Известные библейские стихи из پیدایش 2

Поделиться

به این سبب است که مرد از پدر و مادر خود جدا می‌شود و به زن خود می‌پیوندد، و از آن پس، آن دو یک تن می‌شوند.

یهوه خدا فرمود: «شایسته نیست آدم تنها بماند. باید برای او یار مناسبی به وجود آورم.»

آنگاه یهوه خدا از خاکِ زمین، آدم را سرشت. سپس در بینی آدم روح حیات دمیده، به او جان بخشید و آدم، موجود زنده‌ای شد.

آدم گفت: «این است استخوانی از استخوانهایم و گوشتی از گوشتم. نام او ”نسا“ باشد، چون از انسان گرفته شد.»

خدا روز هفتم را برکت داده، آن را مقدّس اعلام فرمود، زیرا روزی بود که خدا پس از پایان کار آفرینش، آرام گرفت.

آدم و زنش هر چند برهنه بودند، ولی احساس شرم نمی‌کردند.