Известные библейские стихи из Juan 12

Поделиться

Ang buot mag-alagad kanako kinahanglan mosunod kanako aron kon hain ako, atua usab ang akong sulugoon. Ang akong Amahan magpasidungog kaniya nga mag-alagad kanako.

Ang magmahal sa iyang kaugalingong kinabuhi mawad-an hinuon niini. Apan ang dili mahinugon sa iyang kinabuhi niining kalibotana, magpatunhay niini alang sa kinabuhing dayon.

Sultihan ko kamo: ang usa ka lugas sa trigo magpabilin nga usa ra gayod ka lugas gawas kon kini ipugas sa yuta ug mamatay. Kon kini mamatay, mamunga kinig daghan.

Mianhi ako ingon nga kahayag sa kalibotan aron ang tanan nga nagtuo kanako dili magpabilin sa kangitngit.

Ang mamati sa akong mensahe ug dili magtuman niini dili ko hukman. Mianhi ako dili aron pagsilot sa kalibotan kondili aron pagluwas niini.

Unya si Maria mikuhag pahumot nga may gidaghanon nga mga tunga sa litro. Mahal kaayo kini ug hinimo gikan sa lunsayng nardo. Gibubo niya kini sa tiil ni Jesus ug unya gipahiran sa iyang buhok. Ang tibuok balay nalukop sa kahumot sa pahumot.

Busa nanguha silag mga palwa sa palmera ug nanggula aron pagsugat kaniya ug naninggit, “Dalaygon ang Dios! Bulahan siya nga mianhi sa ngalan sa Ginoo! Panalanginan sa Dios ang Hari sa Israel!”

Si Jesus mitubag kanila, “Ang takna miabot na nga ang Anak sa Tawo pasidunggan pag-ayo.