Ny Baiboly Ho An’ny AnkizySantionany

Noa dia lehilahy nankato sy nivavaka tamin’Andriamanitra. Tsy mba toy izany kosa ireo olona hafa niara-belona taminy izay naditra sy nankahala an’Andriamanitra. Indray andro, niteny tamin’i Noa Andriamanitra: "Handringana izay rehetra miaina eny ambonin’ny tany Aho ka ianao sy ny ankohonanao ihany no hovonjeko".

Nambaran’Andriamanitra tamin’i Noa fa hisy safo-drano handrakotra ny tany manontolo ka hoy Izy taminy: "Manamboara ianao sambo-fiara lehibe mahazaka ny ankohonanao sy biby marobe". Rehefa natoron’Andriamanitra azy izay fomba hanamboarana ilay sambo goavam-be dia nanomboka ny asa avy hatrany i Noa.

Nihomehy sy naneso an’i Noa ny olona raha nahita azy nanamboatra ilay sambo lehibe dia lehibe saingy tsy nahasakana azy izany fa notohizany hatrany ny asany. Na dia nanambara ny amin’Andriamanitra sy ny safo-drano hanjo ny tany aza i Noa dia tsy nihaino azy ny olona.

Tsy mbola nisy ranonorana nilatsaka mihitsy hatramin’izay teto ambonin’ny tany nefa dia tena nino sy natoky an’Andriamanitra i Noa. Ho vonona tsy ho ela ny sambo-fiara ka hampidirina amin’izay ny sakafon’ny olona sy ny biby hatao vatsy.

Anjaran’ny biby indray izao ka nampidirin’Andriamanitra tsiroaroa lahy sy vavy avy ireo karazam-biby samihafa. Toy izany koa ireo voromanidina kely sy lehibe ary ireo biby vaventy izay samy namonjy niditra ny sambo-fiara avokoa.

Mbola nihomehy sy nihevitra an’i Noa ho adala ihany ny olona raha nahita azy nampiditra ireo biby marobe tao anaty sambo-fiara fa tsy mba nangataka ny hiara-hiditra tao. Vao mainka aza naniratsira an’Andriamanitra no nataony.

Rehefa tafiditra avokoa ireo biby sy ireo vorona dia hoy Andriamanitra tamin’i Noa: "midira ianao sy ny ankohonanao ao anaty sambo-fiara." Dia niditra i Noa, ny vadiny ary ireo zanany telo lahy miaraka amin’ny vadiny avy. Ary dia nakaton’Andriamanitra ny varavaran’ilay sambo-fiara.

Ary dia nisy ranonorana nivatravatra nilatsaka nandritra ny efa-polo andro sy efa-polo alina ka nanafotra ny tany manontolo.

Safotry ny rano avokoa ny vohitra sy ny tanàna rehetra. Ka rehefa nitsahatra ny ranonorana dia indro fa difotry ny rano na dia ny tendrombohitra faran’izay avo indrindra aza. Maty avokoa izay rehetra niaina tambonin’ny tany.

Ny sambo-fiaran’i Noa sy izay tao anatiny no sisa nitsingevana tambonin’ilay ranobe. Maizina, nihovitrovitra sy nampatahotra be tao anatiny saingy io sambo- fiara io no namonjy sy niaro an’i Noa tamin’ny safo-drano.

Rehefa afaka dimy volana dia nisy rivotra be nitsoka nataon’Andriamanitra hanamaina ny rano nanafotra ny tany. Dia nihena miandalana ny rano ka tafapetraka teo ambonin’ny tendrombohitra iray atao hoe Ararata ny sambo-fiaran’i Noa. Saingy mbola nijanona efa-polo andro tao anaty sambo ry zareo mandra- paharitran’ny rano tanteraka.

Dia novohan’i Noa ny varavaran-kely iray tamin’ny sambo-fiara ka nandefa goaika iray izy, avy eo voromailala iray koa. Saingy niverina ireny satria tsy nahita izay hipetrahana fa mbola tsy maina ny tany.

Rehefa afaka herinandro, nalefany indray ilay voromailala. Niverina io ka nitondra ravin’oliva teo am-bavany. Dia nalefan’i Noa indray izy herinandro taty aoriana ka tsy niverina intsony. Midika izany fa efa maina ny tany.

Dia nasain’Andriamanitra nivoaka ny sambo-fiara amin’izay i Noa sy ny fianakaviany ka navoakany koa ireo biby marobe niaraka taminy tao.

Ho fisaorana sy ho fankasitrahana an’Andriamanitra dia nanangana alitara i Noa ka nanao fanatitra ho an’Andriamanitra. Andriamanitra tokoa mantsy no namonjy an'i Noa sy ny fianakaviany tamin’ny safo-drano.

Nanao fanekena tamin’i Noa Andriamanitra fa tsy mba handringana ny tany amin’ny safo-drano intsony mandrakizay noho ny fahotan’ny olona. Dia nametraka ny AVANA teny amin’ny lanitra Andriamanitra hamantarana sy hahatsiarovana izany fanekena izany.

Nanorina fiainana vaovao indray i Noa sy ny fianakaviany taorian’ny safo-drano. Niparitaka nanerana ny tany ny taranak’izy ireo ka ny firenena rehetra eto ambonin’ny tany dia avy amin’i Noa avokoa.

Tapitra