BibleProject | ការឆ្លុះបញ្ចាំងលើការយាងមកដល់គំរូ

សាវ័កប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា ព្រះយេស៊ូវ​ជាសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់យើង។ ព្រះយេស៊ូវបានដកយកអ្វីៗទាំងអស់ ដែលញែកមនុស្សចេញពីគ្នា និងចេញពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយឥឡូវនេះទ្រង់ប្រទានសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះអង្គដល់អ្នកដទៃជាអំណោយ។ អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវត្រូវបានត្រាស់​​ហៅឱ្យទទួល រក្សា និងបណ្តុះអំណោយនៃសេចក្ដីសុខសាន្តនេះ ដោយតម្រូវឱ្យមានចរិតសុភាព ស្លូតបូត អត់ធ្មត់ និងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់។ 

សូមអាន៖

អេភេសូ ២:១១-១៥ អេភេសូ ៤:១-៣ អេភេសូ ៤:២៩-៣២​ 

ឆ្លុះបញ្ចាំង៖

​​​​​​​យោងតាមអត្ថបទគម្ពីរនេះ តើព្រះយេស៊ូវធ្វើឱ្យមានសេច​ក្ដី​សុខ​សាន្ត​រវាងក្រុមមនុស្សពីរក្រុមដែលបែកបាក់គ្នាខ្លាំង (ជនជាតិយូដានិងសាសន៍ដទៃ) ដោយរបៀបណា ហើយហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ធ្វើការនេះ (សូមអាន ២:១៦)? តើលោកអ្នកមានអារម្មណ៍ថា មិនចង់រាប់អាននរណាម្នាក់នៅក្នុងជីវិតរបស់លោកអ្នកទេ?​ តើលោកអ្នកចង់រីករាយនឹងសេចក្តី​សុខ​សាន្ត​ជាមួយអ្នកនោះម្តងទៀតទេ? ហេតុអ្វីចង់ ឬហេតុអ្វីមិនចង់?​ សូមពិចារណាពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើដើម្បីធ្វើឱ្យមានសេចក្តី​សុខ​សាន្ត។ ពេលលោកអ្នកឆ្លុះបញ្ចាំងពីបញ្ហានេះ តើមានសំណួរ និងអារម្មណ៍អ្វីខ្លះកើតឡើង? សូមពិនិត្យមើល អេភេសូរ ៤:១-៣ ដោយយកចិត្តទុកដាក់។ តើលោកអ្នកគិតថាចរិតសុភាព ស្លូតបូត អត់ធ្មត់ និងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ជួយរក្សាសាមគ្គីភាពដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្កើតសម្រាប់អ្នកដើរតាមព្រះអង្គយ៉ាងដូចម្តេច? ពេលគុណតម្លៃមួយក្នុងចំណោមគុណតម្លៃ​ទាំងនេះបាត់បង់ តើនឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង? លោកអ្នកមិនអាចធ្វើការជ្រើសរើសជំនួសអ្នកដទៃបានទេ ប៉ុន្តែការសម្រេចចិត្តមួយ ដែលលោកអ្នកអាចធ្វើបាននៅថ្ងៃនេះ គឺការបណ្តុះសេច​ក្ដី​សុខ​សាន្ត? សូមពិនិត្យមើល អេភេសូរ ៤:២៩-៣២ ដោយយកចិត្តទុកដាក់។ តើព្រះយេស៊ូវបានអត់ទោសឱ្យលោកអ្នកដោយរបៀបណា? តើនរណាត្រូវការការអភ័យទោសពី​លោកអ្នក?