آیات محبوب کتاب مقدس از Ioan 4

به اشتراک گذاشتن

Yspryd yw Duw; a rhaid i’r rhai a’i haddolant ef, addoli mewn yspryd a gwirionedd.

Ond y mae yr awr yn dyfod, ac yn awr y mae hi, pan addolo y gwir addolwŷr y Tad mewn yspryd a gwirionedd: canys y cyfryw y mae y Tad yn eu ceisio i’w addoli ef.

Ond pwy bynnag a yfo o’r dwfr a roddwyf fi iddo, ni sycheda yn dragywydd; eithr y dwfr a roddwyf iddo, a fydd ynddo yn ffynnon o ddwfr, yn tarddu i fywyd tragywyddol.

Yr Iesu a attebodd ac a ddywedodd wrthi, Ped adwaenit ti ddawn Duw, a phwy yw yr hwn sydd yn dywedyd wrthyt, Dyro i mi i yfed; tydi a ofynasit iddo ef, ac efe a roddasai iti ddwfr bywiol.

Iesu a ddywedodd wrthynt, Fy mwyd i yw gwneuthur ewyllys yr hwn a’m hanfonodd, a gorphenu ei waith ef.

Y wraig a ddywedodd wrtho, Arglwydd, nid oes gennyt ti ddim i godi dwfr, a’r ffynon sydd ddwfn: o ba le gan hynny y mae gennyt ti y dwfr bywiol hwnnw?

Y wraig a ddywedodd wrtho, Mi a wn fod y Messïas yn dyfod, yr hwn a elwir Christ: pan ddelo hwnnw, efe a fynega i ni bob peth. Iesu a ddywedodd wrthi hi, Myfi, yr hwn wyf yn ymddiddan â thi, yw hwnnw.

Deuwch, gwelwch ddyn yr hwn a ddywedodd i mi yr hyn oll a wneuthum: onid hwn yw y Christ?