Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Jeremeia 17

Rhanna

Ond mae yna fendith fawr i’r rhai sy’n fy nhrystio i ac yn rhoi eu hyder ynof fi. Byddan nhw’n gryf fel coeden wedi’i phlannu ar lan afon, a’i gwreiddiau’n ymwthio i’r dŵr. Dydy’r gwres crasboeth yn poeni dim arni hi; mae ei dail yn aros yn wyrdd. A does dim lle i boeni pan ddaw blwyddyn o sychder; bydd ei ffrwyth yn dal i dyfu arni.

Oes rhywun yn deall y galon ddynol? Mae’n fwy twyllodrus na dim, a does dim gwella arni.

Dw i, yr ARGLWYDD, yn chwilio’r galon ac yn gwybod beth sydd ar feddyliau pobl. Dw i’n rhoi i bawb beth maen nhw’n ei haeddu am y ffordd maen nhw wedi ymddwyn.

Dyma mae’r ARGLWYDD yn ei ddweud: ARGLWYDD “Melltith ar y rhai sy’n trystio pobl feidrol a chryfder dynol, ac sydd wedi troi cefn arna i. Byddan nhw’n sych fel prysglwyn ar dir anial, heb ddim gobaith i’r dyfodol. Byddan nhw’n aros yn yr anialwch poeth, mewn tir diffaith lle does neb yn gallu byw.

“ARGLWYDD, dim ond ti sy’n gallu fy iacháu; dim ond ti sy’n gallu fy achub. Ti ydy’r un dw i’n ei foli!