Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Ioan 4

Rhanna

Ysbryd yw Duw, a rhaid i’r sawl sydd yn ei addoli wneud hynny mewn Ysbryd ac mewn gwirionedd.”

Ond fe ddaw amser — a dweud y gwir, mae wedi dod — pan fydd y rhai sy’n wir addolwyr yn addoli’r Tad mewn Ysbryd ac mewn gwirionedd. A dweud y gwir, am addolwyr felly mae Duw yn chwilio.

ond fydd y sawl fydd yn yfed y dŵr sydd gennyf fi i’w rannu, ddim yn sychedig eto, byth bythoedd. Bydd y dŵr sydd gennyf fi i’w rannu fel ffynnon o ddŵr ynddo, yn tarddu i’r bywyd nefol.”

“Pe baet ti’n gwybod,” atebodd yr Iesu, “beth mae Duw yn ei gynnig, a phwy sy’n dweud wrthyt ti, ‘Gaf fi beth i’w yfed?’ fe fyddet wedi gofyn iddo ef, ac fe fyddai wedi rhoi dŵr bywiol i ti.”

Ac meddai’r Iesu, “Fy mwyd i yw gwneud ewyllys yr hwn a’m hanfonodd, a gorffen ei waith ef.

“Syr,” meddai’r wraig, “does gennyt ti ddim bwced ac mae’r ffynnon yn un ddofn. O ble cei di’r dŵr bywiol hwn, ynteu?

Fe atebodd y wraig, “Mi wn i’n iawn fod y Meseia, yr Eneiniog, yn dod. A phan ddaw, fe gawn ni wybod popeth ganddo.” “Fi yw hwnnw,” atebodd yr Iesu. “Fi, sy’n siarad â thi nawr.”

“Dewch i weld y dyn a ddywedodd wrthyf fi bopeth a wnes i erioed; tybed, ai hwn yw’r Meseia?”