Beibl I Blant

Penderfyniad Mwyaf Dy Fywyd!

Mae'r Beibl yn Fyw

21 Dydd i Orlifo

Alla i Wir Oresgyn Pechod a Themtasiwn?

Chwe Cam i dy Arweinyddiaeth Orau

Cyfrinachau Eden

Beth yw Cariad go iawn?

Dod i Deyrnasu

I Surrender: Defosiynau Ysbrydoledig wedi'u sgwennu gan Garcharorion

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch10" data-usfm="EXO.10">
 <div class="label">10</div><div class="s">Locustiaid</div><div class="m"> 1Yna dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Dos at Pharo, oherwydd yr wyf wedi caledu ei galon a chalon ei weision, er mwyn i mi ddangos yr arwyddion hyn o'm heiddo yn eu plith, 2ac er mwyn i tithau ddweud wrth dy blant a phlant dy blant, fel y b&#251;m yn trin yr Eifftiaid a gwneud arwyddion yn eu plith; felly, byddwch yn gwybod mai myfi yw'r ARGLWYDD.&#8221;</div><div class="p"> 3Yna daeth Moses ac Aaron at Pharo a dweud wrtho, &#8220;Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Duw'r Hebreaid: Am ba hyd yr wyt am wrthod ymostwng o'm blaen? Gollwng fy mhobl yn rhydd, er mwyn iddynt fy addoli. 4Os gwrthodi eu rhyddhau, fe ddof &#226; locustiaid i mewn i'th wlad yfory; 5byddant yn gorchuddio wyneb y tir fel na ellir ei weld, yn bwyta'r ychydig a adawyd i chwi ar &#244;l y cenllysg, ac yn bwyta pob coeden o'ch eiddo sy'n tyfu yn y maes. 6Byddant yn llenwi dy dai, a thai dy weision i gyd, a thai'r holl Eifftiaid, mewn modd na welwyd ei debyg gan dy dadau na'th deidiau, o'r dydd y buont ar y ddaear hyd heddiw.&#8221; Yna trodd ac aeth allan o &#373;ydd Pharo. 7Dywedodd gweision Pharo wrtho, &#8220;Am ba hyd y mae'r dyn hwn yn mynd i fod yn fagl inni? Gollwng y bobl yn rhydd, er mwyn iddynt addoli'r ARGLWYDD eu Duw; onid wyt ti eto'n deall bod yr Aifft wedi ei difetha?&#8221; 8Felly daethpwyd &#226; Moses ac Aaron yn &#244;l at Pharo, a dywedodd wrthynt, &#8220;Cewch fynd i addoli'r ARGLWYDD eich Duw; ond pa rai ohonoch sydd am fynd?&#8221; 9Dywedodd Moses, &#8220;Byddwn yn mynd gyda'r ifainc a'r hen, gyda'n meibion a'n merched, gyda'n defaid a'n gwartheg, oherwydd rhaid inni gadw g&#373;yl i'r ARGLWYDD.&#8221; 10Dywedodd yntau wrthynt, &#8220;Yr ARGLWYDD fyddo gyda chwi os byth y rhyddhaf chwi a'ch rhai bychain! Edrychwch, rhyw ddrwg sydd gennych mewn golwg. 11Na, y gw&#375;r yn unig a gaiff fynd i addoli'r ARGLWYDD, oherwydd dyna oedd eich dymuniad.&#8221; Yna fe'u gyrrwyd allan o &#373;ydd Pharo.</div><div class="p"> 12Dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Estyn allan dy law dros wlad yr Aifft er mwyn i'r locustiaid ddisgyn ar dir yr Aifft, a bwyta holl lysiau'r ddaear a'r cyfan a adawyd ar &#244;l y cenllysg.&#8221; 13Felly estynnodd Moses ei wialen dros wlad yr Aifft, ac achosodd yr ARGLWYDD i'r dwyreinwynt chwythu ar y wlad trwy gydol y diwrnod hwnnw a thrwy'r nos; erbyn y bore yr oedd y dwyreinwynt wedi dod &#226;'r locustiaid. 14Daeth y locustiaid i fyny dros yr holl wlad a disgyn ym mhob ardal yn yr Aifft. Ni welwyd y fath bla trwm o locustiaid erioed o'r blaen, ac ni welir ei debyg eto. 15Yr oeddent yn gorchuddio wyneb y tir nes bod y wlad i gyd yn ddu, ac yr oeddent yn bwyta holl lysiau'r ddaear a holl ffrwythau'r coed oedd wedi eu gadael ar &#244;l y cenllysg; nid oedd dim gwyrdd ar &#244;l ar y coed na'r planhigion trwy holl wlad yr Aifft. 16Brysiodd Pharo i anfon am Moses ac Aaron a dweud, &#8220;Yr wyf wedi pechu yn erbyn yr ARGLWYDD eich Duw ac yn eich erbyn chwithau. 17Yn awr, maddau fy mhechod am y tro hwn yn unig, a gwedd&#239;wch ar i'r ARGLWYDD eich Duw symud ymaith y pla marwol hwn oddi wrthyf.&#8221; 18Felly aeth Moses allan o &#373;ydd Pharo, a gwedd&#239;odd ar yr ARGLWYDD. 19Gyrrodd yr ARGLWYDD wynt cryf iawn o'r gorllewin, a chododd hwnnw'r locustiaid a'u cludo i'r M&#244;r Coch; ni adawyd yr un o'r locustiaid ar &#244;l yn unman yn yr Aifft. 20Ond caledodd yr ARGLWYDD galon Pharo, a gwrthododd ryddhau'r Israeliaid.</div><div class="s">Tywyllwch</div><div class="m"> 21Yna dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Estyn allan dy law tua'r nefoedd, a bydd tywyllwch dros wlad yr Aifft, tywyllwch y gellir ei deimlo.&#8221; 22Felly estynnodd Moses ei law tua'r nefoedd, a bu tywyllwch dudew trwy holl wlad yr Aifft am dridiau. 23Ni allai'r bobl weld ei gilydd, ac ni symudodd neb o'i le am dri diwrnod, ond yr oedd gan yr Israeliaid oleuni yn y lle'r oeddent yn byw. 24Galwodd Pharo am Moses a dweud, &#8220;Ewch i addoli'r ARGLWYDD; caiff eich plant hefyd fynd gyda chwi, ond rhaid i'ch defaid a'ch gwartheg aros ar &#244;l.&#8221; 25Ond dywedodd Moses, &#8220;Rhaid iti hefyd adael inni gael ebyrth a phoethoffrymau i'w haberthu i'r ARGLWYDD ein Duw; 26a rhaid i'n hanifeiliaid hefyd fynd gyda ni; ni adawn yr un carn ar &#244;l, oherwydd byddwn yn defnyddio rhai ohonynt at wasanaeth yr ARGLWYDD ein Duw, ac ni fyddwn yn gwybod &#226; pha beth yr ydym i'w wasanaethu nes inni gyrraedd yno.&#8221; 27Ond caledodd yr ARGLWYDD galon Pharo, a gwrthododd eu rhyddhau. 28Dywedodd Pharo wrtho, &#8220;Dos ymaith oddi wrthyf, a gofala na fyddi'n gweld fy wyneb eto, oherwydd ar y dydd y byddi'n fy ngweld, byddi farw.&#8221; 29Atebodd Moses, &#8220;Fel y mynni di; ni welaf dy wyneb byth mwy.&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch11" data-usfm="EXO.11">
 <div class="label">11</div><div class="s">Darogan Marwolaeth y Cyntafanedig</div><div class="m"> 1Dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Yr wyf am ddwyn un pla arall ar Pharo ac ar yr Aifft; ar &#244;l hynny, bydd yn eich gollwng yn rhydd; a phan fydd yn eich rhyddhau, bydd yn eich gyrru oddi yma'n llwyr. 2Dywed wrth y bobl am i bob g&#373;r a gwraig ohonynt gymryd benthyg tlysau arian a thlysau aur gan ei gymydog.&#8221; 3Gwnaeth yr ARGLWYDD i'r bobl gael ffafr gan yr Eifftiaid. Yr oedd Moses yn ddyn pwysig iawn yng ngwlad yr Aifft, yng ngolwg gweision Pharo ac yng ngolwg y bobl.</div><div class="p"> 4Yna dywedodd Moses, &#8220;Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD: Tua hanner nos, byddaf yn mynd allan trwy ganol yr Eifftiaid, 5a bydd farw pob cyntafanedig yng ngwlad yr Aifft, o gyntafanedig Pharo, sy'n eistedd ar ei orsedd, hyd gyntafanedig y forwyn sydd wrth y felin, a chyntafanedig pob anifail hefyd. 6Bydd llefain mawr trwy holl wlad yr Aifft, mwy nag a fu o'r blaen nac a welir eto. 7Ond ymhlith yr Israeliaid, ni bydd hyd yn oed gi yn ysgyrnygu ei ddannedd ar ddyn nac anifail; trwy hynny fe fyddwch yn gwybod bod yr ARGLWYDD yn gwahaniaethu rhwng yr Aifft ac Israel. 8Fe ddaw pob un o'th weision i lawr ataf ac ymgrymu o'm blaen a dweud, &#8216;Dos allan, ti a phawb sy'n dy ganlyn.&#8217; Yna fe af finnau allan.&#8221; Aeth o &#373;ydd Pharo wedi ei gythruddo.</div><div class="p"> 9Yr oedd yr ARGLWYDD wedi dweud wrth Moses, &#8220;Ni fydd Pharo'n gwrando arnoch; felly byddaf yn amlhau fy rhyfeddodau yng ngwlad yr Aifft.&#8221; 10Gwnaeth Moses ac Aaron yr holl ryfeddodau hyn yng ng&#373;ydd Pharo, ond caledodd yr ARGLWYDD galon Pharo fel na fynnai ryddhau'r Israeliaid o'i wlad.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch12" data-usfm="EXO.12">
 <div class="label">12</div><div class="s">Y Pasg</div><div class="m"> 1Dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses ac Aaron yng ngwlad yr Aifft, 2&#8220;Bydd y mis hwn i chwi yn gyntaf o'r misoedd; hwn fydd y mis cyntaf o'ch blwyddyn. 3Dywedwch wrth holl gynulleidfa Israel fod pob dyn, ar y degfed dydd o'r mis hwn, i gymryd oen ar gyfer ei deulu, un i bob teulu. 4Os bydd un oen yn ormod i'r teulu, gallant ei rannu &#226;'r cymdogion agosaf, yn &#244;l eu nifer, a rhannu cost yr oen yn &#244;l yr hyn y mae pob un yn ei fwyta. 5Rhaid i bob oen fod yn wryw blwydd heb nam, wedi ei gymryd o blith y defaid neu o blith y geifr. 6Yr ydych i'w cadw hyd y pedwerydd dydd ar ddeg o'r mis hwn, ac yna bydd pob aelod o gynulleidfa Israel yn eu lladd fin nos. 7Yna byddant yn cymryd peth o'r gwaed a'i daenu ar ddau bost a chapan drws y tai lle y bwyteir hwy. 8Y maent i fwyta'r cig y noson honno wedi ei rostio wrth d&#226;n, a'i fwyta gyda bara croyw a llysiau chwerw. 9Peidiwch &#226; bwyta dim ohono'n amrwd nac wedi ei ferwi mewn d&#373;r, ond wedi ei rostio wrth d&#226;n, yn ben, coesau a pherfedd. 10Peidiwch &#226; gadael dim ohono ar &#244;l hyd y bore; os bydd peth ohono ar &#244;l yn y bore, llosgwch ef yn y t&#226;n.</div><div class="p"> 11&#8220;Dyma sut yr ydych i'w fwyta: yr ydych i'w fwyta ar frys &#226;'ch gwisg wedi ei thorchi, eich esgidiau am eich traed, a'ch ffon yn eich llaw. Pasg yr ARGLWYDD ydyw. 12Y noson honno, byddaf yn tramwyo trwy wlad yr Aifft ac yn lladd pob cyntafanedig sydd ynddi, yn ddyn ac anifail, a byddaf yn dod &#226; barn ar dduwiau'r Aifft; myfi yw'r ARGLWYDD. 13Bydd y gwaed yn arwydd ar y tai y byddwch chwi ynddynt; pan welaf y gwaed byddaf yn mynd heibio i chwi, ac ni fydd y pla yn eich difetha pan drawaf wlad yr Aifft.</div><div class="s">G&#373;yl y Bara Croyw</div><div class="m"> 14&#8220;Bydd y dydd hwn yn ddydd i'w gofio i chwi, ac yr ydych i'w gadw yn &#373;yl i'r ARGLWYDD; cadwch yr &#373;yl yn ddeddf am byth dros y cenedlaethau. 15Am saith diwrnod yr ydych i fwyta bara croyw; ar y dydd cyntaf bwriwch y surdoes allan o'ch tai, oherwydd bydd pwy bynnag sy'n bwyta bara lefeinllyd o'r dydd cyntaf hyd y seithfed yn cael ei ddiarddel o Israel. 16Ar y dydd cyntaf ac ar y seithfed, bydd cyfarfod cysegredig; ni wneir dim gwaith yn ystod y dyddiau hynny, heblaw paratoi bwyd i bawb i'w fwyta; dyna'r cyfan. 17Cadwch hefyd &#373;yl y Bara Croyw, am mai ar y dydd hwn y deuthum &#226;'ch lluoedd allan o wlad yr Aifft; am hynny y mae'r dydd hwn i'w gadw'n ddeddf am byth dros y cenedlaethau. 18Yr ydych i fwyta bara croyw o hwyrddydd y pedwerydd dydd ar ddeg o'r mis cyntaf hyd yr hwyr ar yr unfed dydd ar hugain. 19Am saith diwrnod nid ydych i gadw surdoes yn eich tai, oherwydd bydd pwy bynnag sy'n bwyta bara lefeinllyd yn cael ei ddiarddel o gynulleidfa Israel, boed yn estron neu'n frodor. 20Peidiwch &#226; bwyta dim sydd wedi ei lefeinio, ond ym mha le bynnag yr ydych yn byw, bwytewch fara croyw.&#8221;</div><div class="s">Y Pasg Cyntaf</div><div class="m"> 21Yna galwodd Moses ynghyd holl henuriaid Israel, a dweud wrthynt, &#8220;Dewiswch yr &#373;yn ar gyfer eich teuluoedd, a lladdwch oen y Pasg. 22Yna cymerwch dusw o isop a'i drochi yn y gwaed fydd yn y cawg, a thaenwch y gwaed ar gapan a dau bost y drws; nid oes neb ohonoch i fynd allan trwy ddrws ei d&#375; hyd y bore. 23Bydd yr ARGLWYDD yn tramwyo drwy'r Aifft ac yn taro'r wlad, ond pan w&#234;l y gwaed ar gapan a dau bost y drws, bydd yn mynd heibio iddo, ac ni fydd yn gadael i'r Dinistrydd ddod i mewn i'ch tai i'ch difa. 24Cadwch y ddefod hon yn ddeddf i chwi a'ch plant am byth. 25Yr ydych i gadw'r ddefod hon pan ddewch i'r wlad y bydd yr ARGLWYDD yn ei rhoi i chwi yn &#244;l ei addewid. 26Pan fydd eich plant yn gofyn i chwi, &#8216;Beth yw'r ddefod hon sydd gennych?&#8217; 27yr ydych i ateb, &#8216;Aberth Pasg yr ARGLWYDD ydyw, oherwydd pan drawodd ef yr Eifftiaid, aeth heibio i dai'r Israeliaid oedd yn yr Aifft a'u harbed.&#8217; &#8221; Ymgrymodd y bobl mewn addoliad. 28Aeth yr Israeliaid ymaith a gwneud yn union fel yr oedd yr ARGLWYDD wedi gorchymyn i Moses ac Aaron.</div><div class="s">Marwolaeth Pob Cyntafanedig</div><div class="m"> 29Ar hanner nos trawodd yr ARGLWYDD bob cyntafanedig yng ngwlad yr Aifft, o gyntafanedig Pharo ar ei orsedd hyd gyntafanedig y carcharor yn ei gell, a chyntafanedig yr anifeiliaid hefyd. 30Yn ystod y nos cododd Pharo a'i holl weision a'r holl Eifftiaid, a bu llefain mawr yn yr Aifft, oherwydd nid oedd t&#375; heb gorff marw ynddo. 31Felly galwodd ar Moses ac Aaron yn y nos a dweud, &#8220;Codwch, ewch ymaith o fysg fy mhobl, chwi a'r Israeliaid, ac ewch i wasanaethu'r ARGLWYDD yn &#244;l eich dymuniad. 32Cymerwch eich defaid a'ch gwartheg hefyd, yn &#244;l eich dymuniad, ac ewch; bendithiwch finnau.&#8221;</div><div class="p"> 33Yr oedd yr Eifftiaid yn crefu ar y bobl i adael y wlad ar frys, oherwydd yr oeddent yn dweud, &#8220;Byddwn i gyd yn farw.&#8221; 34Felly, cymerodd y bobl y toes cyn ei lefeinio, gan fod eu llestri tylino ar eu hysgwyddau wedi eu rhwymo gyda'u dillad. 35Gwnaeth yr Israeliaid yr hyn a ddywedodd Moses wrthynt, a gofyn i'r Eifftiaid am dlysau arian a thlysau aur a dillad; 36am i'r ARGLWYDD beri i'r Eifftiaid edrych arnynt &#226; ffafr, gadawsant i'r Israeliaid gael yr hyn yr oeddent yn gofyn amdano. Felly yr ysbeiliwyd yr Eifftiaid.</div><div class="s">Yr Israeliaid yn Gadael yr Aifft</div><div class="m"> 37Yna teithiodd yr Israeliaid o Rameses i Succoth; yr oedd tua chwe chan mil o w&#375;r traed, heblaw gwragedd a phlant. 38Aeth tyrfa gymysg gyda hwy, ynghyd &#226; llawer iawn o anifeiliaid, yn ddefaid a gwartheg. 39Yr oedd yn rhaid iddynt bobi'r toes yr oeddent wedi ei gario o'r Aifft yn deisennau croyw am nad oedd wedi ei lefeinio, oherwydd cawsant eu gyrru allan o'r Aifft heb gyfle i oedi nac i baratoi bwyd iddynt eu hunain.</div><div class="p"> 40Bu'r Israeliaid yn byw yn yr Aifft am bedwar cant tri deg o flynyddoedd. 41Ar ddiwedd y pedwar cant tri deg o flynyddoedd, i'r diwrnod, aeth holl luoedd yr ARGLWYDD allan o wlad yr Aifft. 42Am i'r ARGLWYDD y noson honno gadw gwyliadwriaeth i'w dwyn allan o'r Aifft, bydd holl blant Israel ar y noson hon yn cadw gwyliadwriaeth i'r ARGLWYDD dros y cenedlaethau.</div><div class="s">Rheolau yngl&#375;n &#226;'r Pasg</div><div class="m"> 43Yna dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses ac Aaron, &#8220;Dyma ddeddf y Pasg: nid yw'r un estron i fwyta ohono, 44ond caiff pob caethwas a brynwyd ag arian ei fwyta, os yw wedi ei enwaedu; 45ni chaiff yr estron na'r gwas cyflog ei fwyta. 46Rhaid ei fwyta mewn un t&#375;; nid ydych i fynd &#226; dim o'r cig allan o'r t&#375;, ac nid ydych i dorri'r un asgwrn ohono. 47Y mae holl gynulleidfa Israel i wneud hyn. 48Os yw dieithryn sy'n byw gyda thi yn dymuno cadw Pasg i'r ARGLWYDD, caiff wneud hynny ar yr amod fod pob gwryw sydd gydag ef yn cael ei enwaedu; fe fydd, felly, fel brodor. 49Ond ni chaiff yr un gwryw heb ei enwaedu fwyta ohono. Yr un gyfraith fydd i'r brodor ac i'r dieithryn sy'n byw yn eich plith.&#8221;</div><div class="p"> 50Gwnaeth yr Israeliaid yn union fel yr oedd yr ARGLWYDD wedi gorchymyn i Moses ac Aaron, 51ac ar y dydd hwnnw aeth yr ARGLWYDD &#226; lluoedd Israel allan o wlad yr Aifft.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkPSA">
 <div class="chapter ch67" data-usfm="PSA.67">
 <div class="label">67</div><div class="d">I'r Cyfarwyddwr: ag offerynnau llinynnol. Salm. C&#226;n.</div><div class="q"> 1Bydded Duw yn drugarog wrthym a'n bendithio,</div><div class="q">bydded llewyrch ei wyneb arnom,</div><div class="qr">Sela</div><div class="b"></div><div class="q"> 2er mwyn i'w#67:2 Felly llawysgrifau a Syrieg. TM, i'th. ffyrdd fod yn wybyddus ar y ddaear,</div><div class="q">a'i#67:2 Felly Syrieg. Hebraeg, a'th. waredigaeth ymysg yr holl genhedloedd.</div><div class="q"> 3Bydded i'r bobloedd dy foli, O Dduw,</div><div class="q">bydded i'r holl bobloedd dy foli di.</div><div class="q"> 4Bydded i'r cenhedloedd lawenhau a gorfoleddu,</div><div class="q">oherwydd yr wyt ti'n barnu pobloedd yn gywir,</div><div class="q">ac yn arwain cenhedloedd ar y ddaear.</div><div class="qr">Sela</div><div class="b"></div><div class="q"> 5Bydded i'r bobloedd dy foli, O Dduw,</div><div class="q">bydded i'r holl bobloedd dy foli di.</div><div class="q"> 6Rhoes y ddaear ei chnwd;</div><div class="q">Duw, ein Duw ni, a'n bendithiodd.</div><div class="q"> 7Bendithiodd Duw ni;</div><div class="q">bydded holl gyrrau'r ddaear yn ei ofni.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Gad i ni ddarllen y Beibl gyda'n gilydd (Chwefror)Sampl

Ysgrythur

Am y Cynllun hwn

Cynlluniau Tebyg