Niebezpieczeństwo porównywania się z innymiPrzykład

Chciałabym, abyśmy przez kilka kolejnych dni zastanowili się nad tym, dlaczego porównujemy się z innymi, czy możemy tego nie robić i dlaczego to jest dla nas niebezpieczne.

W czasach kiedy karmimy się tym, co czytamy i widzimy w mediach społecznościowych, łatwo dać się wpuścić w pułapkę porównywania się. Prawda? Te wszystkie perfekcyjne zdjęcia, opisy podróży, cudownych dzieci, talentów potrafią zdołować. Porównujemy swoją pozycję, wygląd, sytuację finansową, uzdolnienia… Spróbuj dostrzec, kiedy najczęściej to robisz. Jakie wzbudza to w tobie uczucia? Z kim porównujesz się najczęściej? Z własnego doświadczenia wiem, że to nie działa na mnie motywująco, raczej zniechęcająco. Odbiera radość, a wyzwala złe uczucia, jak zazdrość czy irytację. Pojawia się wtedy wrażenie, że tak wiele mi brakuje. Choć czasem doświadczam również chwilowego uczucia satysfakcji czy pociechy, kiedy porównuję się z tymi, którzy mają gorzej. Ale czy nie jest tak, że skupiając się na tym, czego nam brakuje, czego nie posiadamy, zapominamy o tym, czym Bóg nas obdarował?

Dlaczego się porównujemy? Psychologowie mówią, że to naturalne, bo szukamy jakiegoś punktu odniesienia, dzięki któremu możemy lepiej poznać siebie, swoje mocne strony, zdefiniować się. Często też wynika to z braku akceptacji tego, kim i jacy jesteśmy. Chcielibyśmy być bardziej utalentowani, inteligentniejsi, szczęśliwsi itp.

Gdzie szukasz swojego punktu odniesienia? Czy dostrzegasz to, co Bóg ci dał? Co On mówi o tobie? Odkrywasz to, jak wyjątkowym człowiekiem cię stworzył? Nie ma drugiej tak samo wspaniałej osoby jak ty. Jak nie istnieją dwa płatki śniegu podobne do siebie, tak nie istnieją dwie identyczne osoby. Każdy z nas jest inny i w tym tkwi piękno. Czy to doceniasz?

Apostoł Paweł daje dobrą radę:

„Nie porównujcie się też do nikogo, lecz niech każdy z was bada własne postępowanie, aby za powód do chluby miał czyste serce, a nie postrzeganie siebie na tle innych” (Galacjan 6:4).

Podziękuj Bogu dzisiaj słowami psalmisty:

„Wysławiam cię za to, że cudownie mnie stworzyłeś, cudowne są dzieła twoje i duszę moją znasz dokładnie” (Psalm 139:14).

Czy wiesz, że bez względu na to jak się czujesz i z czym się zmagasz, możesz rozmawiać z Bogiem pełnym miłości i mądrości? On czeka na Ciebie i pragnie być blisko!

Zapraszamy Cię do darmowego kursu online Jak się modlić?