုတ်ပါ”ဟု ညည်းဆိုလေ၏။
Currently Selected:
ယောဘဝတ္ထု 7: MSBU
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2021 by Global Bible Initiative
