Vèsè popilè nan Bib la ki soti nan Łukasza 9

Pataje

Do wszystkich zaś mówił: — Jeśli ktoś chce iść za mną, niech wyprze się samego siebie, a następnie, codziennie podejmując cały wstyd i ciężar pełnienia woli Bożej, pójdzie moimi śladami.

Każdy, kto chce się przed tym uchronić, zatraci swą duszę, jednak ten, kto z mojego powodu zrezygnuje z zabezpieczania sobie komfortu tego życia, uratuje swą duszę.

Temu Jezus tak rzekł: — Posłuchaj mnie! Kto bierze pług i rozpoczyna orkę, lecz ciągle ogląda się wstecz, nie jest dobrym oraczem, podobnie jak ten, kto postanawia iść za mną, lecz nieustannie wzdycha z tęsknotą za swym starym życiem. Tacy ludzie nie są użyteczni dla Bożego Królestwa!

Jaką bowiem korzyść przyniesie człowiekowi posiadanie wszystkiego, co oferuje świat, jeśli zatraci swą duszę?

Dlatego tak ważne jest, abyście zrozumieli, że jeśli ktoś będzie się wstydził mnie i mojego Słowa, to również ja, Syn człowieczy – kiedy powtórnie tu przybędę w chwale Ojca razem ze świętymi aniołami – uznam, że wstydem byłoby dla mnie przyznać się do takiej osoby.

Lecz Jezus tak mu odparł: — Przyjacielu, czy przemyślałeś koszt takiej decyzji? Lisy bowiem mają swe nory, a ptaki swoje gniazda, lecz ja, jako człowiek, nie mam na Ziemi własnego miejsca.

i rzekł: — Kto z was z mojego powodu przyjąłby postawę uległości wobec brata lub siostry w wierze, choćby nawet były to osoby – jak to dziecko – mało ważne i niepiastujące znaczących pozycji, niech wie, że czyni to wobec mnie. Kto zaś jest mi uległy, jest poddany Temu, który mnie posłał. Zrozumcie w końcu, iż w Królestwie Bożym prawdziwe znaczenie i prawdziwą wielkość ma ten, kto się uniża, by służyć innym.