Известные библейские стихи из Жаратылыу 6

Поделиться

Аны себепли, Раббий адамны жер башына жаратханына сокъураннганды, Аны жюреги бек къыйналгъанды.

Раббий жер башында адамланы халилери бек бузулгъанын, битеу оюмлары да дайым аманлыкъгъа тартыннганын кёргенди.

Нух Раббийни ыразылыгъын тапханды.

Ма, Нухну жашаууну тарыхы. Ол заманда жашагъан адамланы арасында Нух тюзлюклю, айыпсыз адам эди, ол Аллах бла жюрюгенди.

Сора Раббий: – Мен жаратхан адамланы жер башындан къурутайым; адамланы, хайыуанланы, сюркелип жюрюген жаныуарланы эм кёкде учхан къанатлыланы – барын да къырып бошайым. Мен аланы жаратханыма сокъураннганма, – дегенди.

Адамла жер башында кёбейип башлагъандыла. Алагъа къызла да туугъандыла. Аллахны уланлары, адамланы къызлары ариу болгъанларын кёрюп, кимни сайласала, кеслерине къатыннга ала эдиле. Сора Раббий: – Мени Рухум адамла бла ёмюрге да кюреш этерик тюйюлдю, нек дегенде, ала – ёллюк чархдыла. Аланы ёмюрлери 120 жыл болсун, – дегенди. Ол заманда жер башында пелиуанла бар эдиле, бютюн да, Аллахны уланлары адамланы къызларын алып, ала сабийле тапхан заманда. Ол пелиуанла буруннгулу жигит, атлары айтылгъан адамла эдиле.

Нух барын да, Аллах анга къалай буюргъан эсе да, алай этгенди.

Сора Аллах Нухха былай айтханды: – Адамланы барын да жояргъа бегим этдим, нек десенг, жер аланы зорлукъ этиулеринден толгъанды. Мен аланы да, битеу жер башын да жоярыкъма.

Сен а кесинге гофер агъачдан кеме ишле. Кемеде бёлюмле эт эмда аны ичине, тышына да чайыр жакъ.

Аллах жер башына къарагъанды да, дунияны бузулгъанын кёргенди. Жер башында адамланы бары да жолларын терсине бургъан эдиле.

Хар тюрлю жаны болгъан затдан экишерин, эркегин бла тишисин, ала сени бла сау къалыр ючюн, кемеге кийир.