Mavhesi emuBhaibheri Ane Mukurumbira kubva kuna لوقا 18

Pakurirana nevamwe

عیسا ئەڕا شاگردیل مەسلەتیگ هاورد تا نیشان بێید باێه هەمویشه دوعا بکەن و هەراێهەر دڵسەرد نەون.

ئێرنگه، خودا وه داد هەڵوژاریایل خوەێ که شەو و ڕوژ وه دەرگاێ هاوار کەن، نیەرەسێ؟ ئی کاره هەر خیدی دما؟ وەپێدان ئویشم وه ئی زویه وه دادێان رەسێ. وەلێ وەختێ کوڕ ئنسان باێ، ئێ بو وەبان زەوی ئیمان پەێا بکێ؟»

عیسا وەت: «ئەوه که ئەڕا ئنسان مەحاڵه، ئەڕا خودا مەحاڵ نیه.»

قازی تا ماوەێگ دەربەنێ نوی. وەلێ دەس ئاخر له لاێ خوەێ وەت: ”هەر چەن ترسێگ له خودا نێرم و دەربەن مەردمیش نیم، وەلێ چوینکه ئی بێوه ژنه هەر مه خیده زامەت، حەقی سێنم، نەخواێ یەێ‌سەر باێد و بیزارم بکێ!

وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، هەر کەس پادشایی خودا جور مناڵێگ قەبوڵ نەکێ، هەراێهەر وه ئەوره ڕێ پەێا نیەکێ.»

وەلێ عیسا مناڵەگان چڕیه لاێ خوەێ و وەت: «بیلن مناڵیل بانه ئەڕا لاێ مه؛ نوایان مەگرن، چوینکه پادشایی خودا هن ئیجور کەسیلێگه.

عیسا وەپێ وەت: «بیناوه بو! ئیماند شەفاد داس.»

عیسا جواو دا: «ئەڕا وه مه ئویشێ خاس؟ هویچکەس خاس نیه بێجگه خودا.