យ៉ូប 37

37
1ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ញ័រ​រន្ធត់​ជា​ខ្លាំង
ស្ទើរ​តែ​គាំង​បេះ‌ដូង។
2ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្ដាប់​ចុះ
ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្ដាប់​ព្រះ‌សូរសៀង
ដែល​លាន់​ឮ​គគ្រឹក‌គគ្រេង
គឺ​សំឡេង​ចេញ​មក​ពី​ព្រះ‌ឱស្ឋ​របស់​ព្រះអង្គ
3ព្រះអង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​លាន់​ឮ​ពាស‌ពេញ​ផ្ទៃ​មេឃ
ផ្លេក​បន្ទោរ​របស់​ព្រះអង្គ​ភ្លឺ​រហូត​ទៅ​ដល់
ទី​ដាច់​ស្រយាល​នៃ​ផែនដី។
4បន្ទាប់​មក ព្រះ‌សូរសៀង​ដ៏​រំពង​របស់​ព្រះអង្គ
លាន់​ឮ​ឡើង​ប្រកប​ដោយ​ភាព​ថ្កុំ‌ថ្កើង​រុងរឿង
ហើយ​ពេល​ព្រះអង្គ​បន្លឺ​ព្រះ‌សូរសៀង​នោះ
ព្រះអង្គ​បណ្ដោយ​ឲ្យ​ផ្លេក​បន្ទោរ
ជះ​ពន្លឺ​ដ៏​ព្រោង‌ព្រាត។
5ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បន្លឺ​ព្រះ‌សូរសៀង​ដ៏​គួរ​ស្ញប់‌ស្ញែង
ព្រះអង្គ​ធ្វើ​កិច្ចការ​ដ៏​អស្ចារ្យ​បំផុត
ដែល​យើង​ពុំ​អាច​ស្វែង​យល់​បាន។
6ព្រះអង្គ​បង្គាប់​ឲ្យ​ព្រឹល​ធ្លាក់​មក​លើ​ផែនដី
ព្រះអង្គ​បង្គាប់​ឲ្យ​ភ្លៀង​ទាំង​មេៗ​បង្អុរ​ចុះ​មក។
7ពេល​នោះ ព្រះអង្គ​បញ្ឈប់​សកម្ម‌ភាព
របស់​មនុស្ស​ទាំង​អស់
ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​ទទួល​ស្គាល់​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ដ
របស់​ព្រះអង្គ។
8សត្វ​ព្រៃ​នាំ​គ្នា​រត់​ទៅ​រក​ជម្រក
ហើយ​សម្ងំ​នៅ​ក្នុង​រូង​របស់​វា។
9ខ្យល់​កួច​បក់​មក​ពី​ទិស​ខាង​ត្បូង
ហើយ​ខ្យល់​ត្រជាក់​បក់​មក​ពី​ទិស​ខាង​ជើង។
10ដោយ‌សារ​ខ្យល់​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
ទឹក​ប្រែ​ជា​កក ហើយ​ផ្ទៃ​ទឹក​ប្រែ​ជា​រឹង។
11ព្រះអង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ចំហាយ​នៅ​ក្នុង​ពពក
ព្រម​ទាំង​ឲ្យ​ពពក​នោះ​ជះ​ពន្លឺ​ដ៏​ភ្លឺ​ផ្លេក។
12ព្រះអង្គ​ឲ្យ​ពពក​រសាត់​ទៅ​គ្រប់​ទិស‌ទី
ស្រប​តាម​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ដែល​ព្រះអង្គ​ប្រើ​វា
ឲ្យ​ទៅ​សព្វ​ទី​កន្លែង​នៅ​លើ​ផែនដី។
13ធ្វើ​ដូច្នេះ ដើម្បី​ព្រះអង្គ​ដាក់​ទោស​មនុស្ស
នៅ​លើ​ផែនដី ឬ​សម្តែង
ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស​របស់​ព្រះអង្គ។
14លោក​យ៉ូប​អើយ
សូម​ត្រង‌ត្រាប់​ស្ដាប់​សេចក្ដី​ទាំង​នេះ
សូម​នៅ​ស្ងៀម ហើយ​រិះគិត​អំពី​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ដ
ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះអង្គ!
15សូម​លោក​សង្កេត​ឲ្យ​ច្បាស់​ថា
តើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បញ្ជា​ធម្ម‌ជាតិ​ទាំង​នោះ
និង​បញ្ចេញ​ផ្លេក​បន្ទោរ​ពី​ពពក​របស់​ព្រះអង្គ
តាម​របៀប​ណា?
16តើ​លោក​ដឹង​ឬ​ទេ​ថា ពពក​រក្សា​លំនឹង
នៅ​ក្នុង​អាកាស‌វេហាស៍ ដោយ​របៀប​ណា?
ទាល់​តែ​អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​ប្រសើរ​ឥត​ខ្ចោះ
ទើប​សម្រេច​ការ​អស្ចារ្យ​បែប​នេះ​បាន។
17ពេល​ធាតុ​អាកាស​ហប់
ដោយ‌សារ​ខ្យល់​ក្ដៅ​បក់​មក​ពី​ទិស​ខាង​ត្បូង
នោះ​លោក​ក៏​ក្ដៅ​ស្អុះ‌ស្អាប់​ទៅ​ហើយ
18ដូច្នេះ តើ​លោក​អាច​ជួយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
ដើម្បី​លាត​សន្ធឹង​អាកាស‌វេហាស៍
ដែល​រឹង​ដូច​កញ្ចក់​ដ៏​ភ្លឺ​រលើប​បាន​ដែរ​ឬ?
19សូម​ប្រាប់​ឲ្យ​យើង​ដឹង​អំពី​សេចក្ដី​ដែល
យើង​ត្រូវ​ទូល​ព្រះអង្គ​ផង
យើង​មិន​ដឹង​ជា​ត្រូវ​ថ្លែង​ដូច​ម្ដេច​ទេ
ព្រោះ​យើង​ជា​មនុស្ស​ល្ងិត‌ល្ងង់។
20ខ្ញុំ​មិន​ចង់​និយាយ​ទៅ​កាន់​ព្រះអង្គ​ទេ
ដ្បិត​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ហុច​ឱកាស​ឲ្យ​ព្រះអង្គ​បំផ្លាញ​ខ្ញុំ។
21រំពេច​នោះ គេ​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​ពន្លឺ​ទៀត​ទេ
ព្រោះ​ព្រះ‌អាទិត្យ​លាក់​ខ្លួន​នៅ​ពី​ក្រោយ​ពពក
ហើយ​មាន​ខ្យល់​បក់​មក​ធ្វើ​ឲ្យ​ផ្ទៃ​មេឃ
ប្រែ​ជា​ស្រឡះ។
22មាន​ពន្លឺ​ពណ៌​មាស​ចេញ​មក​ពី​ទិស​ខាង​ជើង
ព័ទ្ធ​ជុំ‌វិញ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដ៏​ថ្កុំ‌ថ្កើង
និង​គួរ​ឲ្យ​ស្ញែង​ខ្លាច​ណាស់។
23យើង​មិន​អាច​ចូល​ទៅ​ជិត​ព្រះ​ដ៏​មាន​ឫទ្ធា‌នុភាព
ខ្ពង់‌ខ្ពស់​បំផុត​បាន​ឡើយ
ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះ​ដ៏​ឧត្ដម ដោយ‌សារ​ព្រះ‌ចេស្ដា
ព្រះអង្គ​ប្រកប​ដោយ​យុត្តិធម៌
ហើយ​សុចរិត​បំផុត
ព្រះអង្គ​មិន​បំពាន​លើ​នរណា​ឡើយ!
24ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​មនុស្ស​លោក​ត្រូវ
គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះអង្គ។
ព្រះអង្គ​មិន​រវី‌រវល់​នឹង​អ្នក​ដែល​តាំង​ខ្លួន
ជា​មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា​ឡើយ»។

ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖

យ៉ូប 37: គខប

គំនូស​ចំណាំ

ចែក​រំលែក

ចម្លង

None

ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល