Penderfyniad Mwyaf Dy Fywyd!

Alla i Wir Oresgyn Pechod a Themtasiwn?

Beth yw fy Mhwrpas? Dysgu i Garu Duw a Charu Eraill

Beibl I Blant

21 Dydd i Orlifo

I Surrender: Defosiynau Ysbrydoledig wedi'u sgwennu gan Garcharorion

Dod i Deyrnasu

Mae'r Beibl yn Fyw

Beth yw Cariad go iawn?

Cyfrinachau Eden

Beibl Cymraeg Newydd Testament Newydd Audio 2010

Y Llais - Y Beibl Cymraeg Newydd Testament Newydd 2010

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch27" data-usfm="ACT.27">
 <div class="label">27</div><div class="s">Paul yn Hwylio tua Rhufain</div><div class="m"> 1Pan benderfynwyd ein bod i hwylio i'r Eidal, trosglwyddwyd Paul a rhai carcharorion eraill i ofal canwriad o'r enw Jwlius, o'r fintai Ymerodrol. 2Aethom ar fwrdd llong o Adramytium oedd ar hwylio i'r porthladdoedd ar hyd glannau Asia, a chodi angor. Yr oedd Aristarchus, Macedoniad o Thesalonica, gyda ni. 3Trannoeth, cyraeddasom Sidon. Bu Jwlius yn garedig wrth Paul, a rhoddodd ganiat&#226;d iddo fynd at ei gyfeillion, iddynt ofalu amdano. 4Oddi yno, wedi codi angor, hwyliasom yng nghysgod Cyprus, am fod y gwyntoedd yn ein herbyn; 5ac wedi inni groesi'r m&#244;r sydd gyda glannau Cilicia a Pamffylia, cyraeddasom Myra yn Lycia. 6Yno cafodd y canwriad long o Alexandria oedd yn hwylio i'r Eidal, a gosododd ni arni. 7Buom am ddyddiau lawer yn hwylio'n araf, ac yn cael trafferth i gyrraedd i ymyl Cnidus. Gan fod y gwynt yn dal i'n rhwystro, hwyliasom i gysgod Creta gyferbyn &#226; Salmone, 8a thrwy gadw gyda'r tir, daethom &#226; chryn drafferth i le a elwid Porthladdoedd Teg, nid nepell o dref Lasaia.</div><div class="p"> 9Gan fod cryn amser wedi mynd heibio, a bod morio bellach yn beryglus, oherwydd yr oedd hyd yn oedd g&#373;yl yr Ympryd drosodd eisoes, rhoes Paul y cyngor hwn iddynt: 10&#8220;Ddynion, rwy'n gweld y bydd mynd ymlaen &#226;'r fordaith yma yn sicr o beri difrod a cholled enbyd, nid yn unig i'r llwyth ac i'r llong, ond i'n bywydau ni hefyd.&#8221; 11Ond yr oedd y canwriad yn rhoi mwy o goel ar y peilot a meistr y llong nag ar eiriau Paul. 12A chan fod y porthladd yn anghymwys i fwrw'r gaeaf ynddo, yr oedd y rhan fwyaf o blaid hwylio oddi yno, yn y gobaith y gallent rywfodd gyrraedd Phenix, porthladd yn Creta yn wynebu'r de orllewin a'r gogledd-orllewin, a bwrw'r gaeaf yno.</div><div class="s">Y Storm ar y M&#244;r</div><div class="m"> 13Pan gododd gwynt ysgafn o'r de, tybiasant fod eu bwriad o fewn eu cyrraedd. Codasant angor, a dechrau hwylio gyda glannau Creta, yn agos i'r tir. 14Ond cyn hir, rhuthrodd gwynt tymhestlog, Ewraculon fel y'i gelwir, i lawr o'r tir. 15Cipiwyd y llong ymaith, a chan na ellid dal ei thrwyn i'r gwynt, bu raid ildio, a chymryd ein gyrru o'i flaen. 16Wedi rhedeg dan gysgod rhyw ynys fechan a elwir Cawda, llwyddasom, trwy ymdrech, i gael y bad dan reolaeth. 17Codasant ef o'r d&#373;r, a mynd ati &#226; chyfarpar i amwregysu'r llong; a chan fod arnynt ofn cael eu bwrw ar y Syrtis, tynasant y g&#234;r hwylio i lawr, a mynd felly gyda'r lli. 18Trannoeth, gan ei bod hi'n dal yn storm enbyd arnom, dyma ddechrau taflu'r llwyth i'r m&#244;r; 19a'r trydydd dydd, lluchio g&#234;r y llong i ffwrdd &#226;'u dwylo eu hunain. 20Ond heb na haul na s&#234;r i'w gweld am ddyddiau lawer, a'r storm fawr yn dal i'n llethu, yr oedd pob gobaith am gael ein hachub bellach yn diflannu.</div><div class="p"> 21Yna, wedi iddynt fod heb fwyd am amser hir, cododd Paul yn eu canol hwy a dweud: &#8220;Ddynion, dylasech fod wedi gwrando arnaf fi, a pheidio &#226; hwylio o Creta, ac arbed y difrod hwn a'r golled. 22Ond yn awr yr wyf yn eich cynghori i godi'ch calon; oherwydd ni bydd dim colli bywyd yn eich plith chwi, dim ond colli'r llong. 23Oherwydd neithiwr safodd yn fy ymyl angel y Duw a'm piau, yr hwn yr wyf yn ei addoli, 24a dweud, &#8216;Paid ag ofni, Paul; y mae'n rhaid i ti sefyll gerbron Cesar, a dyma Dduw o'i ras wedi rhoi i ti fywydau pawb o'r rhai sy'n morio gyda thi.&#8217; 25Felly codwch eich calonnau, ddynion, oherwydd yr wyf yn credu Duw, mai felly y bydd, fel y dywedwyd wrthyf. 26Ond y mae'n rhaid i ni gael ein bwrw ar ryw ynys.&#8221;</div><div class="p"> 27Daeth y bedwaredd nos ar ddeg, a ninnau'n dal i fynd gyda'r lli ar draws M&#244;r Adria. Tua chanol nos, dechreuodd y morwyr dybio fod tir yn agos&#225;u. 28Wedi plymio, cawsant ddyfnder o ugain gwryd, ac ymhen ychydig, plymio eilwaith a chael pymtheg gwryd. 29Gan fod arnynt ofn inni efallai gael ein bwrw ar leoedd creigiog, taflasant bedair angor o'r starn, a deisyf am iddi ddyddio. 30Dechreuodd y morwyr geisio dianc o'r llong, a gollwng y bad i'r d&#373;r, dan esgus mynd i osod angorion o'r pen blaen. 31Ond dywedodd Paul wrth y canwriad a'r milwyr, &#8220;Os na fydd i'r rhain aros yn y llong, ni allwch chwi gael eich achub.&#8221; 32Yna fe dorrodd y milwyr raffau'r bad, a gadael iddo gwympo ymaith.</div><div class="p"> 33Pan oedd hi ar ddyddio, dechreuodd Paul annog pawb i gymryd bwyd, gan ddweud, &#8220;Heddiw yw'r pedwerydd dydd ar ddeg i chwi fod yn disgwyl yn bryderus, a heb gymryd tamaid o ddim i'w fwyta. 34Felly yr wyf yn eich annog i gymryd bwyd, oherwydd y mae eich gwaredigaeth yn dibynnu ar hynny; ni chollir blewyn oddi ar ben yr un ohonoch.&#8221; 35Wedi iddo ddweud hyn, cymerodd fara, a diolchodd i Dduw yng ng&#373;ydd pawb, a'i dorri a dechrau bwyta. 36Cododd pawb eu calon, a hwythau hefyd yn cymryd bwyd. 37Rhwng pawb yr oedd dau gant saith deg a chwech ohonom yn y llong. 38Wedi iddynt gael digon o fwyd, dechreusant ysgafnhau'r llong trwy daflu'r &#375;d allan i'r m&#244;r.</div><div class="s">Y Llongddrylliad</div><div class="m"> 39Pan ddaeth hi'n ddydd, nid oeddent yn adnabod y tir, ond gwelsant gilfach ac iddi draeth, a phenderfynwyd gyrru'r llong i'r lan yno, os oedd modd. 40Torasant yr angorion i ffwrdd, a'u gadael yn y m&#244;r. Yr un pryd, datodwyd cyplau'r llywiau, a chodi'r hwyl flaen i'r awel, a chyfeirio tua'r traeth. 41Ond daliwyd hwy gan ddeufor-gyfarfod, a gyrasant y llong i dir. Glynodd y pen blaen, a sefyll yn ddiysgog, ond dechreuodd y starn ymddatod dan rym y tonnau. 42Penderfynodd y milwyr ladd y carcharorion, rhag i neb ohonynt nofio i ffwrdd a dianc. 43Ond gan fod y canwriad yn awyddus i achub Paul, rhwystrodd hwy rhag cyflawni eu bwriad, a gorchmynnodd i'r rhai a fedrai nofio neidio yn gyntaf oddi ar y llong, a chyrraedd y tir, 44ac yna'r lleill, rhai ar ystyllod ac eraill ar ddarnau o'r llong. Ac felly y bu i bawb ddod yn ddiogel i dir.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch28" data-usfm="ACT.28">
 <div class="label">28</div><div class="s">Paul ar Ynys Melita</div><div class="m"> 1Wedi inni ddod i ddiogelwch, cawsom wybod mai Melita y gelwid yr ynys. 2Dangosodd y brodorion garedigrwydd anghyffredin tuag atom. Cyneuasant goelcerth, a'n croesawu ni bawb at y t&#226;n, oherwydd yr oedd yn dechrau glawio, ac yn oer. 3Casglodd Paul beth wmbredd o danwydd, ac wedi iddo'u rhoi ar y t&#226;n, daeth gwiber allan o'r gwres, a glynu wrth ei law. 4Pan welodd y brodorion y neidr ynghrog wrth ei law, meddent wrth ei gilydd, &#8220;Llofrudd, yn sicr, yw'r dyn yma, ac er ei fod wedi dianc yn ddiogel o'r m&#244;r, nid yw'r dduwies Cyfiawnder wedi gadael iddo fyw.&#8221; 5Yna, ysgydwodd ef y neidr ymaith i'r t&#226;n, heb gael dim niwed; 6yr oeddent hwy'n disgwyl iddo ddechrau chwyddo, neu syrthio'n farw yn sydyn. Ar &#244;l iddynt ddisgwyl yn hir, a gweld nad oedd dim anghyffredin yn digwydd iddo, newidiasant eu meddwl a dechrau dweud mai duw ydoedd. 7Yng nghyffiniau'r lle hwnnw, yr oedd tiroedd gan &#373;r blaenaf yr ynys, un o'r enw Poplius. Derbyniodd hwn ni, a'n lletya yn gyfeillgar am dridiau. 8Yr oedd tad Poplius yn digwydd bod yn gorwedd yn glaf, yn dioddef gan byliau o dwymyn a chan ddisentri. Aeth Paul i mewn ato, a chan wedd&#239;o a rhoi ei ddwylo arno, fe'i hiachaodd. 9Wedi i hyn ddigwydd, daeth y lleill yn yr ynys oedd dan afiechyd ato hefyd, a chael eu hiach&#225;u. 10Rhoddodd y bobl hyn anrhydeddau lawer inni, ac wrth inni gychwyn ymaith, ein llwytho &#226; phopeth y byddai arnom ei angen.</div><div class="s">Paul yn Cyrraedd Rhufain</div><div class="m"> 11Tri mis yn ddiweddarach, hwyliasom i ffwrdd mewn llong o Alexandria oedd wedi bwrw'r gaeaf yn yr ynys, a'r Efeilliaid Nefol yn arwydd arni. 12Wedi cyrraedd Syracwsai, ac aros yno dridiau, hwyliasom oddi yno a dod i Rhegium. 13Ar &#244;l diwrnod cododd gwynt o'r de, a'r ail ddydd daethom i Puteoli. 14Yno cawsom hyd i gydgredinwyr, a gwahoddwyd ni i aros gyda hwy am saith diwrnod. A dyna sut y daethom i Rufain. 15Pan glywodd y credinwyr yno amdanom, daethant allan cyn belled &#226; Marchnad Apius a'r Tair Tafarn i'n cyfarfod. Pan welodd Paul hwy, fe ddiolchodd i Dduw, ac ymwrolodd.</div><div class="p"> 16Pan aethom i mewn i Rufain fe ganiatawyd i Paul letya ar ei ben ei hun, gyda'r milwr oedd yn ei warchod.</div><div class="s">Paul yn Pregethu yn Rhufain</div><div class="m"> 17Ymhen tridiau, galwodd Paul ynghyd yr arweinwyr ymysg yr Iddewon. Wedi iddynt ddod at ei gilydd, dywedodd wrthynt, &#8220;Er nad wyf fi, frodyr, wedi gwneud dim yn erbyn fy mhobl na defodau'r hynafiaid, cefais fy nhraddodi yn garcharor o Jerwsalem i ddwylo'r Rhufeiniaid. 18Yr oeddent hwy, wedi iddynt fy holi, yn dymuno fy ngollwng yn rhydd, am nad oedd dim rheswm dros fy rhoi i farwolaeth. 19Ond oherwydd gwrthwynebiad yr Iddewon, cefais fy ngorfodi i apelio at Gesar; nid bod gennyf unrhyw gyhuddiad yn erbyn fy nghenedl. 20Dyna'r rheswm, ynteu, fy mod wedi gofyn am eich gweld a chael ymddiddan &#226; chwi; oherwydd o achos gobaith Israel y mae gennyf y gadwyn hon amdanaf.&#8221; 21Dywedasant hwythau wrtho, &#8220;Nid ydym wedi derbyn unrhyw lythyr amdanat ti o Jwdea, ac ni ddaeth neb o'n cyd-Iddewon yma chwaith i adrodd na llefaru dim drwg amdanat ti. 22Ond fe garem glywed gennyt ti beth yw dy ddaliadau; oherwydd fe wyddom ni am y sect hon, ei bod yn cael ei gwrthwynebu ym mhobman.&#8221;</div><div class="p"> 23Penasant ddiwrnod iddo, a daethant ato i'w lety, nifer mawr ohonynt. O fore tan nos bu yntau'n esbonio iddynt, gan dystiolaethu am deyrnas Dduw, a mynd ati i'w hargyhoeddi ynghylch Iesu ar sail Cyfraith Moses a'r proffwydi. 24Yr oedd rhai yn credu ei eiriau, ac eraill ddim yn credu; 25ac yr oeddent yn dechrau ymwahanu, mewn anghytundeb &#226;'i gilydd, pan ddywedodd Paul un gair ymhellach: &#8220;Da y llefarodd yr Ysbryd Gl&#226;n, trwy'r proffwyd Eseia, wrth eich hynafiaid chwi, gan ddweud:</div><div class="b"></div><div class="q"> 26&#8220; &#8216;Dos at y bobl yma a dywed,</div><div class="q">&#8220;Er clywed a chlywed, ni ddeallwch ddim;</div><div class="q">er edrych ac edrych, ni welwch ddim.&#8221;</div><div class="q"> 27Canys brasawyd calon y bobl yma,</div><div class="q">y mae eu clyw yn drwm,</div><div class="q">a'u llygaid wedi cau;</div><div class="q">rhag iddynt weld &#226;'u llygaid,</div><div class="q">a chlywed &#226;'u clustiau,</div><div class="q">a deall &#226;'u calon a throi'n &#244;l,</div><div class="q">i mi eu hiach&#225;u.&#8217;</div><div class="b"></div><div class="m"> 28&#8220;Bydded hysbys i chwi felly fod yr iachawdwriaeth hon, sydd oddi wrth Dduw, wedi ei hanfon at y Cenhedloedd, ac fe wrandawant hwy.&#8221;#28:28 Yn &#244;l darlleniad arall ychwanegir adn. 29 Ac wedi iddo ddweud hyn, ymadawodd yr Iddewon, gan ddadlau'n frwd &#226;'i gilydd.</div><div class="p"> 30Arhosodd Paul ddwy flynedd gyfan yno ar ei gost ei hun, a byddai'n derbyn pawb a dd&#244;i i mewn ato, 31gan gyhoeddi teyrnas Dduw a dysgu am yr Arglwydd Iesu Grist yn gwbl agored, heb neb yn ei wahardd.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Llyfr yr ActauSampl

Ysgrythur

Am y Cynllun hwn

Cynlluniau Tebyg