ကမ႓ာဦးက်မ္း 8

ေရဆုတ္သြားျခင္း

1ဘုရားသခင္သည္ ေနာဧမွစ၍ သူႏွင့္အတူသေဘၤာထဲ၌ရွိေသာ ေတာ႐ိုင္းတိရစာၦန္အေပါင္းတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ယဥ္ပါးေသာတိရစာၦန္အေပါင္းတို႔ကိုလည္းေကာင္း ေအာက္ေမ့ေတာ္မူ၏။ ဘုရားသခင္သည္ ေျမႀကီးေပၚမွာေလတိုက္ေစေတာ္မူသျဖင့္ ေရသည္ ေလ်ာ့က်သြားေလ၏။ 2နက္ရႈိင္းရာအရပ္မွေရထြက္ေပါက္မ်ားႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္ေရတံခါးမ်ားကိုပိတ္၍ ေကာင္းကင္မွမိုးကိုလည္း စဲေစေတာ္မူ၏။ 3ေရသည္ ေျမႀကီးေပၚမွာ ဆက္တိုက္ေလ်ာ့သြား၍ ရက္ေပါင္းတစ္ရာ့ငါးဆယ္ျပည့္ေသာအခါ ေရယုတ္ေလ်ာ့သြား၏။ 4သတၱမလ၊ တစ္ဆယ့္ခုနစ္ရက္ေန႔တြင္ သေဘၤာသည္ အာရရတ္ေတာင္႐ိုးေပၚမွာ တင္ေလ၏။

5ေရသည္ ဒသမလတိုင္ေအာင္ ဆက္တိုက္ယုတ္ေလ်ာ့သြား၍ ဒသမလ၊ တစ္ရက္ေန႔တြင္ ေတာင္ထိပ္မ်ားေပၚလာ၏။ 6ရက္ေပါင္းေလးဆယ္ျပည့္ေသာအခါ ေနာဧသည္ မိမိတည္ေဆာက္ခဲ့ေသာသေဘၤာ၏ျပတင္းေပါက္ကိုဖြင့္၍ 7က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ကို လႊတ္ေလ၏။ ထိုက်ီးကန္းသည္ ေျမေပၚမွာ ေရမခန္းေျခာက္မခ်င္း လူးလာပ်ံသန္းလ်က္ေန၏။ 8တစ္ဖန္ ေျမျပင္ေပၚမွာ ေရေလ်ာ့က်သည္၊ မက်သည္ကိုသိျမင္ရန္ ခ်ိဳးငွက္တစ္ေကာင္ကိုလႊတ္ေလ၏။ 9သို႔ေသာ္ ေျမတစ္ျပင္လုံး၌ ေရရွိေသးေသာေၾကာင့္ ခ်ိဳးငွက္သည္ ေျခခ်နားေနစရာမေတြ႕သျဖင့္ ေနာဧရွိရာသေဘၤာသို႔ ျပန္လာေလ၏။ ေနာဧသည္လည္း လက္ကိုဆန႔္၍ ခ်ိဳးငွက္ကိုဖမ္းယူၿပီးလွ်င္ မိမိရွိရာသေဘၤာထဲသို႔သြင္းေလ၏။ 10တစ္ဖန္ ေနာက္ထပ္ခုနစ္ရက္ေစာင့္ၿပီးမွ ထိုခ်ိဳးငွက္ကို သေဘၤာမွလႊတ္ျပန္ေလ၏။ 11ေနဝင္ခ်ိန္၌ ခ်ိဳးငွက္သည္ ေနာဧထံသို႔ျပန္လာ၏။ သူ၏ႏႈတ္သီး၌ ေလာေလာလတ္လတ္ဆိတ္ယူလာေသာ သံလြင္႐ြက္ပါလာ၏။ ထိုအခါ ေနာဧသည္ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေရေလ်ာ့က်သြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္းသိေလ၏။ 12တစ္ဖန္ ေနာက္ထပ္ခုနစ္ရက္ေစာင့္ၿပီးမွ ထိုခ်ိဳးငွက္ကိုလႊတ္ျပန္ရာ သူ႔ထံသို႔ျပန္မလာေတာ့ေပ။ 13ေနာဧအသက္ေျခာက္ရာ့တစ္ႏွစ္ျပည့္ေသာႏွစ္၊ ပထမလ၊ တစ္ရက္ေန႔တြင္ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေရခန္းေျခာက္ေလ၏။ ေနာဧသည္ သေဘၤာအမိုးကိုဖယ္ရွား၍ ၾကည့္ရႈေသာအခါ ေျမျပင္သည္ ေျခာက္လ်က္ရွိသည္ကို ျမင္ေလ၏။ 14ဒုတိယလ၊ ႏွစ္ဆယ့္ခုနစ္ရက္ေန႔တြင္ ေျမႀကီးသည္ ေျခာက္ေသြ႕ေလ၏။

ဘုရားသခင္၏ကတိေတာ္

15ထိုအခါ ဘုရားသခင္က ေနာဧအား

16“သင္သည္ သင္၏သား၊ မယား၊ ေခြၽးမတို႔ႏွင့္အတူ သေဘၤာထဲမွ ထြက္လာေလာ့။ 17သင့္ထံ၌ရွိေသာ သက္ရွိသတၱဝါအေပါင္း၊ သားယဥ္သားရဲအေပါင္းတည္းဟူေသာ ငွက္၊ တိရစာၦန္ႏွင့္ ေျမေပၚမွာတြားသြားေသာ တြားသြားတိရစာၦန္အေပါင္းတို႔သည္ ေျမႀကီးေပၚမွာ မ်ားျပားၾကေစရန္လည္းေကာင္း၊ ေျမႀကီးေပၚမွာေမြးဖြားတိုးပြားၾကေစရန္လည္းေကာင္း သူတို႔ကို သင္ႏွင့္အတူထုတ္ေဆာင္ေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။

18သို႔ျဖစ္၍ ေနာဧသည္ သား၊ မယား၊ ေခြၽးမတို႔ႏွင့္အတူ ထြက္လာ၏။ 19ေတာ႐ိုင္းတိရစာၦန္ရွိသမွ်၊ တြားသြားေသာတိရစာၦန္ရွိသမွ်၊ ငွက္ရွိသမွ်ႏွင့္ ေျမႀကီးေပၚမွာ လႈပ္ရွားသြားလာတတ္ေသာ သတၱဝါရွိသမွ်တို႔သည္လည္း အမ်ိဳးအလိုက္ သေဘၤာထဲမွထြက္လာၾက၏။

20ေနာဧသည္ ထာဝရဘုရားအဖို႔ ယဇ္ပလႅင္ကိုတည္ၿပီးလွ်င္ စင္ၾကယ္ေသာတိရစာၦန္အေပါင္းတို႔ႏွင့္ စင္ၾကယ္ေသာငွက္အေပါင္းတို႔ထဲကယူ၍ ထိုယဇ္ပလႅင္ေပၚတြင္ မီးရႈိ႕ရာယဇ္ကိုပူေဇာ္ရာ 21ထာဝရဘုရားသည္ ေမႊးႀကိဳင္ေသာရနံ႔ကိုခံယူေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ထာဝရဘုရားက “လူတို႔၏စိတ္ႏွလုံးအႀကံအစည္မ်ားသည္ ငယ္႐ြယ္စဥ္ကတည္းက ဆိုးညစ္ေသာ္လည္း ငါသည္ လူတို႔ေၾကာင့္ ေျမႀကီးကို ေနာက္တစ္ဖန္ မည္သည့္အခါမွ်က်ိန္ေတာ့မည္မဟုတ္။ ငါသည္ သက္ရွိသတၱဝါအေပါင္းတို႔ကို ယခုျပဳသကဲ့သို႔ ေနာက္တစ္ဖန္ မည္သည့္အခါမွ်ဒဏ္ခတ္ေတာ့မည္မဟုတ္။ 22ေျမႀကီးတည္ေနသေ႐ြ႕ မ်ိဳးႀကဲခ်ိန္ႏွင့္ရိတ္သိမ္းခ်ိန္၊ ပူေသာအခ်ိန္ႏွင့္ေအးေသာအခ်ိန္၊ ေႏြရာသီႏွင့္ေဆာင္းရာသီ၊ ေန႔အခ်ိန္ႏွင့္ညအခ်ိန္တို႔သည္ မျပတ္မစဲရွိေနမည္”ဟု စိတ္ေတာ္ထဲ၌ ႁမြက္ဆိုေတာ္မူ၏။

Nke Ahọpụtara Ugbu A:

ကမ႓ာဦးက်မ္း 8: MSBZ

Mee ka ọ bụrụ isi

Kesaa

Mapịa