Laatste woordenVoorbeeld

Paulus legt zijn levenswerk in Gods handen

“En nu, broeders, ik draag u op aan God en aan het woord van Zijn genade, aan Hem Die bij machte is om u op te bouwen en u een erfdeel te geven onder al de geheiligden” (Handelingen 20:32, HSV).

Paulus had niet alleen individuele “kinderen in het geloof”, zoals Timotheüs, maar was ook hartelijk verbonden aan verschillende gemeenten die hij had geplant of gediend. Hij was erg geïnteresseerd in hun geestelijk welzijn en bad voortdurend voor hen. Maar door zijn vele reizen en doordat hij meerdere keren voor zijn geloof gevangen zat, kon Paulus deze gemeenten niet zo vaak bezoeken als hij wel zou willen. Hij moest ze toevertrouwen aan de zorg van zijn collega’s en vooral aan God.

Paulus beschouwde geen enkele gemeente als ‘de zijne’. Hij zag zichzelf en zijn collega’s slechts als “...dienaren, door wie u tot geloof gekomen bent, en dat zoals de Heere aan ieder van hen gegeven heeft” (1 Korinthe 3:5, HSV). Bovendien was het alleen God die geestelijke groei kon geven als Paulus een gemeente stichtte (1 Korinthe 3:6). Toch viel het Paulus zwaar om de kerk in Efeze te moeten vertellen: “Ik weet dat u allen, bij wie ik rondgegaan ben en het Koninkrijk van God gepredikt heb, mijn gezicht niet meer zult zien” (Handelingen 20:25, HSV).

Paulus wist dat de gemeente na zijn vertrek zou worden aangevallen door onjuiste theologie en vervolging. Ze zouden het moeilijk krijgen. Alleen God en zijn Woord konden hen beschermen.

Heb jij een ‘levenswerk’ dat je in Gods handen moet leggen? Vind je dat moeilijk?