If you have would like a copy of this version please contact info@davarpartners.org

Punjabi New Testament, Revised 2020 ©2020, The Pakistan Bible Society (Text), Punjabi New Testament Revised 2020 Audio Bible ℗ 2021, Davar Partners International, Hosanna/Faith Comes by Hearing (Audio)

The Punjabi New Testament, Revised 2020

 Punjabi New Testament, Revised 2020   Revised Edition  Computer Typeset Edition.  Copyright©2020 by The Pakistan Bible Society  Revised Edition of Punjabi New Testament 1952 © British and Foreign Bible Society, used by permission. All rights reserved. The Punjabi New Testament text may be quoted in any form (written, visual, electronic or audio) up to and inclusive of five hundred (500) verses without express written permission of the publisher, provided the verses quoted do not amount to a complete book of the Bible nor do the verses quoted account for 25% of the total text of the work in which they are quoted. Notice of copyright must appear on the title of the copyright page of the work as follows: Scripture taken from the Punjabi New Testament, Revised 2020, Copyright©2020, by The Pakistan Bible Society. Used by Permission of The Pakistan Bible Society All rights reserved. For the use of text more than 25% of the work in which intended to quote, Please take prior permission. Cover design, Composed and typeset by the CAP Department of the Pakistan Bible Society  PAKISTAN BIBLE SOCIETY  LAHORE, PAKISTAN

تے فطِیری روٹی دی عید جِہنُوں فسح آکھدے نیں نیڑے آئی۔ تے سردار کاہِن تے فقِیہ داء لبّھدے سن۔ پئی اوہنوں کِس طرح مار سُٹّن۔ کیوں جو اوہ لوکاں توں ڈر دے سن۔

تَد یہُوداہ وِچ جیہڑا اِسکریُوتی اکھواؤندا تے جیہڑا باراں دی گنتری وِچ سی شیطان سمایا۔ تے اوس جا کے سردار کاہِناں تے صُوبیداراں نال صلاح کِیتی پئی اوہنوں کِیویں اوہناں دے حوالے کرے۔ تے اوہ خُوش ہوئے تے اوہدے نال رُپئے دین دا اِقرار کِیتا۔ تے اوس مَن لیا تے موقع لَبّھدا سی پئی جد بِھیڑ نا ہوئے اودُوں اوہنوں اوہناں دے حوالے کر دے۔

تَد فطِیری روٹِیاں دا دِن آیا۔ جِہدے وِچ فسح حلال کرنا سی۔ تے اوس پطرس تے یُوحنّا نُوں ایہہ آکھ کے گھلّیا۔ پئی جا کے ساڈے لئی فسح تیار کرو۔ پئی اسی کھائیے۔ اوہناں اوہنوں آکھیا۔ تُوں کِتّھے چاہنا ایں پئی اسی تیار کریئے؟ اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ جد شہر وِچ تُسی وڑو گے ویکھو اِک بندہ پانی دا گھڑا چُکیا ہویا تُہانوں ٹکّرے گا۔ اوہ جِس گھر وِچ جائے اوہدے مگر جاؤ۔ تے گھر دے مالک نُوں آکھو اُستاد تینُوں آکھدا اے۔ پئی پَروہنیاں دی تھاں کِتّھے اے جِتّھے مَیں اپنے شاگِرداں نال فسح کھاواں؟ تے اوہ آپ اِک وَڈا چوبارا تیار ہویا تُہانوں وکھالے گا۔ اوتھے تیار کرو۔ اوہناں جا کے جِہیا اوس اوہناں نُوں دسیا سی ویکھیا۔ تے فسح تیار کِیتی نیں۔

تے جد ویلا آگیا اوہ بَہہ گیا تے رسُول اوہدے نال۔ تے اوہناں نُوں آکھیا۔ مَینُوں بڑی چاہ سی پئی دُکھ سہن توں پہلاں ایہہ فسح تُہاڈے نال کھانواں۔ کیوں جو مَیں تُہانوں آکھنا آں۔ پئی مَیں ایہہ کدی نا کھانواں گا جد تِیکر خُدا دی بادشاہی وِچ اوہ پُورا نا ہوئے۔ تے پیالہ لے کے شُکر کِیتا تے آکھیا ایہہ نُوں پھڑو تے آپو وِچ ونڈ لو۔ کیوں جو مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی ایدوں اگّے مَیں انگور دی رَس کدی نا پِیاں گا جد تِیکر خُدا دی بادشاہی نا آوے۔ تے روٹی لئی تے شُکر کر کے توڑی تے ایہہ آکھ کے اوہناں نُوں دِتّی پئی ایہہ میرا بدن اے۔ جیہڑا تُہاڈے واسطے دِتّا جاندا اے۔ ایہہ میری یادگیری لئی کریا کرو۔ تے ایسے طرح کھان دے مگروں اوس پیالے نُوں ایہہ آکھ کے دِتّا۔ پئی ایہہ پیالہ میرے لہو وِچ جیہڑا تُہاڈے لئی وگایا جاندا اے نواں عہد اے۔ پر ویکھو میرے پھڑان والے دا ہتّھ میرے نال میز اُتّے اے۔ کیوں جو اِبنِ آدم جاندا اے جیویں اوہدے لئی ٹھیرایا گیا اے۔ پر افسوس اوس بندے اُتّے جِہدی راہِیں اوہ پھڑوایا جاندا اے۔ تے اوہ آپو وِچ پچُھّن لگّے پئی ساڈے وِچوں اوہ کیہڑا اے جیہڑا ایہہ کمّ کرے گا؟

تے اوہناں وِچ جھگڑا وی پیا پئی ساڈے وِچوں کیہڑا وَڈا مَنّیا جاندا اے؟ اوس اوہناں نُوں آکھیا پئی غیر قوماں دے بادشاہ اوہناں اُتّے حکُومت چلاؤندے نیں۔ تے جیہڑے لوک اوہناں اُتّے اختیار رکھدے نیں سو غرِیب پرور اکھواؤندے نیں۔ پر تُہاڈا اوہ حال نئیں۔ سگوں تُہاڈے وِچ جیہڑا وَڈا اے اوہ نِکّے وانگر تے جیہڑا سردار اے اوہ ٹہلئے وانگر اے۔ کیوں جو وَڈا کیہڑا اے۔ اوہ جیہڑا کھان بَیٹھا۔ یا اوہ جیہڑا سیوا کر دا اے؟ اوہ نئیں جیہڑا کھان بَیٹھا اے؟ پر مَیں تُہاڈے وِچ ٹہلئے وانگر آں۔
تُسی اوہو ای اوہ جیہڑے میرِیاں ازمایشاں وِچ برابر میرے نال رہے اوہ۔ تے جیویں میرے باپ میرے لئی اِک بادشاہی ٹھیرائی مَیں تُہاڈے لئی ٹھہرانا آں۔ تاں جو میری بادشاہی وِچ میرے میز اُتّے کھاؤ پِیو۔ تے تُسی تختاں اُتّے بَہہ کے اِسرائیل دے باراں قبیلیاں دا نیاں کرو گے۔

اَے شمعُون اَے شمعُون ویکھ شیطان نے تُساں لوکاں نُوں منگیا۔ پئی کنک وانگُوں تُہانوں چھٹّے۔ پر مَیں تیرے لئی دُعا کِیتی۔ پئی تیرا اِیمان جاندا نا رہے۔ تے جد تُوں مُڑ پئیں تے اپنے بھراواں نُوں تگڑیاں کریں۔ اوس اوہنوں آکھیا اَے خُداوند تیرے نال مَیں تیار آں بھانویں قید نُوں تے مَوت نُوں جانا پَوے۔ اوس آکھیا پطرس مَیں تینُوں آکھنا آں پئی کُکّڑ دے بانگ دین توں پہلاں تُوں تَرے واری میرا اِنکار کریں گا پئی مَیں اینوں نئیں جان دا۔

تے اوس اوہناں نُوں آکھیا جِس ویلے مَیں تُہانوں بٹوے تے جھولی تے جُتِّیاں بِناں گھل دِتّا تَد تُہانوں کِسے شے دی تھوڑ تے نئیں سی؟ اوہ آکھن لگّے کِسے دی نئیں۔ تَد اوس اوہناں نُوں آکھیا پر ہُن جِہدے کول بٹوا ہوئے سو لے لَئے تے ایسے طرح جھولی وی۔ تے جِہدے کول نا ہوئے اوہ اپنا کپڑا ویچ کے تلوار مُل لَوے۔ کیوں جو مَیں تُہانوں آکھنا آں۔ پئی ایہہ جو لِکھیا ہویا اے پئی اوہ بُریاں وِچ گِنیا گیا۔ میرے حق اندر پُورا ہونا ضرُور اے۔ کیوں جو کُجھ میرے نال تعلق رکھدا اے سو پُورا ہونا اے۔ اوہناں آکھیا اَے خُداوند ویکھ ایتھے دو تلواراں تے ہے نیں۔ اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ ایہہ بتھیریاں نیں۔

تے اوہ باہر نِکل کے اپنے دستُور دے سببّوں زَیتُون دے پہاڑ نُوں گیا۔ تے شاگِرد وی اوہدے مگر ٹُرپَئے۔ تے اوس تھاں اَپڑ کے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ دُعا کرو پئی ازمایش وِچ نا پَوو۔ تے آپی اوہناں توں کوئی ڈھیم دی مار دی وِتھ جِنّاں وکھرا ہوگیا تے گوڈے نواکے دُعا منگی۔ پئی اَے باپ جے تُوں چاہیں تے ایس پیالے نُوں میرے کولوں ہٹا دے۔ فیر وی میری مرضی نئیں پر تیری مرضی ہوئے۔ تے اسمانوں اِک فرِشتے اوہنوں وکھالی دِتّی۔ اوہ اوہنوں طاقت دیندا سی۔ فیر اوہ بُہت پریشان ہو کے بڑی تانگھ نال دُعا منگن لگّا تے اوہدا مُڑھکا لہو دے تُبکیاں وانگُوں زمین اُتّے ڈِگّدا سی۔ تے دُعا توں اُٹھ کے اوہ شاگِرداں دے کول آیا تے اوہناں نُوں غم دیاں مارِیاں سُتّیاں ہویاں ویکھیا۔ تے اوہناں نُوں آکھیا تُسی کاہِنُوں سَوندے اوہ؟ اُٹھ کے دُعا منگو۔ پئی ازمایش وِچ نا پَوو۔

اوہ اجے بولدا ای سی پئی ویکھو اِک بِھیڑ آئی تے باراں وِچوں اِک جیہڑا یہُوداہ اکھواؤندا سی اوہناں دے اگّے اگّے آؤندا سی۔ تے اوہ یِسُوع دے کول آیا پئی اوہنوں چُمّے۔ پر یِسُوع اوہنوں آکھیا یہُوداہ تُوں چُمّ کے اِبنِ آدم نُوں پھڑانا ایں؟ جد اوہدے آلے دوالے والیاں ویکھیا پئی کِیہ ہون لگّا تے آکھیا اَے خُداوند اسی تلوار چلائیے۔ تے اوہناں وِچوں اِک نے سردار کاہِن دے غلام اُتّے چلا کے اوہدا سَجّا کنّ اُڈا دِتّا۔ یِسُوع جواب دِتّا۔ ہُن صبر کرو۔ تے اوہدا کنّ چُھو کے اوہنوں چَنگا کِیتا۔ تَد یِسُوع سردار کاہِناں تے ہیکل دے صُوبیداراں تے بزُرگاں نُوں جیہڑے اوہدے اُتّے چڑھ آئے سن آکھیا۔ تُسی مَینُوں چور سمجھ کے تلواراں تے ڈانگاں لے کے نِکلے ہوئے ہو؟ جد مَیں روز ہیکل وِچ تُہاڈے نال ساں تُساں میرے اُتّے ہتّھ نا پائے پر ایہہ تُہاڈی گھڑی تے ہنیرے دا اختیار اے۔

تَد اوہ اوہنوں پھڑ کے لے آئے۔ تے سردار کاہِن دے گھر وِچ لے گئے۔ تے پطرس ڈردا ڈردا مگر ٹُریا جاندا سی۔ تے جد اوہ ویہڑے دے اندر اَگ بال کے اکٹّھے بَیٹھے ہوئے سن تَد پطرس اوہناں وِچ بَہہ گیا۔ تے اِک ٹہلن اوہنوں لو وِچ بَیٹھیا ویکھیا۔ تے اوہدے ولّ چنگی طرح دھیان کر کے آکھیا۔ ایہہ وی اوہدے نال سی۔ پر اوہ مُکّر گیا تے آکھیا اَے بی بی مَیں اوہنوں نئیں جان دا۔ تھوڑے چِر مگروں ہور کِسے اوہنوں ویکھ کے آکھیا۔ تُوں وی اوہناں وِچوں ایں۔ پطرس آکھیا اوہ پائی مَیں اوہناں وِچوں نئیں آں۔ تے گھڑی کُو مگروں ہور کِسے نے پَکّی کر کے آکھیا پئی بے شک ایہہ وی اوہدے نال سی۔ کیوں جو اوہ گلِیلی بندہ اے۔ پطرس آکھیا اوہ پائی مَیں نئیں سمجھدا پئی تُوں کِیہ آکھنا ایں۔ تے اوہ اجے بولدا ای پیا سی پئی جھٹ کُکّڑ نے بانگ دِتّی۔ تَد خُداوند مُڑ کے پطرس ولّ ویکھیا۔ تے پطرس نُوں خُداوند دی اوہ گلّ یاد آئی۔ جیہڑی اوس اوہنوں آکھی سی پئی اَج کُکّڑ دے بانگ دین توں پہلاں تُوں میرا تَرے واری اِنکار کریں گا۔ اوہ باہر ٹُر گیا تے بڑا رویا۔

تے اوہ بندے جِنہاں یِسُوع نُوں پھڑیا ہویا سی۔ اوہنوں مخَول کر دے تے مار دے سن۔ تے اوہ اوہدیاں اَکھّیاں بَنّھ کے اوہنوں ایہہ پُچھ دے سن پئی نبُوّت کر کے دس تینُوں کِس ماریا؟ تے طعنہ مار کے ہور کئی سارِیاں گلّاں اوہ دے برخلاف آکھیاں۔

تے جد دِن چڑھیا تے قوم دے بزُرگاں دی جماعت اکٹّھی ہوئی۔ سردار کاہِن وی تے فقِیہ وی۔ تے اوہنوں اپنی وڈّی پنچایت وِچ لیا کے آکھیا۔ جے تُوں مسِیح ایں۔ تے سانُوں دس۔ اوس اوہناں نُوں آکھیا جے مَیں تُہانوں دساں تُسی کدی نا مَنّو گے۔ تے جے پُچھاں کدی جواب نا دیو گے۔ ہُن توں اگّے اِبنِ آدم خُدا دی قُدرت دے سَجّے ہتّھ بَیٹھا رہے گا۔ تَد ساریاں آکھیا تُوں خُدا دا پُتر ایں؟ اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ تُسی آکھدے ہو کیوں جو مَیں ہاں۔ تَد اوہناں آکھیا سانُوں ہور گواہی دی ہُن کِیہ لوڑ؟ اساں آپ جو اوہدے مُنھوں سُنیا۔

Geere nke a ntị لُوقا 22