Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Luc 5

Rhanna

A phan beidiodd â llefaru, efe a ddywedodd wrth Simon, Gwthia i'r dyfnder, a gollyngwch chwi i lawr eich rhwydau am ddalfa.

A Simon a atebodd ac a ddywedodd wrtho, O Feistr, ar ol ymboeni drwy y nos i gyd, ni ddaliasom ni ddim: ond ar dy air di, mi a ollyngaf i lawr y rhwydau. Ac wedi iddynt wneuthur hyn, hwy a amgauasant luaws mawr o bysgod, ac yr oedd eu rhwydau hwynt yn dechreu rhwygo.

Ond efe ei hun oedd yn ymneillduo i'r lleoedd anial, ac yn gweddïo.

Nid wyf wedi dyfod i alw rhai cyfiawn ond pechaduriaid i edifeirwch.

A Simon Petr, pan welodd, a syrthiodd wrth liniau yr Iesu, gan ddywedyd, Dos allan ymaith oddiwrthyf fi; canys dyn pechadurus wyf, O Arglwydd

A'r Iesu a atebodd ac a ddywedodd wrthynt, Nid rhaid i'r rhai iach wrth feddyg; ond i'r rhai cleifion.

Ac wedi iddynt ddwyn y cychod at y tir, hwy a adawsant bob peth, ac a'i dylynasant ef.

A bu, tra yr oedd efe yn un o'r dinasoedd, wele hefyd ddyn yn llawn o wahan‐glwyf: ac efe a welodd yr Iesu, ac a syrthiodd ar ei wyneb, ac a ymbiliodd âg ef, gan ddywedyd, O Arglwydd, os ewyllysi, ti a elli fy nglanhâu. Ac yntau a estynodd ei law, ac a gyffyrddodd âg ef, gan ddywedyd, Yr wyf yn ewyllysio: bydd lân. Ac yn ebrwydd y gwahan‐glwyf a aeth ymaith oddiwrtho.

Ond y gair am dano ef a aeth fwy‐fwy ar led; a thyrfaoedd lawer a ddaethant ynghyd i'w glywed ef, ac i'w hiachâu o'u gwendidau.