Ioan 4
4
PENNOD IV.
Christ yn ymddiddan â gwraig o Samaria. Ei ddisgyblion yn rhyfeddu. Llawer o’r Samariaid yn credu ynddo; ac yntau yn myned ymaith i Galilaia, ac yn iachâu mab y llywydd oedd yn gorwedd yn glaf yn Kapernaum.
1PAN wybu yr Arglwydd gan hynny glywed o’r Pharisai fod yr Iesu yn gwneuthur ac yn bedyddio mwy o ddisgyblion nag Ioan, 2(Er na fedyddiasai yr Iesu ei hun, eithr ei ddisgyblion.) 3Efe a adawodd Iudaia, ac a aeth drachefn i Galilaia. 4Ac yr oedd yn rhaid iddo fyned trwy Samaria. 5Efe a ddaeth gan hynny i ddinas yn Samaria a elwid Sichar, ger llaw y rhandir a roddasai Iakob i’w fab Ioseph. 6Ac yno yr oedd ffynnon Iakob. Yr Iesu gan hynny yn ddiffygiol gan y daith, a eisteddodd ar y ffynnon: ac yr oedd hi ynghylch y chweched awr. 7Daeth gwraig o Samaria i dynnu dwfr: a’r Iesu a ddywedodd wrthi, Dyro i mi i yfed. 8(Canys ei ddisgyblion ef a aethent i’r ddinas i brynu bwyd) 9Yna y wraig o Samaria a ddywedodd wrtho ef, Pa, fodd yr ydwyt ti, a thi yn Iuddai, yn gofyn i yfed gennyf fi, a myfi yn wraig o Samaria? oblegyd nid yw yr Iudaion yn ymgyfeillach â’r Samariaid. 10Yr Iesu a attebodd ac a ddywedodd wrthi, Ped adwaenit ti ddawn Duw, a phwy yw yr hwn sydd yn dywedyd wrthyt, Dyro i mi i yfed; tydi a ofynasit iddo ef, ac efe a roddasai iti ddwfr bywiol. 11Y wraig a ddywedodd wrtho, Arglwydd, nid oes gennyt ti ddim i godi dwfr, a’r ffynon sydd ddwfn: o ba le gan hynny y mae gennyt ti y dwfr bywiol hwnnw? 12Ai mwy wyt ti nâ’n tad Iakob, yr hwn a roddodd i ni y ffynon, ac efe ei hun a yfodd o hono, a’i feibion, a’i anifeiliaid? 13Iesu a attebodd ac a ddywedodd wrthi, Pwy bynnag sydd yn yfed o’r dwfr hwn, efe a sycheda drachefn: 14Ond pwy bynnag a yfo o’r dwfr a roddwyf fi iddo, ni sycheda yn dragywydd; eithr y dwfr a roddwyf iddo, a fydd ynddo yn ffynnon o ddwfr, yn tarddu i fywyd tragywyddol. 15Y wraig a ddywedodd wrtho, Arglwydd, dyro i mi y dwfr hwn, fel na sychedwyf, ac na ddelwyf yma i godi dwfr. 16Iesu a ddywedodd wrthi, Dos, galw dy ŵr, a dyred yma. 17Y wraig a attebodd ac a ddywedodd, Nid oes gennyf ŵr. Iesu a ddywedodd wrthi, Da y dywedaist, Nid oes gennyf ŵr: 18Canys pump o wŷr a fu i ti; a’r hwn sydd gennyt yr awrhon, nid yw ŵr i ti: hyn a ddywedaist yn wir. 19Y wraig a ddywedodd wrtho ef, Arglwydd, mi a welaf mai prophwyd wyt ti. 20Ein tadau a addolasant yn y mynydd hwn; ac yr ydych chwi yn dywedyd mai yn Ierusalem y mae y man lle y mae yn rhaid addoli. 21Iesu a ddywedodd wrthi hi, O wraig, cred fi, y mae yr awr yn dyfod, pryd nad addoloch y Tad, nac yn y mynydd hwn, nac yn Ierusalem. 22Chwi ydych yn addoli y peth ni wyddoch; ninnau ydym yn addoli y peth a wyddom: canys iachawdwriaeth sydd o’r Iudaion. 23Ond y mae yr awr yn dyfod, ac yn awr y mae hi, pan addolo y gwir addolwŷr y Tad mewn yspryd a gwirionedd: canys y cyfryw y mae y Tad yn eu ceisio i’w addoli ef. 24Yspryd yw Duw; a rhaid i’r rhai a’i haddolant ef, addoli mewn yspryd a gwirionedd. 25Y wraig a ddywedodd wrtho, Mi a wn fod y Messïas yn dyfod, yr hwn a elwir Christ: pan ddelo hwnnw, efe a fynega i ni bob peth. 26Iesu a ddywedodd wrthi hi, Myfi, yr hwn wyf yn ymddiddan â thi, yw hwnnw. 27Ac ar hyn y daeth ei ddisgyblion; a bu ryfedd ganddynt ei fod ef yn ymddiddan â gwraig: etto ni ddywedodd neb, Beth a geisi? neu, Paham yr ydwyt yn ymddiddan â hi? 28Yna y wraig a adawodd ei dwfrlestr, ac a aeth i’r ddinas, ac a ddywedodd wrth y dynion, 29Deuwch, gwelwch ddyn yr hwn a ddywedodd i mi yr hyn oll a wneuthum: onid hwn yw y Christ? 30Yna hwy a aethant allan o’r ddinas, ac a ddaethant atto ef. 31Yn y cyfamser y disgyblion a attolygasant iddo, gan ddywedyd, Athraw, bwytta. 32Ac efe a ddywedodd wrthynt, Y mae gennyf fi fwyd i’w fwytta yr hwn ni wyddoch chwi am dano. 33Am hynny y disgyblion a ddywedasant wrth eu gilydd, A ddug neb iddo i’w fwytta? 34Iesu a ddywedodd wrthynt, Fy mwyd i yw gwneuthur ewyllys yr hwn a’m hanfonodd, a gorphenu ei waith ef. 35Onid ydych chwi yn dywedyd, Y mae etto bedwar mis, ac yna y daw y cynhauaf? Wele, yr ydwyf fi yn dywedyd wrthych, Dyrchefwch eich llygaid, ac edrychwch ar y meusydd; canys ydynt eisoes yn wynion i’r cynhauaf. 36A’r hwn sydd yn medi, sydd yn derbyn cyflog, ac yn casglu ffrwyth i fywyd tragywyddol: fel y byddo i’r hwn sydd yn hau, ac i’r hwn sydd yn medi, lawenychu ynghŷd. 37Canys yn hyn y mae y gair yn wir, Mai arall yw yr hwn sydd yn hau, ac arall yr hwn sydd yn medi. 38Myfi a’ch anfonais chwi i fedi yr hyn ni lafuriasoch: eraill a lafuriasant, a chwithau a aethoch i mewn i’w llafur hwynt. 39A llawer o’r Samariaid o’r ddinas honno a gredasant ynddo, o herwydd gair y wraig, yr hon oedd yn tystiolaethu, Efe a ddywedodd i mi yr hyn oll a wneuthum. 40Am hynny pan ddaeth y Samariaid atto ef, hwy a attolygasant iddo aros gyd â hwynt; Ac efe a arhosodd yno ddeuddydd. 41A mwy o lawer a gredasant ynddo ef, oblegyd ei rheswm ef. 42A hwy a ddywedasant wrth y wraig, Nid ydym ni weithian yn credu, oblegyd dy ymadrodd di: canys ni a’i clywsom ef ein hunain, ac a wyddom mai hwn yn ddiau yw y Christ, Iachawdwr y byd. 43Ac ym mhen y ddeu-ddydd efe a aeth ymaith oddi yno, ac a aeth i Galilaia. 44Canys yr Iesu ei hun a dystiolaethodd, nad ydyw prophwyd yn cael anrhydedd yn ei wlad ei hun. 45Yna pan ddaeth efe i Galilaia, y Galilaid a’i derbyniasant ef, wedi iddynt weled yr holl bethau a wnaeth efe yn Ierusalem ar y wledd; canys hwythau a ddaethant i’r wledd. 46Felly yr Iesu a ddaeth drachefn i Cana yn Galilaia, lle y gwnaeth efe y dwfr yn win. Ac yr oedd rhyw bendefig yr hwn yr oedd ei fab yn glaf yn Kapernaum. 47Pan glybu hwn ddyfod o’r Iesu o Iudaia i Galilaia, efe a aeth atto, ac a attolygodd iddo ddyfod i wared, ac iachâu ei fab ef: canys yr oedd efe ym mron marw. 48Yna Iesu a ddywedodd wrtho ef, Oni welwch chwi arwyddion a rhyfeddodau, ni chredwch. 49Y pendefig a ddywedodd wrtho ef, O Arglwydd, dyred i wared cyn marw fy machgen. 50Iesu a ddywedodd wrtho ef, Dos ymaith: y mae dy fab yn fyw. A’r gwr a gredodd y gair a ddywedasai Iesu wrtho, ac efe a aeth ymaith. 51Ac fel yr oedd efe yn awr yn myned i wared, ei weision a gyfarfuant ag ef, ac a fynegasant, gan ddywedyd, Y mae dy fachgen yn fyw. 52Yna efe a ofynodd iddynt yr awr y gwellhasai arno. A hwy a ddywedasant wrtho, Doe, y seithfed awr, y gadawodd y crŷd ef. 53Yna y gwybu y tad mai yr awr honno oedd, yn yr hon y dywedasai Iesu wrtho ef, Y mae dy fab yn fyw. Ac efe a gredodd, a’i holl dŷ. 54A hwn oedd yr ail arwydd a wnaeth yr Iesu, wedi dyfod o Iudaia i Galilaia.
اکنون انتخاب شده:
Ioan 4: JJCN
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Y Cyfammod Newydd gan John Jones. Argraffwyd gan John Williams, Llundain 1808. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.