Eoin 14
14
Caibidil XIV
Cainnt Chríost i ndiaidh a shuipéir dheireannaigh.
1Ná bíodh buaidhreamh ar bur gcroidhe. Creideann sibh i nDia; creidigidh ionnam-sa fosta.
2Is iomdha árus i dtigh m’Athar; dá mba nach mbéadh, d’innseochainn díbh: óir tá mé ag dul chun áit a chur fá réir díbh.
3Agus má théighim, agus áit a chur fá réir díbh, tá mé ag teacht arís, agus glacfaidh mé chugam féin sibh, chun go raibh sibh-se mar a mbím-se.
4Agus tá a fhios agaibh cá bhfuil mé ag dul, agus tá eolas na slighe agaibh.
5Deir Tomás leis: A Thighearna, ní fhuil a fhios againn cá bhfuil tú ag dul: agus cad é mar is féidir dúinn eolas na slighe a bheith againn?
6Deir Íosa leis: Is mise an tslighe, an fhírinne, agus an bheatha. Ní thig aoinneach chuig an Athair, acht tríom-sa.
7Dá mbéadh aithne agaibh orm-sa, is cinnte go mbéadh aithne agaibh ar m’Athair fosta: acht béidh aithne agaibh air feasta, agus chonnaic sibh é.
8Deir Pilip leis: A Thighearna, taisbeán an t-Athair dúinn, agus is leor dúinn sin.
9Deir Íosa leis: An bhfuil mé an fad seo aimsire i bhur measc, agus gan aithne agaibh orm? A Philip, an té atchí mise, tchí sé an t-Athair fosta. Cad é mar deir tusa: Taisbeán an t-Athair dúinn.
10An é nach gcreideann sibh go bhfuil mise san Athair, agus an t-Athair ionnam-sa. Na briathra a labhraim-se libh, ní uaim féin a labhraim iad. Acht an t-Athair atá ina chómhnaidhe ionnam, is é a ghní na h-oibreacha.
11Nach gcreideann sibh go bhfuil mise san Athair, agus an t-Athair ionnam-sa?
12Nó munab é sin, creidigidh mar gheall ar na h-oibreacha féin. Amén, amén adeirim libh, an té a chreideas ionnam-sa, dhéanfaidh seisean fosta na h-oibreacha a ghním-se, agus dhéanfaidh sé oibreacha is mó ná iad: de bhrígh go bhfuil mise ag dul chuig an Athair.
13Agus cibé ar bith nídh a iarrfas sibh ar an Athair i m’ainm-se, dhéanfaidh mise sin#Mait. 7, 7, agus 21, 22; Marc. 11, 24.: chun go bhfaghaidh an t-Athair glóir san Mhac.
14Má iarrann sibh aon nídh orm-sa i m’ainm féin, dhéanfaidh mé sin.
15Má tá grádh agaibh damh, coimhéadaigidh m’aitheanta.
16Agus guidhfidh mise an t-Athair, agus bhéarfaidh sé cómhfhurtuightheoir#14, 16 Cómhfhurtuightheoir. Is é sin, sólásaidhe: nó fosta, eadar-ghuidhtheoir: óir, ghár spreagadh chun urnaighe dó, guidheann sé ionnainn, mar déarfá, agus ar ár son. eile díbh le fanacht agaibh go deo#14, 16 Go deo. Is léir ó na focla seo gur gealladh Spiorad na fírinne ní amháin do na h-Abstail iad féin, acht dá gcómharbaí fosta go deireadh an tsaoghail.,
17Spiorad na fírinne, nach féidir do’n tsaoghal a ghlacadh, mar nach bhfeiceann sé é, agus nach n-aithneann sé e; acht aithneochaidh sibh-se é: óir fanfaidh sé agaibh, agus béidh sé ionnaibh.
18Ní fhágfaidh mé i bhur ndíleachtaí sibh: tiocfaidh mé chugaibh.
19Tamall beag eile, agus ní fheiceann an saoghal mé níos mó. Acht tchí sibh-se mé: óir tá mise beo, agus béidh sibh-se beo.
20An lá sin béidh a fhios agaibh go bhfuil mise i m’Athair, agus sibh-se ionnam-sa, agus mise ionnaibh-se.
21An té a bhfuil m’aitheanta aige, agus a choimhéadas iad, is é sin an té a mbíonn grádh aige damh. Agus an té a mbíonn grádh aige damh, béidh grádh ag m’Athair dó-san, agus béidh grádh agam-sa dó: agus foillseochaidh mé mé féin dó.
22Deir Iúdas leis, ní h-é an t-Iscariot úd: A Thighearna, cad é mar thárla go bhfoillseochaidh tú thú féin dúinne, agus nach bhfoillseochaidh do’n tsaoghal?
23D’fhreagair Íosa, agus dubhairt leis: Má ghrádhuigheann duine ar bith mise, congbhóchaidh sé mo bhriathar, agus grádhóchaidh m’Athair é, agus tiocfamuid chuige, agus dhéanfamuid cómhnaidhe aige:
24An té nach mbíonn grádh aige damh, ní chongbhuigheann sé mo bhriathra. Agus an briathar a chuala sibh, ní liom-sa é: acht leis an Athair a chuir uaidh mé.
25Dubhairt mé na neithe seo libh, agus mé i bur gcuideachta.
26Acht an Cómhfhurtuightheoir, an Spiorad Naomh, a chuirfeas an t-Athair uaidh i m’ainm-se, bhéarfaidh sé teagasc na n-uile neithe#14, 26 Teagasc na n-uile neithe. Gealltar an Spiorad Naomh annseo do na h-Abstail agus dá gcómharbaí, chun gach fírinne a theagasc dóibh, agus iad a chongbháil ó earráid. díbh, agus cuirfidh sé i gcuimhne díbh gach uile nídh dá mbéidh ráidhte agam-sa libh.
27Fágaim síothchám agaibh, bheirim mo shíothcham díbh: ní mar bheir an saoghal a bheirim-se díbh. Ná bíodh buaidhreamh ar bhur gcroidhe, agus ná bíodh eagla ann.
28Chuala síbh gur dhubhairt mé libh: Imthighim, agus tigim chugaibh. Dá mbéadh grádh agaibh damh, is cinnte go mbéadh áthas oraibh, de bhrígh go dtéighim chuig an Athair: óir is mó an t-Athair ná mise#14, 28 Óir is mó an t-Athair ná mise. Is léir go labhrann Críost ár dTighearna air féin annseo san mhéid gur duine é: óir, mar Dhia, tá sé cóimhionann leis an Athair. (Pilib. 2) Cibé deacracht atá i dtuigbheáil na bhfocal seo, imthigheann sí nuair a dhearcamuid ar an mhéid a théid leo, agus a leanas iad. Óir ó bí Críost le bás u’fhulang gan mhoill, bhí sé ag cur a nádúra daonna i n-iúl dá Abstail leis na briathra seo: óir mar Dhia níonbh fhéidir dó bás d’fhagháil. Dá bhrígh sin, mar gur Dhia agus duine i n-aoinfheacht é, ba léir gur mar dhuine a chaithfeadh sé bás d’fhagháil, rud atchífeadh agus a chreidfeadh na h-Abstail gan mhoill, mar a deir sé i bhéarsa a 29. “Agus d’innis mé díbh anois é sul a dtigidh sé chun críche: chun go gcneididh sibh, nuair a thiocfas sé chun críche.”.
29Agus d’innis mé díbh anois é sul a dtigidh sé chun críche: chun go gcreididh sibh, nuair a thiocfas sé chun críche.
30Ní labharfaidh mé mórán libh anois. Óir tá prionnsa an tsaoghail seo ag teacht, agus ní fhuil nídh ar bhith aige ionnam-sa.
31Acht chun go raibh a fhios ag an tsaoghal go ngrádhuighim an t-Athair, agus do réir mar thug an t-Athair aithne damh,#Gníomh. 2, 23. is amhlaidh a ghním. Éirighigidh, téighimís as seo.
Currently Selected:
Eoin 14: ASN1943
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
rights held by the Bible Society in Northern Ireland
Eoin 14
14
Caibidil XIV
Cainnt Chríost i ndiaidh a shuipéir dheireannaigh.
1Ná bíodh buaidhreamh ar bur gcroidhe. Creideann sibh i nDia; creidigidh ionnam-sa fosta.
2Is iomdha árus i dtigh m’Athar; dá mba nach mbéadh, d’innseochainn díbh: óir tá mé ag dul chun áit a chur fá réir díbh.
3Agus má théighim, agus áit a chur fá réir díbh, tá mé ag teacht arís, agus glacfaidh mé chugam féin sibh, chun go raibh sibh-se mar a mbím-se.
4Agus tá a fhios agaibh cá bhfuil mé ag dul, agus tá eolas na slighe agaibh.
5Deir Tomás leis: A Thighearna, ní fhuil a fhios againn cá bhfuil tú ag dul: agus cad é mar is féidir dúinn eolas na slighe a bheith againn?
6Deir Íosa leis: Is mise an tslighe, an fhírinne, agus an bheatha. Ní thig aoinneach chuig an Athair, acht tríom-sa.
7Dá mbéadh aithne agaibh orm-sa, is cinnte go mbéadh aithne agaibh ar m’Athair fosta: acht béidh aithne agaibh air feasta, agus chonnaic sibh é.
8Deir Pilip leis: A Thighearna, taisbeán an t-Athair dúinn, agus is leor dúinn sin.
9Deir Íosa leis: An bhfuil mé an fad seo aimsire i bhur measc, agus gan aithne agaibh orm? A Philip, an té atchí mise, tchí sé an t-Athair fosta. Cad é mar deir tusa: Taisbeán an t-Athair dúinn.
10An é nach gcreideann sibh go bhfuil mise san Athair, agus an t-Athair ionnam-sa. Na briathra a labhraim-se libh, ní uaim féin a labhraim iad. Acht an t-Athair atá ina chómhnaidhe ionnam, is é a ghní na h-oibreacha.
11Nach gcreideann sibh go bhfuil mise san Athair, agus an t-Athair ionnam-sa?
12Nó munab é sin, creidigidh mar gheall ar na h-oibreacha féin. Amén, amén adeirim libh, an té a chreideas ionnam-sa, dhéanfaidh seisean fosta na h-oibreacha a ghním-se, agus dhéanfaidh sé oibreacha is mó ná iad: de bhrígh go bhfuil mise ag dul chuig an Athair.
13Agus cibé ar bith nídh a iarrfas sibh ar an Athair i m’ainm-se, dhéanfaidh mise sin#Mait. 7, 7, agus 21, 22; Marc. 11, 24.: chun go bhfaghaidh an t-Athair glóir san Mhac.
14Má iarrann sibh aon nídh orm-sa i m’ainm féin, dhéanfaidh mé sin.
15Má tá grádh agaibh damh, coimhéadaigidh m’aitheanta.
16Agus guidhfidh mise an t-Athair, agus bhéarfaidh sé cómhfhurtuightheoir#14, 16 Cómhfhurtuightheoir. Is é sin, sólásaidhe: nó fosta, eadar-ghuidhtheoir: óir, ghár spreagadh chun urnaighe dó, guidheann sé ionnainn, mar déarfá, agus ar ár son. eile díbh le fanacht agaibh go deo#14, 16 Go deo. Is léir ó na focla seo gur gealladh Spiorad na fírinne ní amháin do na h-Abstail iad féin, acht dá gcómharbaí fosta go deireadh an tsaoghail.,
17Spiorad na fírinne, nach féidir do’n tsaoghal a ghlacadh, mar nach bhfeiceann sé é, agus nach n-aithneann sé e; acht aithneochaidh sibh-se é: óir fanfaidh sé agaibh, agus béidh sé ionnaibh.
18Ní fhágfaidh mé i bhur ndíleachtaí sibh: tiocfaidh mé chugaibh.
19Tamall beag eile, agus ní fheiceann an saoghal mé níos mó. Acht tchí sibh-se mé: óir tá mise beo, agus béidh sibh-se beo.
20An lá sin béidh a fhios agaibh go bhfuil mise i m’Athair, agus sibh-se ionnam-sa, agus mise ionnaibh-se.
21An té a bhfuil m’aitheanta aige, agus a choimhéadas iad, is é sin an té a mbíonn grádh aige damh. Agus an té a mbíonn grádh aige damh, béidh grádh ag m’Athair dó-san, agus béidh grádh agam-sa dó: agus foillseochaidh mé mé féin dó.
22Deir Iúdas leis, ní h-é an t-Iscariot úd: A Thighearna, cad é mar thárla go bhfoillseochaidh tú thú féin dúinne, agus nach bhfoillseochaidh do’n tsaoghal?
23D’fhreagair Íosa, agus dubhairt leis: Má ghrádhuigheann duine ar bith mise, congbhóchaidh sé mo bhriathar, agus grádhóchaidh m’Athair é, agus tiocfamuid chuige, agus dhéanfamuid cómhnaidhe aige:
24An té nach mbíonn grádh aige damh, ní chongbhuigheann sé mo bhriathra. Agus an briathar a chuala sibh, ní liom-sa é: acht leis an Athair a chuir uaidh mé.
25Dubhairt mé na neithe seo libh, agus mé i bur gcuideachta.
26Acht an Cómhfhurtuightheoir, an Spiorad Naomh, a chuirfeas an t-Athair uaidh i m’ainm-se, bhéarfaidh sé teagasc na n-uile neithe#14, 26 Teagasc na n-uile neithe. Gealltar an Spiorad Naomh annseo do na h-Abstail agus dá gcómharbaí, chun gach fírinne a theagasc dóibh, agus iad a chongbháil ó earráid. díbh, agus cuirfidh sé i gcuimhne díbh gach uile nídh dá mbéidh ráidhte agam-sa libh.
27Fágaim síothchám agaibh, bheirim mo shíothcham díbh: ní mar bheir an saoghal a bheirim-se díbh. Ná bíodh buaidhreamh ar bhur gcroidhe, agus ná bíodh eagla ann.
28Chuala síbh gur dhubhairt mé libh: Imthighim, agus tigim chugaibh. Dá mbéadh grádh agaibh damh, is cinnte go mbéadh áthas oraibh, de bhrígh go dtéighim chuig an Athair: óir is mó an t-Athair ná mise#14, 28 Óir is mó an t-Athair ná mise. Is léir go labhrann Críost ár dTighearna air féin annseo san mhéid gur duine é: óir, mar Dhia, tá sé cóimhionann leis an Athair. (Pilib. 2) Cibé deacracht atá i dtuigbheáil na bhfocal seo, imthigheann sí nuair a dhearcamuid ar an mhéid a théid leo, agus a leanas iad. Óir ó bí Críost le bás u’fhulang gan mhoill, bhí sé ag cur a nádúra daonna i n-iúl dá Abstail leis na briathra seo: óir mar Dhia níonbh fhéidir dó bás d’fhagháil. Dá bhrígh sin, mar gur Dhia agus duine i n-aoinfheacht é, ba léir gur mar dhuine a chaithfeadh sé bás d’fhagháil, rud atchífeadh agus a chreidfeadh na h-Abstail gan mhoill, mar a deir sé i bhéarsa a 29. “Agus d’innis mé díbh anois é sul a dtigidh sé chun críche: chun go gcneididh sibh, nuair a thiocfas sé chun críche.”.
29Agus d’innis mé díbh anois é sul a dtigidh sé chun críche: chun go gcreididh sibh, nuair a thiocfas sé chun críche.
30Ní labharfaidh mé mórán libh anois. Óir tá prionnsa an tsaoghail seo ag teacht, agus ní fhuil nídh ar bhith aige ionnam-sa.
31Acht chun go raibh a fhios ag an tsaoghal go ngrádhuighim an t-Athair, agus do réir mar thug an t-Athair aithne damh,#Gníomh. 2, 23. is amhlaidh a ghním. Éirighigidh, téighimís as seo.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
rights held by the Bible Society in Northern Ireland