Известные библейские стихи из Maitiú 5

Поделиться

Agus ní lasann daoine coinneal, chun í chur faoi bhocsa an phlúir, acht ar an choinnleoir, chun go dtugaidh sí solus dá bhfuil san tigh. Go mba mar sin a shoillseochas bhur solus-sa ós cómhair daoine, ionnas go bhfeicidh siad bhur ndéagh-oibreacha, agus go dtugaidh siad glóir do bhur n-Athair atá ar neamh.

Is síbh-se solus an domhain. Ní féidir cathair atá suidhte ar shliabh d’fholach.

Is beannuighthe lucht an ghlan-chroidhe: óir tchífhidh siad Dia.

Is beannuighthe an dream ar a mbíonn ocras agus tart na córa: óir sásóchar iad.

Acht deirim-se libh: Grádhuighigidh bhur náimhde: déanaigidh maith dóbhtha sin a bheir fhuath díbh: agus guidhigidh ortha sin a ghní géirleanamhaint agus tromaidheacht oraibh

Is beannuighthe na bochta i spiorad: óir is leo ríoghacht na bhflaitheas.

Is beannuighthe lucht déanta na síothchána: óir goirfear clann Dé díobh.

Is beannuighthe na daoine ceannsa: óir béidh sealbh an talaimh acu.

Is beannuighthe an dream a fhulaingeas géirleanamhaint ar son na córa: óir is leo ríoghacht na bhflaitheas.

Is beannuighthe lucht na trócaire: óir gheobhaidh siad trócaire.

Is beannuighthe sibh-se nuair a bhéarfar achmhusán díbh, agus chuirfear géirleanamhaint oraibh, agus déarfar gach olc i bhur n-aghaidh go bréagach, mar gheall orm-sa; Bíodh lúthgháir agus áthas oraibh, óir is ró-mhór bhur luach saothair ar neamh: Óir is mar sin a ghéirlean siad na fáidhe a tháinic rómhaibh.

Is beannuighthe lucht an dóláis: óir gheobhaidh siad sólás.

Is síbh-se salann an talaimh. Acht má chailleann an salann a bhrígh, cá leis a ndéanfar salann de? Ní bhíonn de mhaith ann annsin, acht a chaitheamh amach, agus a bhrúghadh faoi chosa daoine.

Dá bhrígh sin, bígidh sár-mhaith, díreach mar atá bhur n-Athair neamhdha sár-mhaith.

Acht bíodh seadh, seadh: ní h-eadh, ní h-eadh, mar chainnt agaibh: óir cibé nídh a bhíos níos déine ná iad sin, is ó’n olc é.

Chuala sibh go ndubhradh: Súil ar son súile, fiacal ar son fiacaile. Acht deirim-se libh, gan cur i n-aghaidh an uile: acht má bhuaileann duine san leicinn dheis thú, tionntuigh an ceann eile chuige fhosta.

Agus má bhíonn do shúil dheas ina cúis pheacáidh agat, stróc amach í, agus teilg uait í: óir is feárr duit aon bhall de do chuid a dhul amugha, ná dá dteilgthí do chorp uilig isteach go h-ifreann. Agus má bhíonn do lámh dheas ina cúis pheacaidh agat, gearr díot í, agus teilg uait í: óir is feárr duit aon bhall de do chuid a dhul amugha, ná dá dtéigheadh do chorp uilig go h-ifreann.