Przebaczyć tym, którzy nas skrzywdziliPrzykład

Piękno przebaczenia

Biblijne przebaczenie jest związane bezpośrednio i konkretnie ze zranieniami osobistymi, bez względu na to, jak są głębokie oraz jak daleko sięgają w przeszłość. Przy rozliczaniu się z przejawami zła z przeszłości ważne jest właściwe nazwanie grzechów. Tym sposobem identyfikujemy i wyznajemy prawdę o problemie. W Piśmie Świętym słowo „wyznać” oznacza też „zgodzić się” co do problemu. Jeśli precyzyjnie wyznamy grzech, to zgadzamy się z Bogiem co do prawdziwej natury tego problemu, istniejącego między nami i innymi ludźmi.

Jakub udzielił bardzo mądrej rady swoim synom; wskazał im, co dokładnie mają powiedzieć: „Proszę cię, przebacz swoim braciom ten ich występek i grzech, bo rzeczywiście wyrządzili ci krzywdę”. Wyrażenie „występek i grzech” można też przetłumaczyć jako „zło”. W momencie wyznawania winy możemy mieć tendencję do bagatelizowania własnych grzechów lub grzechów innych ludzi. Zachowanie braci Józefa wobec niego nie było niczym innym jak złem. Józef na własnej skórze doświadczył ich deprawacji. Był to ciężar, który bracia dźwigali przez te wszystkie lata. Ciężar ten spowodował, że bali się Józefa – i słusznie! Byli winni zła wobec człowieka, który teraz stał się ich sędzią. A jednak, gdy przyznali się do zła, którego się dopuścili, to czy Józef odpłacił im złem? Nie! Józef zapłakał. Dostrzegł Boży plan w złym zachowaniu swoich braci. Dlatego potrafił im wybaczyć i sprawić im ulgę oraz przywrócił właściwe relacje.

W 1 Liście Jana 1:9 czytamy: „Jeśli przyznajemy się do naszych grzechów, On jest wierny i sprawiedliwy — przebaczy nam grzechy i oczyści nas od wszelkiej nieprawości”. Zobacz, jakie piękne jest przebaczenie! Przebaczenie sięga wiele lat wstecz, do najgłębszych krzywd, uwalniając ludzi od ciężarów, które dźwigali nawet od dzieciństwa.