Duchowa dyscyplina i ewangelizacja Przykład

DZIEŃ 8: POSŁUSZEŃSTWO

Księga Habakuka kończy się całkowitym poddaniem: 

Choćby nie zakwitły figowce, winorośl straciła swój plon, zabrakło na drzewach oliwek i nadziei na chleb z plonów pól; choć w zagrodach wybito by owce, obory opustoszałyby z krów, ja jednak będę radował się w PANU, cieszył Bogiem mojego zbawienia (Habakuka 3:17-18).

Habakuk wiedział, że sprawy nie układają się dobrze. Jednak nie odwrócił się od Boga. Job zrobił podobną rzecz kilka tysięcy lat wcześniej, a potem także Dawid. Boska wszech suwerenność daje Stwórcy prawo do sprowadzania na wszystkich pomyślność, jak i nieszczęście. Ewangelia Mateusza 5:45 mówi: „(...) On sprawia, że słońce wschodzi nad złymi i dobrymi, a deszcz spada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych”. 

Dyscyplina uległości zaczyna się od uznania, kim jest Bóg. William Booth powiedział kiedyś: „Wielkość potęgi człowieka jest miarą jego poddania się”. Jezus jest tego wzorem. W ogrodzie Getsemani „(...) Upadł na twarz. Modlił się: Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich. Jednak nie tak, jak Ja chcę. Niech będzie, jak chcesz Ty” (Ewangelia Mateusza 26:39). Poddał się swojemu Ojcu, o którym wiedział, że miał na uwadze dobro wszystkich. Zaufał Temu, o którym wiedział, że jest godny zaufania.

Możemy się poddać Bogu, ponieważ jesteśmy pod Jego silną ręką, która ocala. Poddanie umieszcza nas tam, gdzie powinniśmy być. Psalm 91:4 daje nam wspaniały tego obraz: „On okryje cię swoimi piórami, pod swymi skrzydłami zapewni schronienie, a Jego wierność będzie ci tarczą i puklerzem”. Jesteśmy owcami Jego pastwiska, a nie na odwrót. Jesteśmy pod opieką Boga — naszego Króla i Pasterza — dlatego nie powinniśmy próbować układać życia na swoich zasadach, ponieważ On opiekuje się nami najlepiej. Bez Niego jesteśmy niczym. 

Nasza postawa uległości przypomina nam, że Bóg, jako Król naszego życia, jest tym, który wydaje polecenia. Poddanie prowadzi do ewangelizacji. Poddajemy się i jesteśmy posłuszni wszystkiemu, o co Bóg nas prosi. Ewangelizacja jest aktem miłości, ale opiera się na danym nam przykazaniu: „Idźcie więc i pozyskujcie uczniów pośród wszystkich narodów.…” (Ewangelia Mateusza 28:19). Ta myśl może nas przerażać, ale trzeba pamiętać, że kiedy poddaniu Bogu wszystkiego, nigdy nie jesteśmy sami: „(...) A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż po kres tego wieku” (Ewangelia Mateusza 28:20). 

Nasza ewangelizacja jest Jego ewangelizacją. Kiedy opowiadamy o Jezusie, to tak naprawdę Jego Duch wykonuje tę pracę. Nasze poddanie, wyrażone w okazywaniu i dzieleniu się miłością Jezusa z innymi, jest pokornym aktem uwielbienia, który pozwala Duchowi Bożemu poruszać się w nas i przez nas.

Pytania do refleksji: 

• Czy uległość Bogu jest dla ciebie niepokojąca czy kojąca? Dlaczego?
• Kiedy myślisz o posłuszeństwie w twoim życiu, co przychodzi ci na myśl? 
• Jaki jest związek między uległością a byciem uczniem Chrystusa?
• W jaki sposób poddanie może prowadzić nas do częstszych i bardziej owocnych rozmów na temat ewangelii?