ខគម្ពីរពេញនិយមពី مَتّی 12

ចែក​រំលែក

بهتُ اَگَم که، مردم به هر گَپ پوچی که وا زَبُن بیارِن، توو روز داوری حساب پس اَدَن. به چه که وا گَپوی خوتُ تبرئه اِبین و وا گَپوی خوتُ هم محکوم اِبین.»

ای تخمُ تَرَکه افعیُ شما که ایطو شَریرین چطو اِتونین گَپِ خُب بِزِنین؟ چون زَبُن اُ چیزیُ اَگِت که دل اَ اُ سرریزِن.

آدم خُب، اَ صَندوک خُب دل خو، خُبی در اَتارِه و آدم بد، اَ صَندوک بد دل خو بدی در اَتارِه.

پَ به شما اَگَم، هر گناهی که انسان بُکنت و هر کُفری که بِگِت، بخشیده اِبو، ولی کُفر به روح خدا بخشیده نابو.

«اگه مِیوَه خُب تاوا، دِرَهت شما بایه خُب بَشِت، چون دِرَهت بد مِیوَه بد اَدِت. به دِرَهت اَ رو مِیوَه اَش اِبو بِشناسی.