مزمور 94

94
خداوند قوم خود را وا نخواهد گذاشت
1ای خدای انتقام‌گیرنده، ای یهوه،
ای خدای انتقام‌گیرنده، تجلی فرما!
2ای داور زمین، سر برافراز
و متکبران را سزا ده!
3شریران تا به کی، خداوندا،
شریران تا به کِی شادی خواهند کرد؟
4سخنان گستاخانه جاری می‌سازند؛
همۀ بدکاران لاف می‌زنند.
5قوم تو را، ای خداوند، لِه می‌کنند؛
و بر میراث تو ستم روا می‌دارند.
6بیوه‌زنان و غریبان را می‌کُشند،
و یتیمان را به قتل می‌رسانند.
7و می‌گویند: «خداوند نمی‌بیند!
خدای یعقوب درنمی‌یابد!»
8ای بی‌فهمانِ قوم، دریابید!
ای جاهلان، کِی عاقل خواهید شد؟
9آیا آن که گوش را غرس کرد، نمی‌شنود؟
و آن که چشم را سرشت، نمی‌بیند؟
10آیا آن که قومها را تأدیب می‌کند، توبیخ نمی‌نماید؟
و آن که آدمی را تعلیم می‌دهد، علم ندارد؟
11خداوند از افکار انسان آگاه است؛
او می‌داند که آنها بطالت محض است!
12خوشا به حال کسی که تو ای خداوند تأدیبش می‌کنی،
و از شریعت خود، وی را می‌آموزی؛
13او را از روزهای بلا آسایش می‌بخشی،
تا زمانی که گودالی برای شریران کنده شود.
14زیرا خداوند قوم خود را وا نخواهد گذاشت،
و میراث خود را ترک نخواهد کرد.
15داوری بار دیگر بر پارسایی منطبق خواهد شد،
و تمامی راست‌دلان از آن پیروی خواهند کرد.
16کیست که برای من بر ضد مردمان شریر بر‌خیزد؟
و کیست که برای من در برابر بدکاران بایستد؟
17اگر خداوند یاور من نبود،
جان من به‌زودی در دیار خاموشی ساکن می‌شد!
18آنگاه که گفتم: «پای من می‌لغزد»،
محبت تو ای خداوند، تکیه‌گاهم شد.
19در کثرت غصه‌های دل من،
تسلی‌های تو جانم را شادمان می‌سازد.
20آیا کرسی شرارت با تو متفق تواند شد،
که با قوانین خود مصیبت به بار می‌آورد؟
21آنها بر ضد جان پارسا همداستان می‌شوند،
و بر ریختن خون بی‌گناه فتوی می‌دهند.
22اما خداوند قلعۀ بلند من شده است،
و خدایم، صخرۀ پناهگاه من.
23خباثت ایشان را بر سرشان بر خواهد گردانید،
و در شرارتِ خودشان، نابودشان خواهد کرد؛
آری، یهوه خدای ما ایشان را محو و نابود خواهد کرد.

اکنون انتخاب شده:

مزمور 94: nmv

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی

None

می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید